نخستین زن تنیس‌باز چینی که توانست در صدر رنکینگ تنیس‌بازان جهان قرار گیرد، حالا چند روزی است که مفقود شده است. «پنگ شوای» ۳۵ ساله اوایل آبان، در یک پست مفصل و طولانی در شبکه اجتماعی مخصوص چین به نام ویبو، یکی از مقامات بلندپایه حزب کمونیست این کشور و قائم‌مقام پیشین نخست‌وزیر دولت، «ژانگ گائولی» را به آزار جنسی متهم کرد اما این پست، کمتر از یک ساعت بعد از انتشار، حذف شد. اتفاقی که گفته می‌شود خودِ شبکه ویبو و اینترنت ملی چین دست به حذف آن زده است.
تنها چند دقیقه پس از این افشاگری، حتی نام پنگ شوای هم در شبکه‌های اجتماعی و دیگر وب‌سایت‌های چینی سانسور شد. اما این سانسور نتوانست مانع جهانی شدن این واقعه شود؛ ترجمه متنی که پنگ منتشر کرده بود، در خارج از چین به شدت بازنشر شد. پنگ ژانگ را متهم کرد که او را به زور مجبور به رابطه جنسی کرده است. او در بخشی از این پست طولانی نوشته است: «آن روز عصر من شرایط بدی داشتم و فقط گریه می‌کردم. تو من را به خانه‌ات کشاندی و مجبورم کردی که با هم رابطه جنسی داشته باشیم.»
بیشتر بخوانید:
قوانین چین به جای آزاردیدگان از آزارگران حمایت می‌کند
صدور حکم علیه شاکی پرونده نمادین جنبش من‌هم در چین
پنگ البته این موضوع را هم اضافه کرد که مدارکی مبنی بر اثبات ادعاهای خود ندارد. این افشاگری در حالی رخ داد که ژانگ حالا ۷۵ ساله و بازنشسته است. اما از ۱۱ آبان تا به امروز خبری از پنگ نیست؛ او به تماس‌هایش پاسخ نمی‌دهد و جامعه جهانی ورزش و حالا حتی سازمان ملل هم به این پرونده ورود کرده است.
اولین نهادی که نسبت به این موضوع واکنش نشان داد، انجمن جهانی تنیس بود. این انجمن در ابتدا با انتشار بیانیه‌ای خواستار رسیدگی جدی به اتهامات مطرح شده توسط پنگ شوای شد. سپس رئیس این انجمن اعلام کرد که فدراسیون تنیس چین اعلام کرده که پنگ حالش خوب است و تحت هیچ فشاری قرار ندارد. استیو سمیون رئیس انجمن جهانی در این مورد گفت: «برداشت من این است که او در پکن است اما نمی‌توانم این موضوع را تأیید کنم چون صحبت مستقیمی با او نداشته‌ام.»
اما شبکه ملی چین، ایمیلی منتسب به پنگ شوای را که به انجمن تنیس زنان ارسال شده، منتشر کرد که در آن نوشته شده: «من در خانه‌ام در حال استراحتم و همه چیز عالی است. ممنون بابت اینکه به فکرم هستید.» اما سیمون رئیس انجمن جهانی تأیید کرد که به سختی می‌تواند باور کند که این ایمیل واقعا توسط پنگ نوشته شده باشد: «تا این لحظه این ایمیل را معتبر نمی‌دانیم و تا زمانی که فرصت صحبت با او را نداشته باشیم خیال‌مان راحت نخواهد شد.» این انجمن حتی به دنبال آن است که همکاری‌های تجاری خود با چین را قطع و اعلام کرده آماده است تمام تورنمنت‌هایش را در چین لغو کند. حتی با وجود پیچیدگی‌ها و ضررهای مالی که در پی خواهد داشت: «این موضوع فراتر از هر تجارتی است؛ چون زنان باید مورد احترام قرار گیرند و سانسور نشوند.»
حالا هشتگ #WhereIsPengShuai "پنگشوا کجاست" در شبکه‌های اجتماعی و از سوی چهره‌های مطرح تنیس جهان از جمله «سرنا ویلیامز» و «نائومی اوساکا» بارها و بارها مطرح شده و از سوی دیگر، سازمان ملل هم به این ماجرا ورود کرده است. این سازمان خواستار ارائه شواهدی دال بر سلامت پنگ شوای شد. در مقابل اما کمیته بین‌المللی المپیک تا به امروز هیچ واکنشی به این خبر مهم نشان نداده است. بسیاری معتقدند میزبانی چین برای المپیک زمستانی پیش رو یکی از دلایل سکوت IOC است.
در چین، جنبش Me Too از افشا کردن آزار جنسی استادان راهنما در نهادهای آموزشی و دانشگاهی آغاز شد و به سرعت به دیگر بخش‌های جامعه راه پیدا کرد. درحالی که حساب‌های شخصی فعالان و فمینسیت‌هایی که در گسترش این جنبش نقش داشتند، محدود و مسدود می‌شد اما کمپین مجازی Me Too در اکانت‌های عمومی وی‌چت، که به بیش از 12 میلیون می‌رسید، ادامه پیدا کرد. اما تعداد کمی از موارد آزار جنسی در چین به دادگاه راه پیدا کرده است. به گفته کارشناسان حقوقی، محدودیت‌های زیادی برای اثبات خشونت جنسی وجود دارد و همین موضوع بار سنگینی را بر دوش شاکیان می‌گذارد. برخی از بازماندگان، روایاتشان را آنلاین منتشر می‌کنند؛ معمولا به این دلیل که کارفرما یا سازمانی که در آن کار می‌کنند اقدامات کافی در این باره را انجام نداده است. اما انتشار این روایات بازماندگان را در معرض خطر شکایت به اتهام افترا از سوی آزارگرانشان قرار و مطالعات درباره چنین مواردی نشان می‌دهد که اغلب آن‌ها در این پرونده‌ها شکست می‌خورند.
 - Copy 2.jpg&width=72&height=72)
