دیدبان حقوق بشر با نشر گزارشی، اعلام کرده است که زنان دارای معلولیت در افغانستان با سوءاستفاده‌های سیستمی مواجه هستند.

این گزارش دوشنبه ۸ اردیبهشت منتشر شده و در آن در مورد موانع فراراه زنان دارای معلولیت در افغانستان پرداخته شده است. در این گزارش با ۲۶ زن و دختر دارای معلولیت و خانواده‌های آنها در شهرهای کابل، هرات و مزارشریف و همچنان با ۱۴ متخصص بهداشت و آموزش در این شهرها مصاحبه کرده است.

در این گزارش آمده است که زنان دارای معلولیت در افغانستان در زمینه‌ دسترسی به کمک‌های دولت، مراقبت‌های بهداشتی و مدارس با موانع، تبعیض و آزار جنسی مواجه هستند.

دیدبان حقوق بشر در این گزارش از دولت افغانستان خواسته شده است تا فورا سیاست‌ها و شیوه‌هایی را اصلاح کند که زنان و دختران دارای معلولیت را از دست‌یابی به حقوق اساسی‌شان در زمینه‌های بهداشت، آموزش و کار باز می‌دارند. از حامیان مالی افغانستان نیز خواسته شده است که باید از حقوق همه افغان‌های دارای معلولیت حمایت و دفاع کنند.

پاتریشیا گاسمن، مدیر آسیایی دیدبان حقوق بشر و نویسنده‌ این گزارش گفته است: «تمام افغان‌های دارای معلولیت در دریافت خدمات دولتی با تبعیض و سوءاستفاده روبه‌رو هستند.» او همچنان گفته است که زنان قربانی «نامرئی» این سوءاستفاده هستند. به گفته‌ او، بحران «کووید۱۹» دریافت مراقبت‌های بهداشتی مناسب را برای زنان دارای معلولیت در افغانستان سخت‌تر می‌کند.

در بخشی از این گزارش آمده است که افغانستان یکی از بزرگ‌ترین جمعیت سرانه افراد دارای معلولیت در جهان را دارد. بیش از چهل سال جنگ، میلیون‌ها افغان را با قطع اعضای بدن، ناتوانی بینایی یا شنوایی، افسردگی، اضطراب یا استرس پس از جنگ مواجه کرده است.

براساس این گزارش، خدمات بهداشتی و درمانی افغانستان نتوانسته است نیازهای جمعیت دارای معلولیت این کشور را برآورده کند و زنان دارای معلولیت بسیار کم کمک دریافت می‌کنند.

همچنین گفته شده است که افراد دارای معلولیت در افغانستان برای دست‌یابی به حقوقی که برای‌شان در قانون اساسی و قوانین بین‌المللی حقوق بشر تضمین شده است (آموزش، کار و مراقبت‌های بهداشتی)، با موانع قابل توجهی روبه‌رو هستند.

براساس این گزارش، بسیاری از افراد دارای معلولیت در افغانستان حتی نتوانسته‌اند که کارت تصدیق معلولیت را برای دریافت خدمات دولتی به دست بیاورند.

یافته‌های گزارش این نهاد حقوق بشری نشان می‌دهد که مشکلات حمل‌ونقل، نبود جاده‌های اسفالت‌شده و مسیرهای دور تا مراکز بهداشتی «موانع غیرقابل عبور» برای زنان دارای معلولیت که در مناطق روستایی و دور از مراکز صحی زندگی می‌کنند، ایجاد کرده است.

دیدبان حقوق بشر در این گزارش گفته است که مقام‌های دولتی در برخی ادارات افغانستان زنان دارای معلولیت را در زمان‌های مختلف از جمله هنگام مراجعه به وزارت‌خانه‌ها برای مطالبه‌ی حقوق معلولیت‌شان، مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌دهند.

در گزارش آمده است که حدود ۸۰ درصد دختران دارای معلولیت در مکاتب ثبت‌نام نمی‌کنند. عدم پذیرش کودکان دارای معلولیت از سوی مکاتب، نبود حمل‌ونقل اختصاصی و عدم تمایل خانواده‌ها برای فرستادن کودکان دارای معلولیت به مکتب از عوامل اصلی ثبت‌نام نکردن کودکان دارای معلولیت در مکاتب عنوان شده است.

دیدبان حقوق بشر از دولت افغانستان خواسته است که باید راه حل‌های پایدار را برای افزایش دسترسی کودکان دارای معلولیت به ویژه‌ دختران به آموزش جستجو کند.

پاتریشیا گاسمن گفته است که رهبران افغان در آماده شدن برای مذاکرات احتمالی صلح، جمعیت زیادی از افغان‌ها که افراد دارای معلولیت هستند، را نادیده گرفته‌اند. به گفته‌ او، دولت افغانستان باید اطمینان یابد که تمام افراد دارای معلولیت در زمان حاضر و آینده کمک‌های مورد نیازشان را به‌دست آورد.

این در حالی است که براساس آمارهای رسمی، حدود ۹۰۰ هزار نفر در افغانستان دارای معلولیت هستند. بسیاری از این افراد در اثر جنگ، انفجار و حادثات ترافیکی معلول شده‌اند.

منبع: روزنامه افغانستانی اطلاعات روز