با پایان یافتن تعطیلات نوروزی، حملات شیمیایی به مدارس دخترانه از سر گرفته شده است. دیروز مدرسه‌ای در نقده آذربایجان شرقی و امروز در تبریز و اصفهان. با گذشت ۵ ماه از آغاز مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان که شهر قم نقطه شروع آن بود، عاملان این حملات در مصونیت به جنایات خود ادامه می‌دهند و هراس و حس ناامنی را در دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان تشدید می‌کنند.
در همین حین وزارت آموزش و پرورش، در بیانیه‌ای برنامه‌های خود را برای «نهادینه‌سازی حجاب و عفاف در مدارس» و «ایجاد باور قلبی به حجاب در دانش‌آموزان» شرح داده و ضمن قدردانی از دانش‌آموزان و خانواده‌های «فهیم» که به مقررات پوشش پایبندند اعلام کرده است: «آموزش و پرورش همواره به دنبال ایجاد فضای امن و مناسب تربیتی بوده تا دانش آموزان در یک محیط بانشاط و سالم ضمن ارتقای سواد و تجربه فردی و اجتماعی، در موقعیت‌های ویژه تربیتی قرار بگیرند و فردای جامعه ایران اسلامی را از انسان‌های شریف و تربیت‌یافته در مکتب متعالی اسلام برخوردار سازند، از این رو بر اساس قوانین و مقررات از ارائه خدمات آموزشی به معدود دانش آموزانی که قوانین و مقررات پوششی در مدارس را رعایت ننمایند، معذور خواهد بود.»
بیشتر بخوانید:
چه کسی از مدارس دخترانه می‌ترسد؟
کنشگر، سرکوب‌شده، اما نه قربانی
محمد حبیبی از فعالان صنفی معلمان در واکنش به این بیانیه نوشته است: «می‌خواهید هزاران دانش‌آموز دختر را از آموزش محروم کنید؟ خودتان می‌دانید که طرح‌هایتان پیش از اجرا محکوم به شکست است چرا که نه به حجاب اجباری جزئی از زندگی این دختران است.»
بیانیه هشداربرانگیز آموزش و پرورش، بیش از پیش ارتباط میان حملات شیمیایی به مدارس و مبارزات دختران دانش‌آموز در خلال خیزش ژینا را فاش می‌کند. حبیبی پیشتر نوشته بود که «مسمومیت‌های سریالی نه خودسرانه است و نه اتفاقی. بازپس‌گیری دستاورد آزادی پوشش، نیازمند افزایش هراس عمومی است.» معلمان با انتشار فراخوان عمومی و برگزاری تجمعات سراسری در روز ۱۶ اسفندماه، پای حقوق دانش‌آموزان ایستادند و کوشیدند تاکتیک‌های هراس‌زا را بی‌اثر کنند.
گروه جوانه در متنی با عنوان «چه کسی از مدارس دخترانه می‌ترسد» نوشته است: «با توجه به تجربه و آموخته‌های جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، لازم است خود با تکیه بر توان فردی و جمعی برای مقابله با این عمل تروریستی زن‌ستیزانه دست‌به‌کار شویم؛ با اعتراض، اعتصاب و تشکیل کمیته‌های دانش‌آموزی، معلمان و والدین با هدف اطلاع‌رسانی، آگاهی‌بخشی، هماهنگی، تصمیم‌گیری، تجمع، تحصن و جلب توجه رسانه‌ای. همزمان، برای خنثی‌کردن اهداف این عمل جنایت‌کارانه باید متوجه انگیزه‌های پنهان آن، زوایایی که کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند و تبعاتش بر دانش‌آموزان و مدارس نیز باشیم.»
