9 ماه قبل، چرخند بسیار شدید استوایی فردی، که در میان چرخندهای ثبت‌شده بیشترین طول عمر را داشته است، در طی شش روز، دوبار مالاوی را درنوردید. این چرخند موجب تحریک سیل و رانش زمین در سرتاسر کشور شد، بیش از 1000 نفر را کشت و 700 هزار نفر را آواره کرد. این واقعه زندگی گریس 29ساله را که از طریق کشاورزی معیشتی روزگار می‌گذراند تماما دگرگون کرد: «آب، خانه و محصولاتمان را نابود کرد. مطاقا چیزی برداشت نکردیم. همه را شست و برد.»
مستاصل و در جستجوی غذا، گریس برای اولین‌بار در زندگی خود روسپیگری کرد. امروز او در کنار دریاچه چیوتا، جایی که ماهیگیران، ماهی خریدوفروش می‌کنند، به دنبال مشتری می‌گردد. Caleb Ng’ombo، مدیر یک سازمان مالاویایی که در زمینه حمایت از زنان و دختران دربرابر استثمار جنسی فعالیت می‌کند می‌گوید: «تمامی بلایای طبیعی با آثار و عواقب جنسیتی همراهند و عموما زنانند که این عواقب را متحمل می‌شوند.»
به گفته کارکنان سازمان او، از زمان هجوم چرهند فردی، آمار زنانی که به فروش سکس روی آورده‌اند سه برابر شده است. این سازمان در سال 2023 به 187 زن جوان خدمات مشاوره‌ای ارائه داده است، درحالیکه در سال 2022، تعداد مراجعین 56 نفر بوده است. آنها برای تامین نیازهای ضروری حداقلی همچون خوراک وارد این مسیر شده‌اند.
به گفته مدیر سازمان، تعدادی از این زنان گمان می‌کردند از طریق روسپیگری نیازهای اولیه زندگی‌شان تضمین می‌شود. اما چنین نیست. این زنان برای یک شب 2000 کواچای مالاوی دریافت می‌کنند که حدودا برابر با یک دلار است. اما بسیاری از مشتریان، از طریق قلدری و اعمال خشونت سعی می‌کنند مبلغ کمتری بپردازند و برخی هم به‌کل از پرداخت امتناع می‌کنند. عده‌ای از مشتریان نیز دائما درخواست رابطه جنسی محافظت‌نشده دارند.
بیشتر بخوانید:
چرا به واکنش فمینیستی در برابر زلزله نیاز داریم؟
«در نبود دستشویی زنانه، چهار شبانه‌روز از درد جانکاه به خود پیچیدم»
در مالاوی فهم اندکی نسبت به وضعیت حقوقی کار جنسی وجود دارد. کار جنسی در این کشور غیرقانونی نیست اما برخی مواد قانونی مربوط به دیگر جرائم، عموما برای آزار و اذیت و بازداشت کارگران جنسی به‌کار گرفته می‌شوند. این موضوع باعث می‌شود زنان به‌سختی بتوانند خشونت‌ها و جرائمی را که علیه‌شان رخ می‌دهد به پلیس گزارش بدهند.
پائولین کاد، از وزارت جنسیت مالاوی می‌گوید دولت در تلاش است که به زنانی که از طوفان خسران دیده‌اند کمک کند، برای آنها مسکن فراهم کند و آنها را به وضعیت معیشتی سابق بازگرداند. او تایید می‌کند که سیل و طوفان، فقر زنان را تشدید کرده و آمار کار جنسی را افزایش داده است. بسیاری از دختران برای بقا، مدرسه را ترک کرده‌اند تا کار کنند و پول دربیاورند، تا ازدواج کنند و یا به سکس‌فروشی روی بیاورند.»
ناتاشا می‌گوید: «ما تلاش می‌کنیم که رابطه جنسی امن و محافظت‌شده برقرار کنیم و برای این موضوع با مشتری گفت‌وگو و مذاکره می‌کنیم. اما برخی از مشتریان نمی‌پذیرند و مجبوریم به خواسته‌شان تن بدهیم. بی‌آنکه بدانیم آیا از سلامت جنسی برخوردارند یا نه. بسیاری از مواقع مشتری مست است و ما را به‌شیوه‌های محتلفی مورد خشونت و آزار قرار می‌دهد. اما چون برای تامین غذای خود و فرزندانمان به پول نیاز داریم، تسلیم می‌شویم.» او که در یک بار در نزدیکی خانه‌اش نشسته و به‌دنبال مشتری است می‌گوید: «اگر کمک و حمایتی پیدا کنم، به این کار ادامه نخواهم داد.»
چندی صندوق جمعیت سازمان ملل متحد با استناد به گزارش اخیر خود هشدار داد که بحران اقلیمی مسئله‌ای جنسیت-خنثی نیست و تنها 38 کشور از 119 کشوری که برنامه‌های خود را برای مقابله با بحران اقلیمی اعلام کرده‌اند، دسترسی به لوازم پیشگیری از بارداری، خدمات بارداری و زایمان را در برنامه‌های خود گنجانده‌اند و تنها 15 کشور به مسئله خشونت علیه زنان اشاره کرده‌اند. در این گزارش یه تاثیرات جنسیتی مضاعف بلایای طبیعی بر زنان اشاره شده است از جمله افزایش ازدواج کودکان دختر، به‌دلیل فشارهای روانی و افتصادی وارده بر خانواده‌ها.
نویسنده: جنیفر چلنگواندا
منبع: گاردین
