«عوامل اجتماعی و اقتصادی بر روی تجربه آزار جنسی چه تاثیری می‌گذارد؟» این سوالی است که دو پژوهشگر برای جواب به آن در استان مازندران پژوهشی را طراحی کردند. حسین کردی و علی اصغر نوذری به بررسی انواع آزار از اشکال کلامی، غیر کلامی و جسمی پرداختند و سعی کردند ارتباطی با تحصیلات، اشتغال، وضعیت تاهل و تعداد فرزندان زن پیدا کنند. 

ابتدا برای این کار پرسشنامه‌ای بین ۳۵۰  زن ۲۵ تا ۵۰ ساله ساکن ساری توزیع و سپس محققان با ترسیم جدول معرف‌، آزارجنسی را به سه شکل کلامی، غیرکلامی و جسمی تقسیم کردند:
 

تجربه آزارغیر کلامی در همه زنان
آنها در نهایت به این نتیجه رسیدند که آزار غیر کلامی در همه زنان، آزار جسمی از سوی بیشتر از ۹۵ درصد و آزار کلامی از سوی ۹۰ درصد از آنها تجربه شده است. همچنین وضعیت تاهل، اشتغال و مدرک تحصیلی زنان بر میزان آزار جنسی (کلامی و غیر کلامی) آنها تفاوت معنی‌داری داشته‌ است. یکی دیگر از نتایج این بود که با کاهش سن، تعداد فرزندان (یعنی جوان‌تر بودن زنان) اشکال آزار هم بیشتر می‌شود؛ چرا که زنان جوان‌تر بیشتر در اماکن عمومی حضور پیدا می‌کنند و این احتمال آزاردیدنشان را افزایش می‌دهند. آنها به این نتیجه رسیده‌اند که زنان مطلقه  و مجرد بیشتر از زنان دیگر این مزاحمت‌ها را تجربه کرده‌اند.  همچنین  ۸۲ درصد از زنان مجرد، ۶۳ درصد از زنان مطلقه، ۶۱ درصد از زنان متاهل و ۴۰ درصد از زنانی که همسرشان فوت شده هم تجربه مزاحمت غیرکلامی در سطح بالا را داشته‌اند. بر اساس این تحلیل مزاحمت کلامی و غیرکلامی در سه گروه مجرد، مطلقه و متاهل از زنانی که همسرانشان فوت شده بیشتر بوده چرا که سه گروه اول جوان‌تر بوده‌اند.

هرچه تحصیلات بالاتر، آزار کلامی بیشتر

همچنین همه زنان تجربه آزار کلامی را داشته‌اند و هرچه از تحصیلاتشان کاسته شده مزاحمت کلامی کمتر شده است. دلیل این موضوع هم به حضور کمرنگ‌تر آنها در مکان‌های عمومی و خارج از خانه است؛ اما در تجربه آزار جسمی فرقی بین زنانی که مدرک تحصیلی بالاتری دارند و آنهایی که این مدارک را ندارند نیست.
همچنین شاغل بودن یا نبودن زنان بر آزار غیرکلامی و جسمی‌ای که تجربه می‌کنند تاثیری نمی‌گذارد اما بین میزان مزاحمت کلامی زن شاغل و غیر شاغل تفاوت وجود دارد و زنان شاغل بیشتر مزاحمت‌های کلامی را تجربه می‌کنند.

برای مطالعه بخشی از این پژوهش اینجا کلیک کنید.