اینجا و آنجا ندارد؛ از خاور دور بگیرید تا کشورهای حوزه کارائیب. آمارها نشان می‌دهد زنان در هرکجای این زمین که باشند روزانه با انواع و اقسام آزار و اذیت‌های خیابانی روبرو هستند. آزارهایی که گاه تنها به کلماتی مانند «خوشگله» یا یک لبخند ختم می‌شود اما گاهی هم ممکن است فراتر از چند کلمه برود؛ راه زنی مسدود یا به او دست درازی شود.
«راشل جوکیز»، مدیر برنامه جهانی جلوگیری از خشونت علیه زنان معتقد است که آزار و اذیت جنسی بخشی از زندگی روزمره زنان در جهان، به ویژه در اماکن عمومی است و از آن برای محدود کردن آزادی زنان استفاده می‌کنند. به گفته او داستان‌های اخیر زنان در خیابان‌های لندن، بمبئی، واشنگتن یا لاگوس، یکسان بودن این موضوع را فارغ از کشور و بستر فرهنگی نشان داده است.
سی‌ان‌ان اخیرا گزارشی درباره آمار خشونت و آزار و اذیت فیزیکی در مناطق مختلف جهان منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.
آسیا
مدیر برنامه جهانی جلوگیری از خشونت علیه زنان می‌گوید که در این نقطه از جهان به ویژه در جنوب آسیا فضاهای عمومی توسط مردان اداره می‌شوند. به گونه‌ای که گویی آن‌ها مالکیت همه اماکن عمومی را دارند. به گفته او این باعث می‌شود که مردان در خیابان‌ها احساس مالکیت داشته‌باشند و زنان را آزار دهند. ناامنی خیابان‌ها بهانه‌ای برای نگه داشتن زنان در خانه و خروج آن‌ها از مدرسه است.
راشل جوکیز معتقد است که تجاوز گروهی به دختر جوان دانشجو در اتوبوسی در دهلی در سال 2012، توجه‌ها را به این موضوع جلب کرد. تحقیقات موسسه اکشن اید(actionaid) سال 2016 نشان می‌دهد که 44 درصد زنان در هند مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.
همچنین اطلاعات سازمان ملل متحد برای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان، نشان می‌دهد که تقریبا چهار زن از هر 10 زن از سمت شریک زندگیشان مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند.
به گفته او این اعداد در بنگلادش هم مشابه هستند؛ جایی که 84 درصد زنان کلمات ناخوشایند و آزار فیزیکی را تجربه کرده‌اند. بر اساس گزارش سازمان ملل، بیش از نیمی از زنان سوءاستفاده جسمی و جنسی توسط شریک خود را تجربه کرده‌اند. بیشتر زنان بنگلادشی در کارخانه های پوشاک کار می‌کنند؛ جایی که مدیران و شرکای تجاری اغلب انتظار دارند زنان در اختیارشان باشند.
در شرق این قاره، کامبوج و ویتنام، سه زن از چهار زن مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند و بیش از 40 درصد از زنان در مکان‌هایی که بسیاری از مردان جمع می‌شوند، احساس ناامنی می‌کنند.
خاورمیانه و شمال آفریقا
منطقه‌ای که جنبش # METOOدر آن تا حدودی ساکت‌تر بود، جهان عرب است. کارشناسان معتقدند که میزان آزار و اذیت در این منطقه به اندازه مناطق دیگر است، ولی صداهای کمی شنیده می‌شود.
لینا ابیراف، مدیر موسسه مطالعات زنان در جهان عرب در لبنان می‌گوید: «دلایل زیادی برای این سکوت وجود دارد. ننگ و شرم باعث می‌شود که آن‌ها نتوانند درباره تجارب آزار و اذیت جنسی خود صحبت کنند. اگرچه شرم و ننگ یک مسئله جهانی است، ولی این موضوع در جهان عرب باعث می‌شود زنان خانواده و شغل خود را از دست بدهند. حتی ممکن است بعضی از خانواده‌ها دخترشان را به خاطر باکره نبودن به قتل برسانند.»
غرب و جنوب صحرای آفریقا
میلیون‌ها زن در آفریقا مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند؛ خشونت جنسی در این منطقه شایع‌تر است. براساس گزارش اخیر سازمان بهداشت جهانی، بیش از 50 درصد زنان در تانزانیا توسط شوهر یا شریکشان مورد اذیتوآزار قرار می‌گیرند و این آمار در اتیوپی به 71 درصد می‌رسد.
طبق گزارش سازمان ملل، آمار ازدواج کودکان در نیجریه بیش از 43 درصد است و از هر 10 کودک زیر 18 سال، 6 نفر آن‌ها خشونت فیزیکی، احساسی و جنسی را تجربه می‌کنند.
گزارش سال 2015 موسسه «اکشن اید» حاکی از آن است که تنها 12 درصد زنان در آفریقای جنوبی در محله‌های خود احساس امنیت می‌کنند. بررسی‌ها نشان داده که 80 درصد آن‌ها به گونه‌های مختلف آزارواذیت جنسی را تجربه کردند.
آمریکا و کانادا
طبق تحقیقاتی که توسط موسسه «توقف آزار و اذیت جنسی» انجام شده است، 65 درصد از زنان آمریکایی آزارواذیت خیابانی را تجربه کرده‌اند، 23 درصد از آن‌ها مورد آزارواذیت جنسی قرار گرفته‌اند و 37 درصد از آن‌ها می‌ترسند که شب‌ها بیرون از خانه قدم بزنند.
طبق آمارهایی که این موسسه منتشر کرده، آمار آزار و اذیت جنسی در آمریکای شمالی کمتر بوده و بیشتر موارد تجاوزی که در کانادا رخ می‌دهد از سوی شوهر یا دوست پسر است.
براساس گزارش وب‌سایت تجاوز جنسی در کانادا، 80 درصد از تجاوزها و آزار و اذیت‌ها در خانه‌ها رخ می‌دهد و تنها 1 یا 2 درصد آن‌ها به پلیس گزارش شده‌اند.
اروپا
آن‌طور که از آمارها برمی‌آید تجاوز و آزار و اذیت در اروپا بسیار وسیع و دانمارک بیشترین آمار را در اروپا به خود اختصاص داده است. گزارش جداگانه موسسه «توقف آزار و اذیت خیابانی» در بریتانیا نشان داد که 35 درصد زنان این کشور دست‌درازی و لمس کردن ناخواسته را تجربه کرده‌اند.
آمریکای جنوبی
این منطقه با چالش‌هایی مشابه آسیا روبه رو است. چراکه آزار و اذیت خیابانی در فرهنگ و جامعه عادی شده است و اکثر زنان هیج گزارشی به پلیس نمی دهند؛
گزارش‌های موسسه «اکشن اید» نشان می‌دهد که 86 درصد زنان از سوءاستفاده جنسی رنج می‌برند و 84 درصد آن‌ها توسط خود پلیس مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. این آمار در مکزیک بالاتر است. به طوری که از 10 زن، 8 یا 9 نفر آزار می‌بینند.
بر اساس تحقیقات موسسه ملی آمار و جغرافیا، 96 درصد زنان در مکزیک انواع و اقسام خشونت جنسی در اماکن عمومی را تجربه می‌کنند و 58 درصد آن‌ها مورد تجاوز قرار می‌گیرند. قوانینی هم برای رسیدگی به این موضوع شکل نگرفته است.
استرالیا و حوزه اقیانوس آرام
کشورهای حاشیه اقیانوس آرام هم از آزار و اذیت جنسی مستثنی نیستند. با وجود تفاوت‌های فرهنگی، زنان در استرالیا، فیجی و پاپوآ گینه نو روزانه آزار و اذیت فیزیکی را تجربه می‌کنند.
اطلاعات نشان داده که آزار و اذیت خیابانی مسئله بزرگی در استرالیا است. بررسی‌های موسسه استرالیا نشان می‌دهد که 87 درصد زنان از اذیتوآزار کلامی یا فیزیکی رنج می‌برند و 40 درصد آن‌ها هنگام شب جرات نمی‌کنند در خیابان قدم بزنند.
این موضوع در پاپوآ گینه نو خشونت‌آمیزتر است. 77 درصد زنان انواع خشونت جنسی را در اتوبوس یا هنگامی که منتظر اتوبوس هستند، تجربه می‌کنند. اطلاعات درباره فیجی کم است؛ اما داده‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که 64 درصد زنان از سوی شریکشان مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند.
«راشل جوکیز» می‌گوید که آمار تجاوز در اماکن عمومی در پاپوآ گینه نو به خصوص در جنگل‌ها بسیار بالاست. او بر این باور است که سیستم آموزشی ضعیف و فقر شدید به این مسئله دامن می‌زند. میزان اشتغال زنان بسیار پایین است. آن‌ها حتی نمی‌توانند در اطراف خانه‌هایشان قدم بزنند.
کارشناسان معتقدند که جامعه جهانی باید به این مسئله مهم که قرن‌هاست نادیده گرفته شده است، توجه کند. در چند دهه گذشته در برخی از کشورها قوانینی برای جلوگیری از آزار و اذیت شکل گرفته است؛ اما اطمینان از اجرای آن‌ها چالش دیگری است. متخصصان این حوزه بر این باورند که این مسئله باید به طور جهانی تغییر کند.
نویسنده: میرا سنتیلینگام
برگردان: آتنا شهبازی
منبع: CNN
 - Copy 2.jpg&width=72&height=72)
