پاپ فرانسیس و بندیکت شانزدهم تصمیم گرفته‌اند که چیزی در مورد اتهامات جنسی علیه کلیسای کاتولیک بر زبان نیاورند. یکاز آنها به‌ندرت صومعه خود را در بالای تپه‌های واتیکان ترک می‌کند؛ دیگری آزادانه سخن می‌گوید اما این‌بار ظاهرا او هم تصمیم به سکوت گرفته است.

هر دو مرد لباس بلند سفید می‌پوشند، هر دو را پدر مقدس می‌نامند و حالا هر دو نفر آنها با سوالاتی اساسی در مورد سوءاستفاده جنسی کلیسای کاتولیک روبه‌رو هستند: آنها چه می‌دانند و از چه زمانی از این موضوع اطلاع دارند؟ در میان اخبار مربوط به رسوایی این لحظه در زندگی کلیسا بسیار شبیه یک درام تاریخی است: برای نخستین‌بار در ٦٠٠ سال گذشته دو پاپ زنده، یکی بازنشسته و یکی فعال است که سرنوشت آنها ممکن است درهم تنیده شود.

حدود یک ماه پیش بود که یک دیپلمات سابق پاپ نامه‌ای را منتشر کرد که ادعای وجود «شبکه‌های همجنس‌گرایی» گسترده در کلیسای کاتولیک را داشت. این دیپلمات اسقف اعظم کارلو ماریا ویگانو نام داشت که از پاپ فرانسیس درخواست کرده بود که به خاطر لغو تحریم‌هایی که پاپ امریتوس بندیکت شانزدهم علیه یک کاردینال آمریکایی به دلیل سوءرفتار جنسی اعمال کرده بود، استعفا کند. اینکه آیا این تحریم‌ها واقعا وجود داشته یا نه، سوالی است که فرانسیس و بندیکت باید به آن پاسخ بدهند اما نه پاپ بندیکت ٩١ ساله آلمانی و نه پاپ فرانسیس ٨١ ساله آرژانتینی حتی یک کلمه در مورد آن صحبت نکرده‌اند.

اسقف ویگانو که از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ به عنوان سفیر واتیکان در واشنگتن خدمت کرده است، در نامه خود مدعی شده است که پاپ از حدود پنج سال پیش از ادعاهای مربوط به آزار جنسی یکی از کاردینال‌های سرشناس آمریکایی که اخیرا استعفای او را پذیرفته، خبر داشته است. ویگانو نوشته است که در سال ۲۰۱۳ به پاپ فرانسیس اطلاع داده که کاردینال تئودور مک‌کریک با اتهامات گسترده آزار طلبه‌های رده پایین و کشیش‌های کلیسا روبه‌رو است.

به نوشته کارلو ماریا ویگانو، پاپ از تاریخ ۲۳ ژوئن سال ۲۰۱۳ مطلع بوده که «مک‌کریک یک نابودگر زنجیره‌ای است. می‌دانست که او مردی فاسد است (اما) تا پایان تلخ ماجرا آن  را لاپوشانی کرد. پاپ فرانسیس باید سرمشقی خوب برای کاردینال‌ها و اسقف‌هایی باشد که بر روی آزارهای مک‌کریک سرپوش گذاشتند، و همراه با همه آنها کناره‌گیری کند.»
با این حال اسقف ویگانو هیچ سند و مدرکی برای اثبات ادعای خود درباره مکالمه سال ۲۰۱۳ با پاپ ارایه نداده است.

طرفداران و حامیان هر دو پاپ سکوت این دو نفر را به شکلی معنوی تفسیر می‌کنند و آن را نوعی از انضباط و ایمان می‌دانند که حقیقت را درنهایت آشکار می‌کنند. برخی دیگر می‌گویند که بندیکت و فرانسیس از اینکه خود را وارد نزاع با یک دیپلمات سابق کنند، بیزارند.

در عین حال بسیاری از کاتولیک‌ها به دنبال پاسخگویی هستند و از این موضوع نگرانند که این رسوایی می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌ای اعتبار اخلاقی کلیسا را از بین ببرد و اعتماد به رهبران مذهبی را تضعیف کند. گرچه هنوز بسیاری از کاتولیک‌های آمریکایی فرانسیس را دوست دارند، اما طبق نظرسنجی اخیر سی‌ان‌ان نشان داده که محبوبیت پاپ فرانسیس کاهش یافته است.

رسوایی‌های جنسی تنش‌های میان دو اردوگاه طرفداران فرانسیس و بندیکت را افزایش داده است. کسانی که هر دو برای مقاصد اخلاقی تلاش زیادی کرده‌اند. با این حال هر دوی آنها خوب می‌دانند که هر چیزی بگویند، می‌تواند منجر به پیچیده‌ترشدن قضیه شود و علیه خودشان استفاده شود.

بیش از ٤٦هزار زن کاتولیک طومار سرگشاده‌ای را امضا کرده‌اند و از پاپ خواسته‌اند که به سوالات و اتهامات پاسخ دهد. در طومار آنها آمده است: «ما نیازمند رهبری راستگو و شفاف هستیم. ما طرفداران شما و سزاوار پاسخ‌های شما هستیم.»

برخی دیگر از کاتولیک‌ها می‌گویند کسی که باید پاسخگو باشد، پاپ بندیکت است. بسیاری از ناظران معتقدند که فرانسیس یا شاید دفتر مطبوعاتی واتیکان درنهایت به این اتهامات پاسخ خواهند داد؛ اما سوال اساسی این است که «چه زمانی آنها سخن خواهند گفت؟»

منبع: روزنامه شهروند