صدها زن که در صنعت تبلیغات مشغول به کار هستند، از تجربه تعرض جنسی، آزار و اذیت و تبعیض جنسیتی در حوزه کاری خود گفتند. «زوی اسکامن»، عضو ارشد یکی از شرکت‌های صنعت تبلیغات و بنیان‌گذار آژانس بازاریابی و تبلیغات Bodacious خبر داده که زنان زیادی از سراسر جهان با ارسال ایمیل‌های خود از تجربه آزار جنسی و تجاوز در جلسات کاری خود در حوزه تبلیغات گزارش داده‌اند. او که اکنون با رهبران ارگان‌هایی همکاری می‌کند که نمایندگان زنان در بخش تبلیغاتند، در تلاش است تا بتواند برای برون‌رفت از این معضل تغییرات اساسی ایجاد کند، نه اینکه فقط وعده‌های سیاسی بدهد.

اسکامن مدتی است که در وبلاگ خود بخشی اضافه کرده با عنوان «مردان دیوانه، زنان خشمگین»؛ در این بخش، او روایاتی از آزار جنسی زنان فعال در صنعت تبلیغات را بدون ذکر جزئیات شخصی افراد (به منظور اینکه راویان شناسایی نشوند) به اشتراک می‌گذارد. اسکامن خودش هم بازمانده یک تعرض جنسی است. او در وبلاگش توضیح داده زمانی که تنها 24 سال داشت، شبی توسط رئیس یکی از شرکت‌های تبلیغاتی مورد تعرض قرار‌ گرفت. آن‌ها برای موضوعی کاری در یک هتل حضور داشتند و وقتی اسکامن به دستشویی رفت، مرد او را تعقیب کرد و مورد تعرض قرار داد. البته مرد بعدها پیشنهاد داد که اسکامن همه این موارد را فراموش کند چون این عمل به زعم او «توافقی» بوده است، حال آنکه زن هیچ رضایتی در این زمینه ابراز نکرده بود و این رفتار آزار جنسی مسلم بود.

بیشتر بخوانید:

تجاوز و آزار جنسی در قالب پورنوگرافی

هشدار 53 کشور درباره آزار جنسی زنان در کنگو

زن دیگری بعد از مدتی کار دریافته بود که 30 هزار دلار کمتر از مردی با سابقه و تجربه مساوی با خودش، دستمزد دریافت می‌کند. این در حالی بود که زنان باید به پیشنهادات جنسی از سوی مشتریان هم عادت می‌کردند، آنقدر که زیاد بود. اسکامن گفت در حالی که اکثریت قریب به اتفاق زنانی که با او تماس گرفته بودند عصبانی بودند، بسیاری از آنها نمی‌خواستند که روایتشان در فضای اینترنت و وبلاگ او بارگذاری شود و تنها تعداد معدودی از آن‌ها با انتشار موافقت می‌کردند. به نظر او، زنان از این وحشت داشتند که پس از روایت کردن متهم به دروغ‌گویی شوند: «این زنان تحت فشار قرار می‌گیرند. آن‌ها به‌واسطه «توافق‌نامه عدم افشای اطلاعات» (NADs)، که در زمان عقد قراداد کاری خود با کارفرما امضا کرده بودند، مجبور به سکوت می‌شوند، چرا که می‌ترسند شرکت از آن‌ها شکایت کند. در مقابل اما مردانی که مشکل دارند و آزارگر هستند به موفقیت خود ادامه می‌دهند و کماکان این آژانس‌ها را هدایت می‌کنند. من داستان‌های زیادی از زنانی دارم که حرف زدند و سکوت نکردند، اما پس از افشاگری به شدت تخریب شدند. همین هم سایرین را می‌ترساند.»

بنیان‌گذار آژانس بازاریابی و تبلیغات Bodacious وبلاگ را پس از ملاقات با یک استراتژیست زن دیگر که تازه به لندن نقل‌مکان کرده بود‌، نوشت. آن‌ها خیلی زود درباره این موضوع گفتگو کردند که در این صنعت باید از حضور چه کسانی اجتناب کرد تا آژانس‌ها و شرکت‌های تبلیغاتی امن‌تری داشت: «فقط بین ما دو نفر، کلی روایت وحشتناک آزار جنسی وجود داشت. تصور نکنید که این اتفاقات هم در دهه 80 و 90 رخ داده است؛ خیر. این روایت‌ها برای همین دوره هستند.»

اسکامان معتقد است در حالی که زن‌ستیزى و تبعیض در تمامی زمینه‌های کارى و شغلی وجود دارد، حوزه تبلیغات به خاطر ماهیت و خاصیت خودآرایی که همواره در آن وجود دارد، فضایی خطرناک تر از سایر شغل‌ها برای زنان به حساب می‌آید. یک نظرسنجی در سال 2018 که توسط TimeTo -نهاد صنعت تبلیغات که در پی #MeToo تاسیس شد- انجام شده نشان داد که 41 درصد از پاسخ‌دهندگان در محل کار خود مورد آزار جنسی و یا تعرض قرار گرفته‌اند، اما 83 درصد آن را گزارش نکرده‌اند. نظرسنجی دیگری در سال 2016 از 600 زن شاغل در ایالات‌متحده نشان‌ داد که بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان از سوی همکاران با پیشروی‌های جنسی مواجه بوده‌اند، بدون اینکه رضایتی داشته باشند. 88 درصد آن‌ها از  طرف همکار هم‌رده، 70 درصد از سمت یک نیروی مافوق خود و 49 درصد هم این تجربه را از سوی یک مشتری تجربه کرده بودند. از هر سه نفر فقط یک نفر شکایت کرده بود. این گزارش همچنین نشان داد که به 68 درصد از زنان همین بخش گفته شده بود که «بیش از حد پرخاشگر» و به 64 دیگر گفته شده بود که «بسیار احساساتی» هستند.

حالا اسکامن و سایر زنان هدفشان این است که تغییری واقعی ایجاد کنند. مطالبه آن‌ها پایان دادن به (NADs) هنگام عقد قرارداد کاری است، البته در زمانی که موضوعی همچون آزار و اذیت جنسی رخ داده باشد. آن‌ها معتقدند که باید آرشیوی جهت ثبت گزارش‌های مرتبط با آزارجنسی در محیط کار تدوین شود: «هنگامی که موارد این‌چنینی در آژانس‌ها و شرکت‌های تبلیغاتی رخ می‌دهد، تنها راه برای پیگیری زنان آزاردیده، مدیریت منابع انسانی بخش است اما ما می‌دانیم که منابع انسانی در کنار زنان نیست. وظیفه آن‌ها نه حمایت از نیروها در شرایط این چنینی که ساکت‌کردن کارکنان و جلوگیری از رسوایی است. در صورتی که اگر یک شخص ثالث بی‌طرف در شرکت‌ها حضور می‌داشت که زنان می‌توانستند در این شرایط به او مراجعه کنند، اوضاع خیلی متفاوت می‌بود.»

از نظر اسکامن، اگر آژانس‌های تبلیغاتی در حل این مشکل جدی هستند، باید برای تامین بودجه چنین ارگانی پول پرداخت کنند: «من هیچ ارزشی برای کدهای رفتی و تعهدات نمایشی مدیران قایل نیستم چون واقعا اهمیتی ندارد. آن‌ها در عمل هیچ کاری نمی‌کنند در حالی که آنچه که ما مطالبه می‌کنیم، تغییر سیاست‌هاست و بس.»

به دنبال اطلاع‌رسانی اسکامن در وبلاگش، گروهی از مدیران صنعت تبلیغات در بیانیه‌ای به مردان آزارگر تبلیغات هشدار داده‌اند. این اعلامیه تلاش دارد مردان مرتکب را بابات خشونت‌های جنسی وادار به پاسخگویی کند. در شبکه‌های اجتماعی با هشتگ #enoughisenough درباره این موضوع صحبت می‌شود. زنان آزارگران را تهدید کرده‌اند که اگر رفتارهای خود را متوقف نکنند پای پلیس را به میان می‌کشند. بیانیه اینگونه آغاز شده است: ««این آن لحظه‌ای است که هرگز نمی‌خواستید فرابرسد. فکر نمی‌کردید کسی ردتان را بگیرد. این صدای خیزش زنان است. صدایی که می‌گوید: "دیگر بس است". ما دیگر نمی‌گذاریم قسر دربروید. ما دیگر در سکوت رنج نمی‌کشیم و داستان‌هایمان را دفن نمی‌کنیم. ما دیگر نمی‌گذاریم پشت زنان و دخترانتان مخفی شوید.»