دریافت درخواست‌های تماس تصویری در ساعات غیرمعمول و لحن تحکم‌آمیز مردان در جلسات مجازی از جمله شکایاتی است که زنان کارمند هندی در طول مدت قرنطینه گزارش کرده‌اند. دوران طولانی قرنطینه برای زنانی که به طور حرفه‌ای از خانه مشغول به کارند، چالش‌های جدیدی آفریده و آنها مجبورند تعادل زندگی و کارشان را مدیریت کنند. بسیاری از این زنان از متخصصان درباره چگونگی طرح این شکایات راهنمایی خواستند.
«آکانچا اسریواستاوا» که بنیاد آکانچا را برای مقابله با آزار آنلاین در هند برپا کرده، میگوید: «هنوز هیچ دستورالعملی مبنی بر اینکه چگونه باید دورکاری کرد، از سوی سازمان‌ها در دست نیست و همین زنان را سردرگم می‌کند. از زمان قرنطینه من روزانه ۵-۴ پیام مبنی بر آزار جنسی کارمندان حین کار از خانه دریافت می‌کنم.»
اگرچه که تعداد شکایاتی که به کمیته ملی زنان در هند رسیده، بسیار کم است؛ اما کارشناسان بر این باورند که دلیل این است که زنان به طور رسمی دست به شکایت نمی‌زنند و بیشتر راغب‌‌اند درباره اینکه باید چگونه واکنش نشان دهند، مشورت بگیرند. اسریواستاوا معتقد است که کرونا باعث شده که احساس امنیت کاری در افراد پایین‌تر بیاید و آنها را مردد کند که درباره این مسائل صحبت کنند. زنان در این مخمصه گیر افتاده‌اند و نمی‌خواهند برای خودشان دردسر درست کنند، از آنجایی که زنان پیش از این هرگز تجربه این‌چنینی از کار نداشتند، حالا مردد شدند که آیا اسم این کارها آزار است یا نه؟ طرف مقابشان در حال خط و نشان کشیدن است؟ زبان بدن هم ممکن است عملی مجرمانه و ناپسند تعریف شود؟
همکاران مرد، آنها را در شبکه‌های اجتماعی دید می‌زنند یا در این شبکه‌ها درخواست دوستی می‌فرستند، و یا زیر عکس‌ها کامنت می‌گذارند در حالی که آنها در این شبکه‌ها دنبال‌کننده هم نیستند. به گفته اسریواستاوا این مسائل باعث می‌شود زنان درباره مسئولیت‌هایی که در خانه دارند احساس گناه کنند و مجبور شوند در ساعات غیر معمول آنلاین شوند و اگر شرایط محیطی برای تماس کاری مناسب نباشد، مورد بازخواست قرار بگیرند.
اسریواستاوا از تجربه زنی میگوید که در ساعت ۱۱ شب پیامی از سوی رئیس خود با عنوان «یک موضوع فوری»، دریافت کرد، در حالی که وقتی پیام را باز می‌کند متوجه می‌شود یک مساله کاملا عادی در میان بوده که رییس به راحتی می‌توانست آن را در طول روز و ساعات کاری به گوش او برساند. در مورد دیگر، زنی کارمند مورد سرزنش و بازخواست قرار گرفته که چرا نمی‌تواند کار خود را مدیریت کند؛ آن هم فقط به خاطر اینکه بچه‌های زن در پس‌زمینه تماس تصویری در حال بازی بودند. رئیسش به او گفته تو آشفته و پریشانی! از سوی دیگر زنان زیادی شکایت کردند که همکارانشان در طی جلسات مجازی تصویری با لباس‌های نامناسبی هستند و این آنها را معذب کرده است.
ممنوعیت آزار و اذیت جنسی در محیط‌های کاری در سال ۲۰۱۳ در هند تصویب شد تا امنیت فضاهای کاری برای زنان تضمین کند و محیط کاری را بسازد که در آن فرصت‌ها و حقوق برابر را برای زنان تضمین کند. در این قانون، «محیط کار» به معنای هر محلی است که در آن کارمندان در طول دوره استخدام خود، در آن حضور دارند؛ بنابراین حتی شامل سفری می‌شود که کارفرما آن را تدارک می‌بیند.
یک کارشناس در مجموعه «دختران امنیت و اطلاعات» که سازمانی فعال در زمینه آموزش زنان در حوزه امنیت سایبری، میگوید که بسیاری از زنان این موضوعات را گزارش نکردند، اما سوالشان این است که در چنین مواقعی باید چه کنند. این کارشناس میگوید که موارد زیادی بوده که در آن مردم متوجه نبودند که آن طرف تماس، یک زن است و عامدانه یا بدون عمد شروع به اظهارنظرهای ناشایست کردند. زمانی که همه اعضای خانواده در خانه‌اند، تلفن‌ها و جلسات وقت و بی‌وقت، زنان را ناراحت و معذب می‌کند و احساس ناتوانی در مدیریت کار و خانواده می‌کنند.
این کارشناس می گوید: «وقتی زنان این ناراحتی‌ها را مطرح می‌کنند، ما پیشنهاد می‌کنیم که اگر نسبت به بحث با اظهار نظری احساس بدی داشتند، آن را مطرح کنند و بعد ببیند که آیا این مساله دوباره تکرار می‌شود یا نه! و اگر شد، آن را از طریق مدیر یا از طریق بخش گزارش‌های سازمان، در میان بگذارید. هر مجموعه‌ای سیاست‌گذاری‌هایی را درباره آزار و اذیت وضع کرده است و شورایی وجود دارد که این نگرانی‌ها را مطرح می‌کند و زنان می‌توانند در آنجا شکایت خود را مطرح کنند و تمام ماجرا را آنجا تعریف کنند. سپس شورا فردی را که موجب این نگرانی شده، احضار و به او هم فرصت تعریف داستان را می‌دهد.»
برگردان: غزاله شعایی
منبع: New Indian Express
 - Copy 2.jpg&width=72&height=72)
