غزاله شعاعی: نتایج یک تحقیق نشان میدهد از زمانی که قرنطینه آغاز شده، زنان نسبت به گذشته بیشتر آزار جنسی از جمله آلتنمایی را در خیابانها تجربه میکنند. سازمانPlan International در انگلیس اعلام کرده که از زمانی که دولت اقدامات مربوط به فاصلهگذاری اجتماعی را در پی گرفته، از هر 5 زن، 1 نفر متحمل آزارهای جنسی در خیابان شده و همچنین به گفته یک پنجم آنها، آزار جنسی نسبت به گذشته شدت یافته است.
بیش از 1000 زن در رنج سنی 14 تا 21 سال در این نظرسنجی اعلام کردند که برخلاف این حقیقت که این روزها مردم کمتری در خیابانها حضور دارند، متلکپرانی و حتی تهاجم جنسی همچنان تداوم یافته است. از هر 10 زن یک نفر توجه ناخواسته نظیرفریادها و خطابهای توهینآمیز را تجربه کرده است. همچنین یک نفر از 10 نفر، مورد توجه جنسی و تماس جنسی و فیزیکی ناخواسته یا حتی آلتنمایی قرار گرفته است. محققین اعلام کردهاند که یک چهارم این دختران ترجیح دادهاند که با کسی درباره تجربه خود صحبت نکنند.
دولت در سیاستهای قرنطینگی از مردم خواسته بود که از تمام سفرهای غیرضروری خود اجتناب کنند، تا حد امکان در خانه کار کنند، و خانه را فقط برای خرید مواد غذایی و یا روزی یک بار ورزش، ترک کنند. با این حال نتایج منتشرشده این مطالعه در آستانه هفته هفتم قرنطینه، نشان میدهد بیش از یک چهارم زنان نسبت به گذشته احساس امنیت کمتری در خیابانها دارند. یک چهارم شرکتکنندگان در نظرسنجی اعلام کردهاند که هنگام ورزش در خیابان احساس خطر میکنند و یک سوم از آنها در مسیر فروشگاهها احساس ناامنی داشتهاند. همچنین یک سوم از این زنان از بیرون رفتن در دوران قرنطینه صرفنظر کردهاند.
«جوزی» 22 ساله اهل «ولز جنوبی» میگوید: «به خاطر اینکه در خانه با کسی در قرنطینه بودم که در دسته افراد آسیبپذیر نسبت به ابتلای کرونا بود، بیرون از خانه نمیرفتم. زمانهایی هم که میخواستم از خانه بیرون بروم، شب را انتخاب میکردم که افراد کمتری بیرون باشند. با این حال دیشب که به خیابان رفته بودم مورد آزار و اذیت قرار گرفتم. مسئله نگرانکننده اینجاست که وقتی شب بیرون از خانه هستی، افراد کمتری هم اطراف شما هستند که در صورتی که مشکلی پیش آمد، به شما کمک کنند.»
«آتلانتا»، 18 ساله از منچستر میگوید: «من کارگر کلیدسازی هستم. در این مدت پاندمی مشتریان مرد اظهارنظرهای ناشایستی درباره من میکردند. یکی از آنها به من گفت خواستنی! و دیگری گفت خوش به حال دوستپسرت. من واقعا برای ورزش کردن در فضای عمومی احساس امنیت نمیکردم و در این مدت قرنطینه بیشتر با نگاههای خیره مردان مواجه شدم. اخیرا در مسیری در حال دویدن بودم. اول یک ون برایم بوق زد و بعد یک دوچرخهسوار که از کنار من رد شده بود، دور زد تا دوباره مرا ورانداز کند. اگر اتفاقی آنجا برایم میافتاد نزدیکترین نقطه به من یک فروشگاه بود که آن هم فاصله زیادی با جایی که من در آن بودم داشت. احساس ناامنی زیادی کردم و هرگز دوباره از آن مسیر استفاده نمیکنم.»
بیش از نیمی از این زنانی که در مدت قرنطینه در خیابانها احساس خطر کردهاند، نگرانی اصلیشان این بود که در صورت رخداد آزار جنسی افراد خیلی کمی برای دخالت و کمک به آنها حضور داشتند. از هر پنج نفر، 2 تن گفته بودند اگر میخواستند از موقعیت آزار فرار کنند، فروشگاهها و رستورانهای بسیار کمی باز که بتوان به آنها پناه برد. همینطور یک سوم از آنها نگران بودند که پلیس در این دوران بحرانی، بیشتر درگیر مسائل دیگر است.
«روز کالدول» مدیر اجرایی سازمان Plan International در بریتانیا میگوید: «علیرغم وضعیت قرنطینه ملی، آمارهای شوکآور نشان میدهد که زنان هنگامی که برای ورزش، امور ضروری یا حتی کار بیرون میروند، در این مدت همچنان مورد متلکپرانی، دستدرازی و آزار قرار میگیرند. این آزارها موجب ایجاد احساس شرم و خشم در زنان میشود و در مواردی احساس ترس مانع بیرون رفتن آنها از خانه میشود. آزار در هر زمانی ترسناک است اما دوران قرنطینه یعنی مکانهای کمتری برای پناه بردن باز هستند و همینطور افراد کمتری برای مداخله در فرآیند آزار حضور دارند. فاصلهگذاری اجتماعی به این معناست که افراد در خیابانها بیشتر تنها هستند تا گروهی بنابراین احساس آسیبپذیری بیشتری میکنند. در دوران کرونا اضطراب عمومی افزایش پیدا کرده و بنابراین برای عدهای مواجهه و مقابله با آزار خیابانی دشوارتر شده است.»
کالدول در ادامه میگوید: «بسیاری از زنان گفتهاند که نسبت به گذشته احساس توانایی کمتری برای گزارش کردن این موارد دارند چرا که گمان میکنند در این وضعیت پرداختن به آزار جنسی در اولویت دیگران نیست. باید به صراحت این پیام را اطلاعرسانی کنیم که آزار خیابانی به هیچوجه قابل پذیرش نیست و زنانی که مورد آزار واقع میشوند حق دارند که آن را افشا و با دیگران.دربارهاش صحبت کنند. حالا بیش از هر زمانی، پارکها، شهرها و مکانهای عمومی باید برای زنان امن باشند. ما نباید اجازه دهیم قرنطینه عمومی موجب عقبگرد در پیگیری و احقاق حقوق زنان شود.»
«مایا» و «جما تاتن» که کمپینی برای پایان بخشیدن به آزارهای خیابانی را به راه انداختهاند میگویند که پیمایش اخیر موید گزارشهایی است که در زمان شیوع ویروس کرونا دریافت کردهاند. این دو خواهر معتقدند: «آزارهای جنسی در فضای عمومی نه تنها در دوران قرنطینه ادامه داشته بلکه تشدید هم شده است. زنان زیادی به ما میگویند که احساس ناامنی و ترس دارند و زمانهای بیرون رفتن خود را محدود کردهاند. دولت انگلیس باید در راستای مقابله با این خشونت مبتنی بر جنسیت اقدام کند و جرم مشخص و مستقلی با عنوان آزار در فضای عمومی تعریف کند. همه ما حق داریم که در مکانهای عمومی احساس امنیت کنیم.»
«لارا بیتز»، بنیانگذار پروژه سکسیم روزمره در تلگراف مینویسد: «در حال نوشتن مقالهای در زمینه اثرات جنسیتی پاندمی بودم که پیامهای متعددی از تجربههای آزار خیابانی زنان در دوران کرونا دریافت کردم. زنان حتی در حیاطهای خانههای خود متلک و توهین جنسی شنیده بودند. تعداد زیادی از زنان از کشورهای متعدد گزارش کردهاند که در دوران قرنطینه بر خلاف باور عمومی، آزار و اذیت زنان در فضای عمومی نیز شدت پیدا کرده است.»
«هالی کرل» مدیر سازمان «آزار جنسی را متوقف کنید» اضافه میکند: «نژادپرستی و بیگانههراسی نیز در این دوران موجب افزایش آزار خیابانی مبتنی بر نژاد علیه افراد آسیایی-آمریکایی شده است.» مدیران کارزار «متلک تمجید نیست» در ملبورن استرالیا نیز این موضوع را تایید میکنند: «ما شاهد آزار دانشجویان بینالمللی و افراد آسیایی-استرالیایی در مکانهای عمومی هستیم. این وقایع به شدت افزایش یافته و در عین حال گزارش نمیشوند.»
هالی کرل میگوید: «میدانیم این لحظه آینده ما را تغییر خواهد داد. اما نمیدانیم در کدام جهت. آیا میخواهیم به دنیایی برگردیم که زنان در آن اظهارنظرهای منزجرکننده درباره بدنشان دریافت میکنند و جنسیانگاری میشوند؟ خیر. اکنون زمان برنامهریزی برای آیندهای است که فضاهای عمومی امن برای همگان را تضمین کند. اکنون زمان مداخله است و همچنین زمان مباحثه پیرامون مسئله رضایتمندی، احترام و شیوه صحیح مشارکت در فضای عمومی.»
منابع:
https://www.telegraph.co.uk/women/life/never-leered-much-rise-sexual-harassment-lockdown-streets/