به عنوان زنی نابینا که دنیا را با یک عصای سفید جهت­‌یابی می‌­کند، هر روز افرادی کاملا غریبه به من دست­‌درازی می­‌کنند. اتفاق افتاده که در فضاهای عمومی، توسط مردم و بدون آنکه نظر من را بپرسند، به قطار اشتباه سوار شوم و در بین جمعیت به سمت اشتباه، کشیده شوم. افراد زیادی می­‌خواهند که کمک کنند؛ اما هرگز فکر نمی­‌کنند که اگر بدون درخواست کمک، به سمتی ناخواسته کشیده شوند، چقدر ترسناک خواهد بود. آنچه این تماس­‌های بدون کسب رضایت را ترسناک‌­تر میکند، این است که من هیچ وقت متوجه نمی­‌شوم که آیا این مورد واقعا دست یاری­‌دهنده‌­ای است و یا یک تعرض جنسی دیگر.

اخیرا، در محل تقاطع خطوط عابر پیاده ایستاده بودم که مردی اعلام کرد: «من حواسم هست و از تو مراقبت می­‌کنم». او مرا به سمت دیگر خیابان کشاند و تا وقتی به سمت دیگر نرسیدیم، نرفت. سپس، شروع به نوازش بازویم کرد، پستان­‌هایم را لمس می­‌کرد و هم‌زمان می­‌گفت که می­‌خواهد از من مراقبت کند. تلاش کردم فرار کنم و به محض اینکه حرکت کردم، مرا تعقیب کرد. در حالی که دائم می­‌پرسید که کجا زندگی می­کنم، آیا دوست­پسری دارم، به سمت کدام قطار می‌­روم و اینکه می­خواست من را همراهی کند. وحشت کرده بودم، اما خوشبختانه راهم را تا نزدیک­‌ترین ایستگاه قطار می‌دانستم، و طبق معمول، کارمندان فوق­‌العاده­ مترو برای نجاتم آمدند و به من اطمینان دادند که در کمال امنیت، به قطار مورد نظرم خواهم رسید.

این یک اتفاق نادر نیست. به عنوان یک زن دارای معلولیت، حق من برای انتخاب اینکه چه کسی مرا لمس کند، دائما نادیده گرفته می­‌شود. احساس می­‌کنم جزئی از اموال عمومی هستم! و این حس رنج­‌آور است. پس از به اشتراک گذاشتن تعدادی از این تجربه‌ها در توییتر، دکتر هانا ماسون-بیش، جرم‌­شناس دانشگاه ساسکس، با من تماس گرفت. او از خواندن آزارها و تماس­‌های ناخواسته‌ای که من و دیگر زنان توان‌یاب تجربه می­‌کنیم، شوکه شده بود. دکتر ماسون-بیش، به عنوان متخصص جرم‌­های مبتنی بر نفرت و خشونت علیه زنان، تصمیم گرفت که درباره تجربه زنان دارای معلولیت جسمی از آزار در فضای عمومی تحقیق کند؛ و البته سابقه هیچ پژوهشی یافت نشد.

با وجود تلاش­‌های برخی از فعالان اجتماعی مانند ایمان بربرین، سازنده هشتگ  4 نفر از 5 نفر #4OutOf5، و امیلی فلورس از مجله تین­وگ، زنان دارای معلولیت جسمی به طور کامل از جنبش‌­های اجتماعی، مانند #من_هم و سکسیم روزمره حذف و طرد شده‌­اند. در انگلستان، زنانی که کم­‌توانی جسمی یا بیماری طولانی‌­مدت دارند، دو برابر زنان عادی در معرض تعرض جنسی قرار دارند. مردم هنوز باور نمی­‌کنند که زنان سوار بر ویلچیر –توسط مردان- گوشه­‌ای گیر می‌­افتند و یا زنان نابینا در قطار مورد تعرض قرار می­‌گیرند. زنان توان‌یاب، معمولا طوری بازنمایی می‌­شوند که گویی جنسیت ندارند، ناخواستنی و فاقد تمایلات جنسی هستند.

پژوهش دکتر ماسون-بیش، نشان می­‌دهد که کم‌­توانی جسمی در بین عموم مردم منجر به دو گونه از واکنش می‌­شود. یکی خصومت مردم است که این­‌ روزها از آن با عنوان جرایم مبتنی بر نفرت، نام برده می‌­شود و به شکل تعرض کلامی و یا فیزیکی بروز پیدا می‌کند. دومی نوعی واکنش با نگاه ترحم است که منجر به پیشنهاد­های اجباری به کمک می­‌شود. اگر این پیشنهاد «کمک» رد شود، نتیجه خشونت مضاعف است و فرد دارای معلولیت، قدرناشناس بازنمایی می‌شود.

بنابراین، به همراه دکتر ماسون-بیش تصمیم گرفتیم که پروژه «فضاهای خصوصی، فضاهای عمومی» را راه‌­اندازی کنیم. این پروژه تحقیقاتی تلاش می‌­کند که شیوه‌هایی را که از طریق آن، افراد دارای معلولیت جسمی (شامل زنان و دگرباش‌­ها) در فضای عمومی مورد آزار و تماس فیزیکی ناخواسته قرار می‌گیرند، شناسایی کند. ما عمیقا باور داریم که مردان توان‌یاب جسمی نیز در فضای عمومی مورد آزار قرار می‌گیرند. اما تصمیم گرفتیم که بر زنان و دگرباشان تمرکز کنیم، چرا که آنان با اشکال ویژه‌ای از تهدیدها و آزارهای جنسی مواجه هستند. امیدمان بر این است که این پروژه بتواند برای ما منابع مالی جهت انجام تحقیقات بیشتر بر گروه‌­هایی که هدف جرایم مبتنی بر نفرت واقع می‌­شوند را فراهم کند.

ما از زنان و دگرباشان دارای معلولیت می‌­خواهیم که داستان­‌های خود را از طریق این وب­سایت با ما به اشتراک بگذارند. در ادامه، با کسب رضایت از فرد، تجربه آنها به صورت ناشناس بر صفحه ما قرار می­‌گیرد تا آگاهی عمومی نسبت به تاثیر این تماس­‌های ناخواسته بر افراد این گروه از جامعه افزایش یابد. تا کنون 20 پاسخ از مشارکت­‌کنندگان در این پروژه دریافت کردیم. این بیان شجاعانه داستان­‌ها، اضطراب و ترس و اثر مخرب بر سلامت جسم و روان افراد را افشا می­‌کند.

صدای زنان دارای معلولیت، شایسته شنیده شدن است. تجربه‌­های این افراد باید به رسمیت شناخته و در مطالبات کمپین­های مقابله با خشونت جنسی گنجانده شود. بدون حمایت افراد خارج از دایره افراد توان­‌یاب و نیز جنبش­ زنان، ما به عنوان اهداف در دسترس برای آزار و تجاوز باقی می‌­مانیم و رضایت­‌مان همیشه نادیده گرفته خواهد شد. اگر واقعا می­‌خواهی به ما کمک کنی، به ما گوش بده و به بدن‌­هایمان احترام بگذار.

نویسندگان: امی کاوانا و هانا میسون بیش

برگردان: نیلوفر عدنانی

منبع: Huffington Post