از زمان مطرح شدن اتهامات آزار جنسی علیه «هاروی واینستین»، پرطرفدارترین روایتْ سقوط دومینو‌وار هالیوود بوده است. سقوطی که بعد از آن‌که گذشته‌ تاریک و فراموش‌شده‌ مردی قدرتمند گریبان‌گیرش شده بود، رخ داد. این روایت تا حد زیادی درست است. واینستین که زمانی یک شخصیت بزرگ و دست‌نیافتنی در عرصه تهیه‌کنندگی فیلم بود، حالا به‌عنوان چهره‌ای منفور نامش در میان انبوهی از پرونده‌های جنایی به چشم می‌خورد. «کوین اسپیسی» که در ژانویه مجری جوایز تونی بود، اندکی بعد از مجموعه تلویزیونی خانه‌های پوشالی که در آن ایفای نقش می‌کرد کنار گذاشته شد. تازه‌تر از همه و شاید مهم‌تر از تمام این‌ها، برکناری «لسلی مونویز» از ریاست هیئت مدیره شرکت سی‌بی‌اس باشد، که پس از پیش‌قدم شدن ده‌ها زن برای علنی کردن داستان‌ خود، چند دهه‌ سلطه‌ او در دنیای رسانه پایان یافت. سقوط چنین چهره‌هایی از عرش به فرش انگیزه مناسبی برای افراد شد تا پیش‌قدم شوند و از تجربه تجاوز صحبت کنند. اما بسیاری از این افراد از پیامد به‌اشتراک‌گذاری تجربه خود راضی نیستند و به نظرشان هرگز شاهد اجرای کامل عدالت نخواهند بود.

«سارا تیثر کاپلان» که ژانویه گذشته در کنار چند زن دیگر ادعا کرد «جیمز فرانکو» را درحال آزار دادن زن دیگری دیده است، در این زمینه می‌گوید: «دیگر از خوش‌بینی‌ای که در ابتدا داشتم خبری نیست.» از آن زمان، او سیلی از هجمه‌های اینترنتی را تجربه کرده و بسیاری از دوستانش ارتباط خود را با او قطع کرده‌اند و موقعیت و فرصت‌های شغلی‌اش در خطر قرار گرفته‌اند. این درحالی است که فرانکو به روال گذشته به کار خود ادامه داده است . («کیسی بلویز»، مدیر برنامه‌ریزی شبکه اچ‌بی‌او، در کنفرانس مطبوعاتی خود اعلام کرد تمام دست‌اندرکاران مجموعه تلویزیونی «دوز» از ادامه فعالیت فرانکو به‌عنوان ستاره مجموعه در فصل دوم آن ابراز رضایت کرده‌اند.)

 البته فرانکو تنها کسی نیست که به رغم اتهامات آزار جنسی به روال گذشته به کارشان ادامه می‌دهند. علی‌رغم دستاوردهای بزرگ جنبش #MeToo، بسیاری از متهمان پس از مدتی دور ماندن از انظار عمومی، به روال گذشته حرفه خود را از سر گرفته‌اند. «لوئی سی‌کِی» بعد از آن‌که اعلام کرد در دوران حرفه‌ای خود زنانی را مورد آزار جنسی قرار داده، حالا درحال ضبط مجموعه کمدی جدید خود است. «مت لاور» که بعد از اتهامات سریالی آزار جنسی در محیط کار از سمت خود برکنار شد، حالا در آستانه بازگشت به تلویزیون قرار گرفته است. «رایان سیکرست» تنها یک هفته بعد از آن‌که آرایشگرش او را به چند مرتبه آزار جنسی متهم کرده بود، روی فرش قرمز مراسم اسکار حاضر شد. ژیان قمیشی گوینده رادیو و تلویزیون در مطلبی از مجله مرور کتاب نیویورک به ارائه تجریبات خود پرداخت و با اشاره به اینکه تاکنون بیش‌از بیست زن او را به آزار جنسی متهم کرده‌اند سعی بر کوچک کردن این اتهامات داشت.

مواجهه با سیر صعودی بازگشت متهمان به روال معمول تبدیل به کابوسی درحال تکرار برای افرادی شده که برای صحبت از تجربیات خود پیش‌قدم شده‌اند؛ خصوصا آن‌هایی که اسم و رسمی در صنعت رسانه ندارند. به همان میزان که بازگشت این مردان به جایگاه سابق‌شان شگفت‌آور بوده است، این موضوع که هیچ‌گاه توجهی به افرادی که جایگاه اجتماعی و شغلی خود را بخاطر گفتن «من هم همینطور» به خطر انداخته‌اند نمی‌شود نیز موجب نگرانی است.

اگرچه مونویز به‌واسطه مدارک ارائه شده از سوی دیگر مدیران و مسئولان مجموعه‌ خود جایگاهش را از دست داد، اوضاع برای افرادی که نام کمتر شناخته شده‌ای دارند و چیزهای بیشتری برای از دست دادن دارند متفاوت است و پیش‌قدم شدن آن‌ها بیشتر به استثنا شباهت دارد تا الگویی ثابت. تعداد بی‌شماری از خدمه‌ و کارآموزان وجود دارند که دربرابر آزار جنسی سکوت می‌کنند، مبادا جایگاه شغلی خود را از دست بدهند. برای آن‌هایی که در چنین شرایطی نیز قدم برمی‌دارند تا صدای‌شان را مقابل مردان قدرتمند آزاد کنند، وضعیت بسیار دشوار می‌شود. تیثر کاپلان در این مورد می‌گوید: «در اغلب موارد، زنانی که شهرتی ندارند و پیش‌قدم می‌شوند، اگر اوضاع‌شان در ادامه کار بدتر نشود، نسبت به زمان شروع به‌اشتراک‌گذاشتن تجربه‌شان بهبودی حاصل نمی‌شود. صحبت علیه تجاوز جنسی همچنان بیشتر از آنکه به ضرر متجاوز بشود، موقعیت کسی که سکوت نمی‌کند را در خطر قرار می‌دهد.»

در ماه می، چند ماه پیش از آن‌ که لوئی سی‌کِی دوباره مشغول به تولید استندآپ کمدی شود، «ربکا کوریِ» کمدین برای وب‌سایت Vulture درمورد موقعیت «باخت-باخت» که سی‌کِی برای او ایجاد کرده بود نوشت. سی‌کی بدون رضایت کوری در مقابل او خودارضایی کرده بود. کوری در صفحه توئیترش خطاب به دانا مین گودمن و جولیا وولوف که سی‌کِی را به آزار جنسی متهم کرده بودند، نوشت: «تصمیم به علنی کردن چنین موضوعی آتشی برپا خواهد کرد، اما آتش بزرگتر مربوط به بعد از این تصمیم خواهد بود، که دامن‌گیر هرکسی می‌شود که آن شخص را می‌شناسد، از دوستان مشهورش گرفته تا مدیر برنامه‌هایش، و همه. و تمام این اتفاقات با علنی کردن این صحبت‌ها رخ می‌دهند.»

در میان سه زنی که به یک فرد محبوب اتهام وارد کردند، یک الگوی تکرارشونده وجود دارد؛ هر سه آن‌ها گفته‌اند که بعد از علنی کردن این موضوع توسط افراد مختلف هدف آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. نیازی به اشاره نیست که بیشتر مردم به این مردان اهمیت بیشتری می‌دهند، تا آنکه با آن‌هایی همدردی کنند که بر سر راه موفقیت این مردان مانع ایجاد می‌کنند. بسیاری از مردم چنین افرادی را به دروغگویی متهم می‌کنند، حال آنکه گزارش تجربه آزار جنسی امتیازی برای افراد محسوب نمی‌شود.

علی‌رغم تمام مشکلاتی که در زندگی شخصی و حرفه‌ای این افراد با پیوستن‌شان به پویش #MeToo ایجاد شده، همگی گفته‌اند که اگر به گذشته بازگردند باز هم این کار را تکرار می‌کنند. تیثر کاپلان در این مورد می‌گوید: «اگر در این زمینه صحبتی نمی‌کردم قادر به ادامه زندگی نبودم.»

نویسنده: کارولین فرامک

برگردان: سپهر بهارلوئی

منبع: Variety