«سوفیا تروینو» از شب قل به دقت لباس‌هایش را برای روز اول مدرسه انتخاب کرد. دو ساعت قبل از رفتن به رختخواب، با کمک مادرش سراغ کمد رفت یک تی‌شرت لس‌آنجلس سفید و یک شلوار جین مشکی و کفش ورزشی انتخاب کرد. سوفیای 13 ساله کلاس هشتمی، با دوستانش هم چک کرد که مطمئن شود لباسش بامزه است. مادر و پدرش هم لباسش را تایید کردند. اما یکی از معلمان مدرسه راهنمایی سیمپسون در کاب کانتی، که از تطابق لباس دانش‌آموزان با مقررات پوششی مدرسه اطمینان حاصل می‌کرد، لباس سوفیا را نامناسب تشخیص داد. در حالی که دانش‌آموزان در صف ورود به ساختمان مدرسه بودند، سوفیا را صدا زدند و از او خواستند که پارگی‌ای روی شلوار جینش را با دست اندازه بزند. پارگی‌ها از دید مسئولین مدرسه بزرگ بودند و نام سوفیا و 15 دختر دیگر به علت پوشش نامناسب نوشته شد.

از آن زمان تاکنون، هر هفته، روزهای جمعه، سوفیا و دانش‌آموزان دیگر تی‌شرت‌هایی به تن می‌کنند که روی آنها شعارهایی در محکومیت مقررات پوشش مدرسه نوشته شده است. شعارهایی که مقررات را سکسیستی، نژادپرستانه و طبقه‌گرایانه می‌خواند. در اعتراض به این مقررات، برخی از دانش‌آموزان و والدین، به قوانین پوشاندن صورت مدرسه متوسل شده‌اند. طبق این قوانین، تصمیم پوشیدن ماسک به خانواده‌ها واگذار شده است. آنها استدلال می‌کنند که اگر تبعیت از اقدامات مربوط به سلامت عمومی، اختیاری عنوان شده است پس چرا باید دانش‌آموزان به مقررات لباسی تن بدهند که به نظرشان تبعیض‌آمیز است؟ سخنگوی مدارس کاب کانتی در بیانیه‌ای اعلام کرده که مقررات لباس با هدف تمرکز بر یادگیری برای تمامی 110 هزار دانش‌آموز ناحیه تدوین شده است و نه بر مبنای دلخواه و ترجیح دانش‌آموزان.

تعارض‌ها بر سر لباس دانش‌آموزان، مختص مدرسه سوفیا نیست و طی سال‌های اخیر به کرات رخ داده است. مقررات و سیاست‌های مربوط به پوشش، عموما به سوگیری‌های جنسیتی و نژادی متهم شده‌اند. در سال 2019، در هیوستون والدین به مدیر مدرسه‌ای که برای پوشش آنها دستورالعمل مشخص کرده بود، اعتراض کردند.[i] این دستورالعمل توضیح می‌داد که والدین زمانی که به دنبال فرزندان خود در مدرسه می‌روند باید چگونه لباس بپوشند. عده‌ای زیادی معتقد بودند این دستورالعمل نژادپرستانه و طبقه‌گرایانه است. در سال 208، دختری نوجوان به دلیل نپوسیدن سوتین از کلاس اخراج شد.[ii]

بیشتر بخوانید:

به پوشش شما ربطی ندارد

آزار جنسی ریشه در روابط نابرابر قدرت دارد

طبق مطالعه‌ای که در سال 2020 انجام شده[iii] و «تاد ای دومیچل»[iv]، استاد دانشگاه نیوهمپشایر[v] در آن مشارکت داشته است، این تمرکز بر پوشاندن بدن دختران خودش به معضلی که این مقررات قصد دارند مورد هدف قرار دهند دامن می‌زند: بیش‌جنسی‌سازی دختران دانش‌آموز. محققان با ببرسی مقررات لباس در 25 مدرسه دولتی نیوهمپشابر دریافتند که اکثر این مدارس سیاست‌هایی تدوین کرده‌اند که زنان را مورد هدف قرار می‌دهد. این مقررات شامل پوشاندن پستان‌ها، چاک سینه، استخوان‌های ترقوه و شانه‌ها بوده است. در این تحقیق اشاره شده که لباس‌هایی که در مقررات بسیاری از مدارس ممنوع اعلام شده مانند تاپ بندی، تنها به این دلیل بوده که این پوشاک «سکسی» تلقی می‌شده‌اند. محققان می‌نویسند که مشکل این رویکرد نسبت دادن تحریک‌آمیز بودن به لباس‌های زنانه است. به بیان دیگر فرض بر این است که زنان لباس خود را بر مبنای جلب توجه مردان انتخاب می‌کنند.

«سابرینا برنادل»،[vi] از اعضای مرکز ملی قانون زنان،[vii] تایید می‌کند که مقررات پوشش مدارس به طور نامتناسبی دختران را مورد هدف قرار داده و محدود کرده است: «این مقررات به طور قطع جنسیت‌زده‌اند. آنها بار را بر دوش دختران می‌گذارند تا مواظب باشند و حواس و توجهی به خود جلب نکنند. در حالیکه باید به تمامی دانش‌آموزان یاد بدهند که به بدن دیگران احترام بگذارند.» برنادل می‌گوید، اکثریت دانش‌آموزانی که نامشان به علت نقض مقررات پوشش مدرسه ثبت شده دختران  سیاه و رنگین‌پوست بوده‌اند و پس از آن پسران سیاه، دختران سفید و در آخر پسران سفید بوده‌اند. در مورد دختران سیاه، مسئله لزوما پوشش یا لباس آنها نیست. بلکه بیشتر مربوط به بدن آنهاست که از سنین پایین «بزرگسال» تلقی می‌شود. برنادل درباره عواقب اقدامات انضباطی مربوط به پوشش دانش‌آموزان می‌گوید: «در کوتاه‌مدت، عملکرد درسی دانش‌آموزان تحت تاثیر قرار می‌گیرد و در بلندمدت دختران و بویژه دختران سیاه نسبت به ظواهر و ابراز وجود خود دچار احساس شرم می‌شوند.»

«سارا تروینو» مادر سوفیا که در آتلانتا وکالت می‌کند می‌گوید: «ما می‌توانیم از منطق ایالت خود در زمینه پوشیدن ماسک در این مورد هم استفاده کنیم. اگر ما قرا است انتخاب کنیم که فرزندانمان ماسک بر صورتشان بگذارند یا نه، همین منطق حکم می‌کند درباره پوشاندن یا نپوشاندن کشاله رانشان هم چنین اختیاری را داشته باشیم.» طبق مقررات پوشش در مدرسه راهنمایی سیمپسون، قدر شلوارک، دامن و پیراهن باید تا نوک انگشتان دست برسد. به این معنی که وقتی دانش‌آموز دو دست خود را در دو طرف بدن قرار می‌دهد، قد لباس از نوک انگشتانش کوتاه‌تر نباشد. در این مقررات هم‌چنین عنوان شده که در از نوک انگشتان به بالا هیچ قسمتی از بدن نباید دیده شود.

سوفیا می‌گوید مشکل اصلی‌اش به این مقررات این است که دختران را مسئول رفتار پسران می‌شمارد: «آنها تصور می‌کنند پسران مدرسه دائما آب دهنشان برای شانه‌ها و کشاله‌های ران دختران آب می‌افتد. در حالی که چنین نیست و آنها اصلا اهمیت نمی‌دهند. حتی اگر اهمیت بدهند و توجه بکنند هم تقصیر ما نیست. مشکل خودشان است.» اواخر ماه گذشته پس از اینکه این اعتراضات اعکاس رسانه‌ای پیدا کرد، ناحیه مقررات خود را تغییر داد و در متن جدید دیگر خبری از قاعده نوک انگشت نبود. اما سخنگوی مدارس ناحیه این موضوع را انکار کرد و گفت که هیچ تغییراتی صورت نگرفته است. سوفیا امیدوار است از طریق طوماری که به راه افتاده و اعتراضات روز جمعه که با پیوستن 50-60 دانش‌آموز دیگر ادامه پیدا کرده، مقررات مدرسه اصلاح شود. او می‌گوید این اعتراضات با واکنش منفی چندانی مواجه نشده  و به نظر می‌رسد معلمان و دیگر اعضای کادر مدرسه حتی از این تلاش‌ها حمایت می‌کنند.

منبع: NY Times

[i] https://www.nytimes.com/2019/04/24/us/school-dress-code-madison-high-school.html

[ii] https://www.nytimes.com/2018/04/17/style/student-bra-nipples-school.html

[iii] https://www.researchgate.net/publication/342502996_Genderized_Dress_Codes_in_K-12_Schools_A_Mixed_Methods_Analysis_of_Law_Policy

[iv] Todd A. DeMitchel

[v] University of New Hampshire

[vi] Sabrina Bernadel

[vii] https://nwlc.org/