بر اساس یافته‌های نظرسنجی مشترک خبرگزاری وکس و سازمان Morning Consult که در سال 2018 صورت گرفته، تعداد قابل توجهی از زنان در مورد جنبش#MeToo  نگرانی دارند. البته نگرانی‌ها به این معنا نیست که آنها جنبش را نفی می‌کنند یا مخالف آن هستند. بلکه تنها برخی چالش‌ها سبب بروز یک‌سری دغدغه‌ها در این زنان شده است. اگر بخواهیم به چالش‌های#MeToo  بپردازیم، اتهام نادرست آزار جنسی شاید یکی از مهم‌ترین آن‌ها باشد. اینکه می‌توان مردان را به اشتباه به آزار و اذیت جنسی متهم کرد.

از دیگر نگرانی‌ها این است که به دنبال فضای ایجاد‌شده، زنان ممکن است فرصت‌های شغلی خود را از دست بدهند، زیرا مردان که هم‌چنان غالب پست‌های ارشد و مدیریتی را اشغال کرده‌اند، از کارکردن با زنان دچار واهمه شده و آنها را حذف خواهند کرد. در واقع این دغدغه وجود دارد که افشاگری آزار جنسی، فرصت حضورِ زنان در محیط‌های شغلی را کاهش دهد. و مسئله آخر اینکه برخی نگرانند مجازات برای انواع خفیف‌تر آزارهای جنسی با اشکال شدید آن همسان در نظر گرفته شود. در واقع این زنان نگرانند که تفاوتی میان برخورد با مرتکبین اشکال حاد خشونت جنسی و سوءرفتار جنسی (که شکل خفیف‌تر این خشونت‌ها است) وجود نداشته باشد.

طبق نظرسنجی سراسری کهVox  با شرکت رسانه‌ای Morning Consult در ماه مارس انجام داده، موارد فوق از نگرانی‌های اصلی زنان در مورد جنبش#MeToo  بوده است. اکثریت زنانی که ما مورد بررسی قرار دادیم، این نگرانی‌ها را ابراز کرده‌اند- 63 درصد از آن‌ها بسیار یا تا حدودی نگران اتهامات دروغین بودند. 60 درصد نگران از دست دادن موقعیت‌های شغلی و 56 درصد نگران بودند که آزارگران با نمونه‌های جزئی‌تر از آزار، میزان مشابهی از مجازات را متحمل شوند.

 

زنان نگرانی‌هایی دارند

گزارش تحقیقی سازمانPew[i]  در سال 2018 نیز از برخی نگرانی‌های مشابه پرده برمی‌دارد. طبق نتایج این تحقیق، 21 درصد از زنان می‌گویند افزایش تمرکز بر آزار جنسی، منجر به کاهش فرصت‌ها برای زنان در محیط کار می‌شود و 31 درصد می‌گویند که یکی از معضلات بزرگ کنونی، زنانی هستند که به دروغ ادعای آزار یا تجاوز جنسی می‌کنند. یکی از زنان شرکت‌کننده در نظرسنجی vox گفته است: «در حال حاضر در برخی محیط‌های کاری شما باید احتیاط در مجاورت افراد حرکت کنید. درواقع حتی نمی توانید خودتان باشید. این مشکلی است که من فکر می‌کنم بسیاری از مردان با آن مواجهند.»

البته ابراز این نگرانی‌ها بدان معنی نیست که این زنان #MeToo  را نفی می‌کنند. اتفاقا در این نظرسنجی اکثریت زنان اعلام کردند که از این جنبش حمایت می‌کنند. در چهار گروه نظرسنجی Vox  و PerryUndem  زنان در رده‌های سنی متفاوت، از ضرورت به راه افتادن جنبش افشاگری آزار جنسی گفتند. آن هم در شرایطی که ترس‌های خود را از پیامدهای جنبش ابراز کرده بودند.

 

بیشتر بخوانید:

«من هم» به افزایش آمار گزارش جرائم جنسی منجر شده است

آغاز راه آزادی؛ قدرت، خشونت، #من_هم

 

برای بسیاری از زنان ریشه نگرانی، به مردان زندگی‌شان برمی‌گردد

در گروه‌های کانونی ما، چند زن ابراز نگرانی کردند که مردان خانواده آنها- مردانی که به زعم آنان از زنان حمایت می کنند و به آنها احترام می‌گذارند- به دروغ، متهم به آزار جنسی شوند یا به طرقی دیگر آسیب ببینند. زنی 36 ساله که نخواست نامش فاش شود، از فضای محیط کار و تاثیر آن بر روی پدرش ابراز نگرانی کرد. به گفته او، اخیراً زنی در محل کار پدرش، برای جابجا کردن یک جعبه کمک خواسته است. وقتی پدرش به او گفته: «بله عزیزم، من آن را برای شما جابه‌جا می کنم»، زن به او گفته که دیگر هرگز او را «عزیزم» صدا نزند: «وقتی به خانه برگشت واقعا ناراحت بود و گفت واقعا منظوری از زدن این حرف نداشته است.»

شارون مکس ماهافی 64 ساله نیز نگران بود که مردان اشتباها به آزار جنسی متهم شوند. او گفت: «من یک پسر دارم و نمی‌توانم تصور کنم با احترامی که او به من، خواهرانش و خواهرانم نشان می‌دهد بتواند چنین کاری انجام دهد. اما اگر شخصی او را متهم به خشونت جنسی کند چه می شود؟ در حالی که پسرم را می‌شناسم آیا باید بدون قیدوشرط حرف او را باور کنم؟»

زنی 26 ساله که نخواست نامش فاش شود، گفت نگران اتهامات دروغین است، به ویژه پس از آنکه روایت زن جوان از قرار ملاقات با عزیز انصاریِ کمدین در اینترنت وایرال شد. او توضیح می‌دهد: «این فقط باعث ترس من برای برادرانم و امثالهم می‌شود زیرا حرف او بلافاصله به عنوان واقعیت مطلق تلقی و باور شد.» ماجرای انصاری برای چندین زن در این گروه‌ مناقشه‌برانگیز بود و عده‌ای معتقد بودند که این مورد از مصادیق خاکستری بوده که تامل بیشتری می‌طلبد.

یک زن 33 ساله دیگر گفت: «من احساس کردم آن زن در خصوص مواجهه خود با عزیز انصاری، تصویری ناعادلانه ارائه می‌کند. احساس می‌کنم او مورد اخاذی قرار گرفته بود. من نمی‌گویم که انصاری انسانی کامل و بی‌خطا است یا مانند یک قدیس رفتار می‌کند، اما فکر می‌کنم غیرمنصفانه است که او را به عنوان یک آزارگر جنسی معرفی کنیم.» این زن 33 ساله گفت مادرش اخیراً تعریف کرده که به عنوان یک روزنامه‌نگار در دهه 1960، با پیش‌فرضیات جنسی در مورد چگونگی موفقیتش مواجه شده ‌است: «مردم می‌گفتند: "با کی می‌خوابی؟"»

این زن معتقد است از دهه 60 اوضاع برای زنان در محیط‌های کاری تغییر کرده است و #MeToo می‌خواهد بیش‌از‌پیش به وضعیت بهبود ببخشد: «احساس توانمندی و اعتماد‌به‌نفسی که این جنبش به زنان می‌دهد، واقعاً به آنها کمک می‌کند تا در محل کار قد علم کنند و با مردان برابر شوند.» مهافی که نگران مطرح شدن اتهامات دروغین علیه پسرش بود، تجربیات خود در مورد آزار و اذیت را شرح داد و نسبت به تأثیر #MeToo بر نسل‌های آینده زنان خوش‌بین بود: «این جنبش سبب توانمندسازی دختران و نوه‌های من می‌شود، که بدانند صدای آنها شنیده خواهد شد.»

Vox  همچنین شاهد حمایت گسترده ای از جنبش #MeToo در نظرسنجی سراسری بود. اگرچه اکثریت زنان نگرانی‌های خاصی در مورد #MeToo داشتند، 69 درصد گفتند که شدیدا یا تا حدودی از جنبش حمایت می‌کنند و 54 درصد اعلام کردند که این جنبش را تا حدود زیادی در راستای منافع خود می‌بینند.

زنان خوشبین بودند که #MeToo تغییرات مثبتی ایجاد خواهد کرد. 73 درصد گفتند که بسیار یا تا حدودی محتمل است که این جنبش باعث شود بازماندگان احساس راحتی بیشتری برای گزارش تجاوز و آزار جنسی داشته باشند و 66 درصد معتقد بودند که باعث می‌شود مردان نسبت به رفتارهای نامناسب آگاه‌تر شوند. 52 درصد از زنان گفتند که احتمال اینکه در نتیجه #MeToo آمار تجاوز جنسی و آزار و اذیت کاهش یابد، بسیار زیاد است.

 

نگرانی‌های زنان آنها را به سمت نفی و طرد #MeToo سوق نداده است

در گروه‌های نظرسنجی ما، زنانی که نسبت به آثار سوء‌احتمالی #MeToo نگرانی داشتند، در کل حامی این جنبش بودند. هر دو زنی که در رابطه با داستان انصاری ابراز نگرانی کردند، دیدگاه مثبت خود را نسبت به #MeToo نیز شرح دادند. زنی 26 ساله گفت در شغل قبلی خود به نمایندگی از همکارش که مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود، واقعه را به منابع انسانی گزارش داده اما هیچ اقدامی صورت نگرفته است. این زن می‌گوید آنچه  که در مورد #MeToo او را تحت تاثیر قرار داده، جهانی بودن تجربیات آزار جنسی بود: «صرف‌نظر از گرایش سیاسی، نژاد، طبقه و ...، همه زنان این خشونت‌ها را تجربه کرده‌اند.»

 

زنان نگرانند چون نسبت به موفقیت جنبش دغدغه دارند

زنانی که از #MeToo حمایت می‌کردند، در واقع بیش از هر چیز نگران برخی از اثرات سوء‌احتمالی جنبش بودند. برای مثال 68 درصد از حامیان #MeToo بسیار یا تا حدودی نگران اتهامات نادرست بودند در حالی که این رقم برای کل زنان، 63 درصد بوده است. به همین ترتیب 68 درصد از حامیان جنبش، نگران از دست دادن فرصت های شغلی زنان بودند. «سارا جی جکسون»، استاد مطالعات ارتباطات در دانشگاه نورث‌ایسترن که بر مطالعه فعالیت‌های عدالت‌خواهی نژادی و جنسیتی متمرکز است می‌گوید: «جای تعجب نیست که زنانی که از #MeToo حمایت می‌کردند، ​​نگرانی‌های خاصی داشتند. افرادی که از جنبش حمایت می کنند، مخاطرات را درک می کنند.»

او توضیح داد که اخیرا با کاربران فمینیست توییتر مصاحبه کرده و دریافته که آگاهی دقیقی نسبت ‌به شیوه‌های تضعیف اهداف فمینستی شکل گرفته است. برای مثال، کاربران آگاهند که اتهامات نادرست خشونت جنسی به‌گونه‌ای بازنمایی می‌شوند که کلیت جنبش ضدتجاوز زیر سوال برود و به آن آسیب بزند: «منطقی است که زنانی که در این جنبش سرمایه‌گذاری می‌کنند و به دنبال شکل‌گیری مکالمه عمومی حول مسئله‌اند، نسبت به گفتمان‌های سیاسی و فرهنگی بالقوه‌ای که می‌تواند این روند را مختل کند، هشیار باشند.»

به نظر می‌رسید که واکنش‌های ضد #MeToo که پس از موج اول گزارش‌های عمومی درباره آزار جنسی در سال گذشته رخ داد، زنان را در دو اردوگاه متضاد قرار می‌داد. در یک سو طرفداران #MeToo  قرار داشتند که به گفته منتقدان افراطیانی بودند که قصد نابودی مردان را داشتند. «اندرو سالیوان» در ماه ژانویه برای مجله نیویورک نوشت: «آنها بر این باورند که با یک شر مطلق و همه‌جا‌حاضر – با پدرسالاری - مبارزه می‌کنند، درست همانطور که ضدکمونیست‌های افراطی در دهه 1950 معتقد بودند که کمونیست‌ها همه‌جا حاضرند و آنقدر ناپاکند که سزاوار اصل برائت و کرامت انسانی نیستند. آنها خواستار اعتراف‌گیری عمومی از مجرمان و حمایت عمومی از آرمان خود هستند، در غیر این صورت به شما نیز مشکوک خواهند شد.»

از طرف دیگر، در این دیدگاه، مخالفان #MeToo یا دست‌کم مرددان معقولی بودند که «هاروی واینستین» را تایید نمی‌کردند، اما باور داشتند که جنبش به‌گونه‌ای مخاطره‌برانگیز در حال پیشروی است. اما ما بواسطه نظرسنجی و هم‌چنین گروه‌های کانونی خود دریافتیم که اتفاقا حامیان جنبش نیز در شیوه‌های آن تامل و تردید می‌کنند. حامیان حتی بیشتر از افراد دیگر آثار منفی احتمالی این جنبش را در نظر می‌گیرند و بابت شکست یا انحراف جنبش نگرانی دارند. آنها صرفا به دنبال اخراج و پایین کشیدن مردان آزارگر نیستند، بلکه به دنبال ایجاد محیط‌های کاری عادلانه و شکل‌گیری مباحثی در این زمینه‌اند.

 

وقتی صحبت از #MeToo در محیط کار می‌شود، زنان تمامی پاسخ‌ها را در چنته ندارند، اما سؤالات موشکافانه‌ای می پرسند

با پیشروی و پخته شدن جنبش #MeToo، مکالمات پیرامون آزار و اذیت جنسی، از خشم و انتقام‌جویی علیه مردان خاص - «هاروی واینستین»، «مت لوئر»، «ماریو باتالی»، «روی مور» - کم‌کم به سوالاتی در زمینه بهترین شیوه اصلاح محیط‌های کاری، صنایع متعدد و جامعه تبدیل شد. اینها سوالاتی پیچیده‌اند که پاسخ آسانی ندارند. زمانی که تقابل با #MeToo به اوج خود رسید، برخی از منتقدان جنبش مردد بودند که آیا زنان توانایی در نظر گرفتن پیچیدگی و تشخیص- به عنوان مثال، تمایز بین اتهامات علیه واینستین و اتهامات علیه انصاری را دارند یا خیر. نظرسنجی و گروه‌های کانونی ما، کاملا خلاف این تردید را اثبات می‌کند. هم مثال‌های فردی و هم شواهد عددی نشان می‌دهد زنان در سرتاسر آمریکا نگاهی دقیق و موشکافانه به جنبش #MeToo دارند و به ظرافت‌های مباحث مطرح‌شده واقفند.

این یافته‌ها ثابت نمی‌کند که نگرانی‌ مشخصی در مورد #MeToo معتبر یا نامعتبر است. اما نتایج ما نشان می‌دهند که زنان به بحث‌های پیچیده‌ای که برای پیشروی #MeToo لازم است، اشراف دارند. در واقع، آنها در حال حاضر این گفتگوها را صورت داده‌اند، چه منتقدان گوش کنند و چه نکنند. ماه‌ها است که مردان نگرانی‌های خود را در مورد آنچه در دوران پس از #MeToo در محیط‌های کاری مجاز است، ابراز کرده‌اند. در ماه دسامبر، یک مشاور فروش لس‌آنجلسی به نام «استیو ویارد» از آسوشیتدپرس پرسید: «آیا اکنون به نقطه‌ای رسیده‌ایم که مردان حق ندارند به همکاران زن بگویند: "چه لباس قشنگی" یا "با موهایت کاری کردی؟"»

در همین حال، «بیل ماهر» مجری برنامهReal Time  و عده دیگری معتقدند که جوانان در مورد آزار و اذیت بیش از حد حساسیت به خرج می‌دهند. چدر گروه‌های کانونی ما، بسیاری از زنان در رده‌های سنی متفاوت، نظرات پیچیده و حتی متعارضی را در مورد رفتار مناسب در محیط کار بیان کردند. یک دستیار اجرایی 61 ساله گفت که در شغل پیشینش، مدیرعامل او را برای کمک کامپیوتری به دفتر خود فراخواند و وقتی نشست، دستانش را از پشت دور او حلقه کرد. زن این حادثه را به منابع انسانی گزارش کرد، اما هیچ اتفاقی نیفتاد: «نگرش آنها این بود که او مدیرعامل است و به هر قیمتی مورد حمایت و حفاظت قرار می‌گیرد. من فقط یک کارگر هستم.»

این زن مورد دیگری را نیز تعریف کرد که برایش آزاردهنده نبوده است. او اخیراً 40 پوند وزن کم کرده بود و یکی از اعضای هیئت‌مدیره شرکتش گفت: «فقط می‌خواستم از شما تعریف کنم و بگویم که با کاهش وزن چقدر عالی شده‌اید.» او توضیح می‌دهد که با این تمجید احساس بدی پیدا نکرده و لزوما نمی‌خواهد چنین تعاریفی را بخشی از رفتارهای ممنوعه دوران #MeToo ببیند.

 

مرحله بعدی#MeToo  به مکالمات دشواری نیاز دارد؛ اما زنان آماده‌اند

برخی انتقادات از جنبش#MeToo  تلویحا به این موضوع اشاره می‌کند که زنان صلاحیت به راه انداختن مکالمات پیچیده و دقیق را ندارند و از این رو قادر به تشخیص تفاوت میان اشکال متعدد خشونت جنسی نیستند. همانطور که «مویرا دانگان» نوشت: «این ایده که زنان تردید می‌کنند، اینکه ما می‌توانیم فکر و قضاوت کنیم و خودمان انتخاب کنیم که چه چیزی را باور کنیم و چه چیزی را باور نکنیم، هنوز رادیکال تلقی می‌شود.»

با این حال زنان در گروه‌های نظرسنجی ما مکرراً خلاف انتقادات را ثابت کردند. آنها نه تنها به دقت پیچیدگی‌های مباحث را شناسایی می‌کردند، بلکه جنبش#MeToo  را امکانی برای گشایشی مکالمات فراگیرتر عنوان کردند. گفتگوهایی درباره ساختن محیط‌های کاری عادلانه، برقراری روابط جنسی مطلوب و مبتنی بر برابری. زنان از مدت‌ها قبل گفت‌وگوهای خصوصی را درباره خشونت جنسی آغاز کرده بودند. اما در ماه‌های اخیر جنبش #MeToo بستری فراهم کرده که این صحبت‌های درگوشی به شکلی مسنجم‌تر و در فضای عمومی مطرح شوند و امکانی برای تحولات بنیادین در سطح مدارس، دانشگاه‌ها، محیط‌های کاری و ... گشوده شود.

جکسون به یاد می‌آورد که در پنلی درباره #MeToo، وقتی صحبت از اتهامات علیه عزیز انصاری به میان آمد، یکی از مخاطبان که از قضا حامی جنبش هم بود گفت زنانی که دنبال «رهایی‌بخشی جنسی» هستند و به خانه‌های مردان می‌روند، باید انتظار و آمادگی مواجهه با این پیشروی‌های جنسی از سوی مردان را داشته باشند. تعداد دیگری از حضار که اکثرا زنان جوان بودند به او واکنش نشان دادند و بحثی درباره عاملیت و احساس امنیت شکل گرفت. جکسون همین بحث‌ها و مکالمات عمومی را در بلندمدت اثرگذار می‌داند.

 یکی از زنان گروه‌های کانونی ما گفت: «بالاخره حرف زدن از این مسئله را در سطحی گسترده آغاز کردیم. افراد فاسد و آزارگر را یک‌به‌یک شناسایی می‌کنیم، اما مرحله بعدی چیست؟» پاسخ این سوال اگرچه ساده نیست، اما در نهایت در دست همین زنانی است که نگاهی و عمیق و دقیق نسبت به #MeToo  دارند.

 

نویسنده: آنا نورث

برگردان: منیژه موذن

منبع: VOX

 

---