دیدبان آزار: پس از قتل دو زن انگلیس، موضوع ناامنی خیابان به مسئله‌ای ملی تبدیل شد. به دنبال اعتراضات گسترده، دولت انگلیس مجموعه‌ای از طرح‌های تامین امنیت را تعریف کرد که مبتنی بر افزایش نظارت و راهکارهای پلیسی بود. فمینیست‌های انگلیسی تلاش کردن به چنین رویکردی که در واقع مسئله خشونت جنسی را ساده‌سازی می‌کند و خود خطر تولید اشکال دیگر خشونت از جمله سرکوب پلیس را افزایش می‌دهد، اعتراض کنند. اخیرا نیز فعالانی که برای تامین امنیت زنان در انگلیس مبارزه می‌کنند، حمایت وزارت کشوراز اپلیکیشنی که به کاربرانش اجازه می‌دهد سفر دوستانشان تا خانه را رصد کنند، توهین به زنان خوانده‌اند و استدلال می‌کنند که این برنامه هیچ کمکی به مقابله با خشونت علیه زنان نمی‌کند.
این اپلیکیشن جدید برای هرکس که در ساعات شب به سمت خانه پیاده‌روی می‌کند، مسیری را که از سوی این اپلکیشن نظارت می‌شود، روی تلفن همراه کاربران نشان می‌دهد. اگر شخص بیش از 40 متر خارج از مسیر حرکت کند یا بیش از سه دقیقه توقف داشته باشد، برنامه از او می‌پرسد که آیا مشکلی دارد یا خیر؟ اگر کاربر پاسخی ندهد، ناظرانی که کاربر او را انتخاب کرده –معمولا از بین دوستان یا خانواده- نوتیفیکیشنی در تلفن‌های همراهشان دریافت می‌کنند که نشان می‌دهد آن شخص از مسیر مشخص‌شده انحرف داشته است. سپس این ناظران می‌توانند با آن شخص تماس بگیرند یا در صورت موفق نبودن در تماس، موضوع را به پلیس گزارش دهند.
«ریچل مکلین»، وزیر کشور انگلیس، گفته که چنین اقداماتی باید بخشی از یک طرح گسترده‌تر برای تامین امنیت زنان در خیابان باشد: «ما به یک رویکرد جامع برای مقابله با خشونت علیه زنان نیاز داریم و من از ابتکارات بخش خصوصی که این هدف را محقق می‌کنند، استقبال می‌کنم.» برنامه رایگان Path Community توسط حدود 500 نفر از جمله افسران در مناطقی در جنوب لندن به طور آزمایشی اجرا می‌شود. این اپلیکیشن مسیرهایی را به کاربران پیشنهاد می‌کند که بتوانند از گذر کردن از خیابان‌ها، کوچه‌ها یا مناطقی که به جرم‌خیزی مشهورند، اجتناب کنند. همچنین کاربران می‌توانند نقاط ناامن را علامت‌گذاری کنند.
«هری مید»، مبدع این اپلیکیشن می‌گوید کاربران می‌توانند به صورت ناشناس، اطلاعات را با شوراهای محلی و پلیس به اشتراک بگذارند تا مناطق مشکل‌داری که نیاز به بررسی و اختصاص منابع بیشتری برای رسیدگی دارند، مورد توجه قرار بگیرند. او می‌گوید که این پلتفرم همچنین در حال توسعه یک پلتفرم آموزشی است: «خشونت مبتنی بر جنسیت معضلی همگانی است و همه باید برای مقابله با آن تلاش کنند. این اپلیکیشن برای کمک به نگرانی‌های اضطراری و افزایش احساس امنیت کاربران طراحی شده است.»
زنان نباید مسئول تامین امنیت خودشان باشند
در حالی این ایده برای مسئولان دولتی جذاب به نظر می‌رسد که فمینیست‌ها و فعالان شهری این برنامه‌ها را از رسیدگی به دلایل اصلی احساس ناامنی زنان در شب عاجز می‌دانند. «باتلر»، مدیر سازمان بحران تجاوز انگلیس معتقد است که این اپلیکیشن‌ها نمونه دیگری از ابتکاراتی است که مسئولیت ایجاد امنیت برای زنان را بر عهده خود و اطرافیان آنها می گذارد: «فضاهای عمومی به دلیل کمبود نورپردازی یا لباس‌هایی که ما می‌پوشیم ناامن نیستند، به دلیل حضور مردان خشن ناامن هستند.»
او ادامه می‌دهد: «زنان در حال حاضر تمام تلاش خود را برای امن ماندن می‌کنند، راه‌اندازی برنامه دیگری که باز هم مبتنی بر تلاش زنان است، راه چاره نیست. پرداختن به نگرش‌های آسیب‌زا نسبت به زنان و به چالش کشیدن فرهنگ تجاوز، پشت گوش انداخته می‌شود. ما می‌خواهیم ابتکاری از سوی وزارت کشور ببینیم که رفتار خشونت‌آمیز را هدف قرار می‌دهد، نه اینکه از زنان بخواهد برای حفظ امنیت خود کار بیشتری انجام دهند.»
«آندریا سیمون»، مدیر ائتلاف پایان دادن به خشونت علیه زنان (EVAW)، می‌گوید که تصمیم وزارت کشور راهکاری ناکارآمد برای پرداختن به خشونت مردانه علیه زنان است: «اقداماتی که با هدف نظارت بر جنبش و حرکت زنان به‌جای نظارت بر اعمال مجرمان انجام می‌شود، می‌تواند منجر به سرزنش قربانیان شود و به اشتباه باری را بر دوش زنان بگذارد که دائماً هوشیار باشند و بر محافظت از خود در برابر خشونت تمرکز کنند.»
کنشگران فمینیست تاکید دارند که زنان به‌اندازه کافی برای امن ماندن احتیاط به خرج می‌دهند و خود را محدود می‌کنند، اما این تلاش‌ها هرگز برای پیشگیری از خشونت موثر نبوده است. بنابراین چنین اپلیکیشن‌هایی در بهترین حالت بی‌اثر و در بدترین حالت، باعث نظارت بیش از حد بر جوامع سیاه‌پوست و گروه‌های اقلیت و به حاشیه رانده‌شده به دلیل اعمال تبعیض‌آمیز پلیس می‌شود و آزادی‌ها و حقوق زنان را برای حفظ حریم خصوصی محدود می‌کند. این امر به‌ویژه برای زنانی که ممکن است در معرض خشونت از سوی اعضای خانواده یا پارتنر باشند، نگران‌کننده است.
ضرورت اقدامات اساسی‌تر برای مقابله با خشونت علیه زنان
سیمون مدیر ائتلاف زنان برای برابری می‌گوید دولت زمان و بازخورد کافی برای ارائه پاسخ‌های معنادار به خشونت علیه زنان داشته است: «ما انتظار داریم که به جای ارسال پیام به زنان مبنی بر اینکه آنها باید بیشتر و بیشتر برای ایمن نگه داشتن خود تلاش کنند، شاهد سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت و پایدار برای اقداماتی باشیم که بر پیشگیری از رفتارهای خشونت‌آمیز و ارائه خدمات حمایتی حیاتی به بازماندگان متمرکز است.»
«آنا بیرلی»، از گروه «خیابان‌ها را پس بگیرید» که پس از قتل سارا اورارد راه‌اندازی شد، می‌گوید اپلیکیشن‌هایی که برای ایجاد امنیت فعالند، هیچ کاری برای مقابله با مشکل اساسی خشونت‌ورزی مردان علیه زنان انجام نداده‌اند: «پشتیبانی وزارت کشور از این اپلیکیشن توهین به زنان است. ما پیش از این هم موقعیت مکانی خود را با دوستانمان به اشتراک می‌گذاشتیم، از آنها می‌خواهیم که وقتی به خانه می‌رسند به ما پیام بدهند، ما لباس‌های روشن می‌پوشیم، در مسیرهای روشن راه می‌رویم و کلیدهایمان را بین انگشتانمان می‌گیریم. اما این اقدامات باز هم کافی نیست. اقداماتی که ما زنان روزانه برای امن کردن خیابان‌ها انجام می‌دهیم، مسئله نیست. مشکل این است که خشونت مردانه فضا را برای ما ناامن می‌کند.»
فعالان خشونت خانگی همچنین نگرانی‌هایی را در مورد برنامه‌های ایمنی که فعالیت افراد را تحت نظر دارند از جهت سوءاستفاده برای اعمال قدرت، مطرح کرده‌اند. «فرح نظیر»، مدیر اجرایی مؤسسه حمایت از زنان، توضیح می‌دهد: «این نرم‌افزارها می‌توانند به طور بالقوه دامنه کنترلگری یک آزارگر را فراتر از خانه گسترش دهند و زنان را در مکان‌هایی که قبلاً احساس امنیت و آزادی می‌کردند، تحت نظارت قرار دهند. بنابراین موانع بر سر راه احساس امنیت زنان برطرف شود. هنوز برای اینکه بازماندگان برای گزارش آزارهای جنسی به پلیس اعتماد کنند، مقابله آگاهانه با زن‌ستیزی، آموزش عمومی و البته تامین بودجه کافی برای حمایت از بازماندگان، اقدامات زیادی باید صورت بگیرد.»
اما هری مید می گوید که برنامه‌نویسان اپلیکیشن Path Community به احتمال سوءاستفاده آگاه بودند و برنامه را طوری طراحی کردند که تا حد امکان خصوصی باشد و در عین حال حداکثر ایمنی را ارائه دهد: «ردیابی فقط در طول یک سفر مشخص ادامه دارد و همیشه قبل از اینکه به سرپرست ناظر اطلاع داده شود ابتدا با کاربران تماس گرفته می‌شود. همچنین یک قابلیت برای روشن و خاموش کردن ردیابی زنده، برای بررسی وضعیت کاربران در حال توسعه است.»
فعالان حقوق زنان در انگلیس می‌گویند در حالی که وقت گذاشتن برای رویارویی و پرداختن به موضوع فراگیر خشونت مردانه آسان نخواهد بود، اما ضروری است که دولت اطمینان حاصل کند که زنان هم در خانه و هم در خیابان‌های بریتانیا احساس امنیت می‌کنند. از نگاه این فعالان، بخشی از این ضرورت اصلاح نظام عدالت کیفری برای رسیدگی و حمایت از زنان بازمانده از خشونت خواهد بود (برای مثال فقط 1.5 درصد از موارد تجاوز گزارش شده در حال حاضر منجر به پیگرد قانونی می شود)، اما کار نمی‌تواند در این نقطه متوقف شود. در واقع، کارشناسان معتقدند که حتی یک سیستم عدالت کیفری منصفانه که به درستی کار می‌کند، نمی‌تواند خشونت علیه زنان را از بین ببرد، در عوض، باید با نگرش‌های زن‌ستیزانه‌ای که اغلب خشونت را تحریک و امکان‌پذیر می‌کند، مقابله کنیم.
