دختر ١۶ ساله‌ای که فردی را به تجاوز متهم کرده، چقدر مشروب نوشیده بود؟ چه چیزی را از آن اتفاق به‌ یاد می‌آورد؟ والدینی که در خانه‌شان مهمانی‌ برگزار شده بود و مشروبات الکلی در دسترس بود، کجا بودند؟ آیا حضور والدین می‌توانست از تجاوز جلوگیری کند؟ نگرش فعلی مردان نسبت به زنان، زمینه‌ساز بروز انواع خشونت جنسی می‌شود.

زنان مورد تجاوز قرار می‌گیرند (از هر شش زن در آمریکا حداقل یکی از آنها تجاوز یا اقدام به تجاوز را تجربه کرده است) و در نهایت اگر حادثه را گزارش کنند، انگشت اتهام به سمت آنها روانه خواهد شد. علی‌رغم تمام فعالیت‌هایی که در جنبش‌های اجتماعی از جمله MeToo در آمریکا صودت می‌گیرد، دو نوجوان اهل شهر استوبنویل در ایالت اوهایو که بازیکن فوتبال بودند و در طی مهمانی‌های پایان تابستان به دختری ١۶ ساله تعرض کردند، نمادی از فرهنگ مردسالار جامعه‌ آمریکا هستند.

این نوجوانان همچون مردان بسیاری در جامعه، احترام چندانی برای زنان قائل نیستند و آنها را به مثابه ابژه‌هایی جنسی می‌بینند. برخلاف ۹۷٪ متجاوزانی که هرگز به زندان نمی‌روند، «ترنت مِیز» و «مالک ریچموند» که به‌ترتیب ١٧ و ١۶ ساله هستند باید مدت یک‌ سال و بیش از یک سال را در ندامتگاه نوجوانان سپری کنند. احکام مِیز به‌واسطه آن‌که عکس‌های برهنه قربانی را در اینترنت بارگزاری کرده بود یک‌ سال بیشتر از ریچموند است.

طبق گزارش‌ها، بازمانده تجاوز به ‌تازگی در دادگاه شهادت خود را ارائه کرده است. بار دیگر، علی‌رغم وجود شواهد کافی، وکلای متهمان در تلاش بودند تا اثبات کنند که بازمانده تجاوز به‌واسطه نوشیدن مشروبات الکلی گناهکار است. این دختر بعد از این حوادث بارها به صورت عمومی در اینترنت هدف توهین و تحقیر افراد مختلفی قرار گرفته بود و دادگاه نیز از این امر مستثنا نشد. او در دادگاه به‌درستی گفت: «نمی‌خواستم خودم را در دردسر بیاندازم زیرا آگاه بودم که همه مرا سرزنش خواهند کرد.» سنگینی چنین مسائلی اغلب بر دوش زنان قرار می‌گیرد، به‌جای آنکه متوجه پسران و مردانی شود که به زنان تعرض و تجاوز می‌‌کنند.

در فرهنگ ورزشی ما، به‌خصوص در شهرهایی مانند استوبنویل که فوتبال [آمریکایی] اهمیت ویژه‌ای داشته و بازیکنان از مقبولیت بالایی برخوردار هستند، به‌سادگی از این حقیقت چشم‌پوشی می‌شود که مردان باید مسئولیت کارهای خود را برعهده بگیرند. درمورد اتفاقی که به آن اشاره شد، زندان راه‌حل مناسبی برای این معضل فرهنگی اپیدمیک به ‌شمار نمی‌رود. پاسخ در میان تلاش برای تغییر فرهنگ رفتاری مردان در قبال زنان نهفته است، آن زمان که پسران سن کمی دارند و هنوز ورزش حرفه‌ای را شروع نکرده و یا به یک ابرستاره تبدیل نشده‌اند.

«زرلینا مکسول»، بازمانده‌ تجاوز و وکیلی که تلاش می‌کند فرهنگی را که مردان در آن منزه و بی‌گناه پنداشته می‌شوند تغییر دهد، درطول مجموعه‌ مصاحبه‌هایی طرحی پنج بخشی برای آموزش به پسران جهت احترام به زنان و جلوگیری از وقوع تجاوز جنسی را ارائه کرده است.

 

بیشتر بخوانید:

 گفت‌وگوی جمعی پیرامون خشونت جنسی ضروری است

پسرانمان را خطاب قرار دهیم: تجاوز نکنید

 

طرح مکسول (که نسخه تکمیلی آن در مجله  Ebony چاپ شده است) شامل این پنج محور اصلی است:

 

۱. به پسران درباره مفهوم رضایت جنسی آموزش دهید: به این دلیل رضایت قانونی را در صدر این طرح قرار دادم که بدون وجود آن، تماس جنسی صرف نظر از نیت شما به‌ منزله تجاوز جنسی خواهد بود. زنی که مست، بی‌هوش و یا خواب باشد نمی‌تواند رضایت قانونی خود را ابراز کند. صرف اینکه زنی «نه» نگفته به معنای رضایت او نیست بلکه باید یک «بله» واضح به شما بگوید!

۲. به پسران بیاموزید زنان را انسان‌هایی برابر با خودشان ببینند نه اینکه به آنان به مثابه ابژ‌ه‌‌های جنسی برای لذت مردان بنگرند: بی‌دلیل نیست که فیلمی از پسران جوان در استوبنویل منتشر می‌شود که در آن به تجاوز گروهی به یک دختر در مهمانی افتخار کرده و آن را سوژه طنز می‌کنند. نادیده گرفتن صفات انسانی در زنان امری شایع در تمامی نقاط آمریکا است.

۳. به مردان جوان آموزش بدهید که چگونه به شکلی سالم مردانگی خود را ابراز کنند: صورت‌بندی مقابله با خشونت جنسی در این قالب که زنان چگونه و با چه اقداماتی باید از خشونت جنسی اجتناب کنند نادرست است. آنچه که یک زن انجام می‌دهد یا به زبان می‌آورد نمی‌تواند مانع از وقوع تجاوز جنسی بشود. ما باید این هرم را زیر و رو کنیم. ما باید به آموزش مردان توجه کنیم و اینکه چگونه با زنان رفتار می‌کنند.

۴. به مردان یاد بدهیم که حرف زنانی را که پیش‌قدم می‌شوند باور کنند: عده زیادی از زنان تجربه تجاوز را به پلیس گزارش نمی‌کنند و بیشتر آ‌نها تنها با یک یا دو نفر از نزدیکان خود این تجربه را در میان می‌گذارند.

۵. به مردان یاد بدهیم در صورت مشاهده خشونت و آزار جنسی مداخله کنند: وقتی از مداخله صحبت می‌کنیم، تمرکز اصلی بر زمانی که است که شاهد آن هستید که فردی درحال آزار دیگری یا در شرف انجام این کار است. پسران ما نباید زمانی که یک شوخی جنسیت‌زده درمورد آوردن یکی از همکلاسی‌های دخترشان به خانه زمانی که مست است می‌شنوند، به‌سادگی از کنارش عبور کنند‌؛ لازم است بدانند که این همان‌جایی است که باید صدای خود را بلند کرده و برای جلوگیری از چنین اتفاقی از هیچ تلاشی دریغ نکنند.

این پیام‌ها باید بخشی از گفتگو با پسران‌مان باشند و به‌طور مرتب تکرار شوند. این‌ها باید در محتوای آموزشی مدارس یا طرح‌های سلامت گنجانده شوند. جامعه باید از ستایش مردان زمخت و قهرمان ورزشی و سرزنش آزاردیدگان عبور کند.

تجاوزی که در استوبنویل صورت گرفت مرتبط به پسران دبیرستانی است، و این درحالی است که امروزه اغلب پسران به کالج می‌روند. تعرض جنسی در مراتب آموزشی بالاتر جزو یکی از معضلات اصلی به‌شمار می‌رود که در معتبرترین مدارس و دانشگاه‌های ما به‌چشم می‌خورد: در دانشگاه هاروارد هم گزارش‌های تعرض جنسی منتشر می‌شوند. و به‌تازگی دانشگاه پرینستون گزارشی با عنوان «در پیمایشی که سال ٢٠٠٨ انجام شده از هر ۶ زن محصل ١ نفر از آ‌نها تجاوز جنسی را گزارش کرده‌اند» منتشر کرده است.

بر این عقیده نیستم که نتیجه‌ یک دادگاه بتواند رویکردی که قرن‌ها در قبال زنان اتخاذ شده را دستخوش تغییر کند. هرجایی که زنان در معرض خطر باشند، باید در آموزش به پسرانی که در آینده مردان آن جامعه خواهند شد بازنگری کنیم.

 

برای اطلاعات و جزئیات بیشتر درمورد واقعه استوبنویل: پرستش قهرمانان: شمشیر دولبه‌ی فوتبال

برای اطلاعات و آمار مرتبط با تعرض جنسی، به وب‌سایت Rainn سر بزنید: شبکه ملی تجاوز جنسی

 

نویسنده: سوزان نیومن

برگردان: سپهر بهارلوئی

منبع: psychology today