پایان جنگ دوم جهانی در آلمان شروع بزرگترین و زننده‌ترین تجاوز گروهی به زنان در تاریخ بشریت بود؛ جایی که در کمترین آمار، بیش از ۲ میلیون زن آلمانی توسط سربازان کمونیست فاتح ارتش سرخ شوروی مورد تجاوز قرار گرفتند.
در سال ۱۹۵۳ کتابی به نام «زنی در برلین a woman in berlin» چاپ شد که خاطرات یکی از شاهدان ناشناس تجاوز بزرگ mass rape در طول ماه‌های آوریل تا ژوئن ۱۹۴۵ در آلمان بود. نویسنده این کتاب تا سال ۲۰۰۳ ناشناس بود و بعدها مشخص شد که این شخص مارتا هیلرز marta hillers روزنامه‌نگار آلمانی است که در سال ۲۰۰۱ از دنیا رفته است. آنتونی بیوور در مقدمه‌اش بر این کتاب می‌نویسد: «به دلایل واضحی تعداد دقیق زنان آلمانی‌ای که بعد از شکست آلمان در جنگ دوم جهانی مورد تجاوز گروهی توسط سربازان ارتش سرخ شوروی قرار گرفتند هیچ‌گاه مشخص نشد؛ اما در یک باور کلی، تعداد ۲ میلیون نفر از زنان -eight to eighty هشت تا هشتاد ساله- آلمانی مورد تجاوز قرار گرفتند. و این شامل زنان لهستانی و شورویایی نیست که ویرماخت Wehrmacht (ارتش نازی) آن‌ها را به اردوگاه‌های کار آلمانی آورده بود.»
سربازان شوروی در حال آزار یک زن آلمانی، لایپزیگ سال ۱۹۴۵
آنتونی بیوور ادامه می‌دهد: «اما آمار زنانی که در برلین مورد تجاوز قرار گرفتند، احتمالا از همه قابل اطمینان‌تر است. بر اساس آمار دو بیمارستان اصلی در برلین، فقط در طول فتح برلین و پس از آن نزدیک به ۹۵ تا ۱۳۰ هزار زن و دختر در برلین مورد تجاوز گروهی سربازان کمونیست قرار گرفتند. این آمار به سختی می‌تواند غیر واقعی باشد، وقتی در نظر بگیریم در مواردی هزار زن و دختر فقط در یک مجتمع آپارتمانی سایز متوسط، جایی که نویسنده (مارتا هیلرز) زندگی می‌کرد، مورد تجاوز قرار گرفته‌اند.»
الکساندر سولژنیتسین کبیر، نویسنده بزرگ شورویایی و برنده نوبل ادبیات که هشت سال را به دلیل افشای جنایات استالین در اردوگاه‌های کار اجباری شوروی (گولاگ) زندانی بود و در زمان جنگ دوم جهانی یکی از سربازان ارتش سرخ بود در این باره می‌نویسد: «همه ما خوب می‌دانستیم که اگر زن یا دختری آلمانی است، یعنی می‌توان ابتدا به او تجاوز کرد و سپس با یک گلوله کارش را ساخت.»
یکی از سربازان اهل شوروی که در فتح برلین حضور داشت به سوتلانا الکساندرونا الکسیویچ نویسنده برنده نوبل ادبیات می‌گوید: «دخترهای آلمانی رو گیر می‌آوردیم و ده نفره به یکی تجاوز می‌کردیم، تعداد زن‌ها خیلی کم بود، خیلی‌ها از ترس ارتش شوروی فرار کرده بودند. جوون‌ترها رو هم انتخاب می‌کردیم، منظورم دوازده سیزده ساله‌هاست. اگه گریه می‌کرد کتکش می‌زدیم، یه چیزی تو دهنش می‌چپوندیم تا ساکت شه. برای اون دردآور بود و برای ما خنده‌دار. عجیب بود، من پسری از یه خونواده تحصیل‌کرده بودم مثلا. فقط نمی‌خواستیم دخترهای خودمون (پرستارها و سربازان زن) ببینن داریم این کار رو می‌کنیم، جلوی اون‌ها یک کمی معذب بودیم.»
والتر ژاپوتسنی Walter Zapotoczny نویسنده در کتاب خود به نام «فراتر از وظیفه beyond duty» می‌نویسد: «حتی زنان شورویایی (سربازان) هم با تجاوز به زنان آلمانی مخالفت نکردند. این حتی برای آن‌ها یک‌جور سرگرمی بود». بر اساس گفته‌های شاهدان دیگر، در این میان زنان و دخترانی هم بودند که با شنیدن خبر پیشروی ارتش سرخ، سرنوشت خود به عنوان یک زن در میان لشکر شکست‌خورده را حدس زده و به زندگی خود پایان می‌دادند.
تصویر از آرشیو کتابخانه‌ی کنگره‌ی آمریکا: دو زن و سه کودک آلمانی از مجموعه قتل عام و تجاوز گروهی چندهزار نفره‌ی Metgethen massacre در منطقه‌ی Königsberg ابتدا مورد تجاوز قرار گرفته و سپس کشته شده‌اند
گزارش‌های بیمارستانی همچنین نشان می‌دهد که در طول چندماه تجاوز بزرگ هزاران زن و دختر، روزانه برای سقط جنین حاصل از این تجاوزها به مراکز بیمارستانی مراجعه می‌کردند. ناتالیا گسه Natalya Gesse خبرنگار جنگی شورویایی که شاهد این اتفاقات بود می‌نویسد: «سربازان شوروی به سن و سال قربانیان خود اهمیتی نمی‌دادند. سربازان شوروی به هر دختر هشت تا زن هشتاد ساله‌ای تجاوز می‌کردند. این یک ارتش از متجاوزان جنسی بود.»
بیشتر بخوانید:
نظامی‌گری و خشونت علیه زنان؛ دو روی سکه «دیگری‌سازی»
وقتی مرگ سهم مردان می‌شود و تجاوز سهم زنان
بر اساس برخی آمار، چیزی نزدیک به ۲۰۰ هزار زن و دختر آلمانی در جریان این تجاوز بزرگ به قتل رسیده، خودکشی کرده یا به دلیل شیوع بیماری‌‌های جنسی، جان خود را از دست دادند. شاهدان عینی می‌گویند، برخی از زنان قربانی تا بیش از ۷۰ بار هم مورد تجاوز سربازان شوروی قرار گرفته‌اند. بسیاری این تجاوز را به نوعی «انتقام‌گیری» سربازان شوروی از آلمانی‌ها می‌دانند که با شروع کردن جنگ به سرزمین شوروی تجاوز کرده بودند. بسیاری از این سربازان برای چندین سال (تا چهارسال) را در جبهه‌های جنگ بوده و بر اساس خاطرات بازماندگان «زنی را به چشم ندیده بودند» و این غریزه حیوانی آنان را به شدت بالا می‌برده است.
دو زن اتریشی با شنیدن خبر نزدیک شدن ارتش سرخ خودکشی کرده‌اند، اتریش سال ۱۹۴۵
یک سرگرد ارتش سرخ به یک خبرنگار بریتانیایی گفته بود: «سربازان ما آن‌قدر گرسنه جنسی بودند که به پیرزن‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ ساله هم تجاوز می‌کردند. که اگر مایه خوشحالی آنان (پیرزنان آلمانی) نبود، حداقل مایه تعجبشان بود.»
اما مسئله فقط سربازان سرخودی که غریزه حیوانی داشتند نبود. ایلیا ارنبورگ Ilya Ehrenburg نویسنده، روزنامه‌نگار و تبلیغات‌چی شورویایی نوشته بود: «از زور استفاده کنید و غرور نژادی این زنان آلمانی را مچاله کنید، این‌ها غنیمت‌های جنگی و حق شما هستند». مساله این‌جا بود که حتی زنان شورویایی که توسط آلمان‌ها اسیر شده و در کمپ‌های کار اجباری اسیر بوده و با پایان جنگ آزاد شدند هم از این تجاوزها در امان نبودند.
ارتش متجاوزان به هیچ زنی رحم نمی‌کرد. می‌گویند بعد از آن‌که شکایات رهبران ارتش متفقین در مورد رفتار سربازان شوروی با زنان آلمانی بالا گرفت، استالین گفت: «اگر سربازی که هزاران کیلومتر را از میان خون و آتش تا قلب برلین پیش رفته است، با یک زن آلمانی خوشحال می‌شود، خب او را درک کنید.»
در مورد دیگر فاتحان آلمان از فرانسه و انگلیس تا آمریکا نیز اوضاع علیه‌السلام نبود، لیکن آمار نسبت به تجاوز بزرگ کمونیست‌ها به زنان به شدت کمتر بود. می‌گویند همسران سربازان و افسران آمریکایی که به آلمان می‌آمدند، برای آن‌که یکهو به آنان دست‌درازی نشود به پوشیدن یونیفرم نظامی روی آورده بودند. در بسیاری از موارد، زنان آلمانی برای به دست آوردن غذا برای خود یا کودکانشان به تن‌فروشی به سربازان آمریکایی روی می‌آوردند.
کودکان با همراهی سربازان نازی در جریان قتل عام پوگروم‌های لووف lviv pogroms «یک زن» یهودی را این‌چنین مورد حمله قرار می‌دهند. چهارسال پیش از شکست آلمان نازی و تجاوز بزرگ به زنان در آلمان. نازی‌ها ادعا می‌کردند که یهودی‌ها در قتل عام زندانیان به کمونیست‌های شوروی کمک کرده‌اند
یکی از فرماندهان نظامی در این مورد گفته بود: لفظ «تجاوز» در رابطه سربازان غربی و زنان آلمانی موضوعیتی ندارد. وقتی می‌توان با یک تکه نان، یک تخته شکلات یا یک صابون یک زن آلمانی را به رابطه جنسی راضی کرد. به گفته برخی شاهدان، به طور مثال رفتار سربازان فرانسوی در ایالت بادن وورتمبرگ Baden-Württemberg در تجاوز به زنان، کم از رفتار هیولاهای جنسی کمونیست ارتش شوروی نداشت. پلیس نظامی آمریکا و بریتانیا از ارتش فاتح متفقین، به طور مرتب گزارش‌هایی از تجاوز سربازانشان به زنان آلمانی دریافت می‌کردند، اما یا گزارش‌ها نادیده گرفته می‌شد و یا رغبتی به پیگیری آن‌ها وجود نداشت.
در نهایت از میان آن‌همه گزارش، تنها چند سرباز و افسر به تجاوز محکوم شدند. در پایان جنگ دوم جهانی، زنان آلمانی بیشترین هزینه ممکن را برای جنایت‌های آدولف هیتلر و حزب نازی پرداخت کردند. ارتش متفقین گرچه جنگ را برد و یک آینده بهتر را برای اروپا (حداقل بخش غربی آن) به ارمغان آورد، اما آن‌ها «شوالیه‌های قهرمان جنگ» نبودند.
منبع: کانال تلگرامی mohammadaleph
