دوازده سال قبل، بیست‌وسه زن در وال استریت، از یک شرکت خدمات مالی آمریکایی و چندملیتی «بانی اسمیت» که به "Boom-Boom Room" مشهور شد، به دلیل آزار و اذیت جنسی شکایت و در نهایت آن را مجبور به پرداخت غرامت به مبلغ 150 میلیون دلاری کردند. در ماه‌های اخیر هم مردان قدرتمندی در صنایع گوناگون به اتهام آزارجنسی در محیط کار مجبور به کناره‌گیری از سمت‌های خود شده‌اند اما در بخش‌های مالی و سرمایه‌گذاری نسبت به سایر بخش‌ها، برای مدیران ارشد کمتر چنین اتفاقی افتاده است. چرا؟ شکی نیست که در این بخش هم آزار جنسی به اندازه سایر بخش‌ها و حتی بیشتر، موجود است اما این بخش غالبا مردانه است و کمتر زنی به آن راه می‌یابد و همان‌هایی هم که به آن راه می‌یابند، اکثرا مورد آزار مردان قرار می‌گیرند.
داستان هرگز گفته نشده و راز باقی است
آموچآو، یکی از زنانی که از بارنی اسمیت به دلیل تبعیض جنسیتی شکایت کرد؛ او در این بار می‌گوید: «وال استریت در مواجه با آزار جنسی، از مرتکبین و موسسات حمایت می‌کند. غرامت‌های زیادی تا کنون پرداخت شده است اما مردان خطاکار همچنان در سمت‌های خود باقی می‌مانند.» او ادامه می‌دهد: «هیچکس اخراج نمی‌شود. همه می‌دانند این سیستم حیله‌گر است و چون پرداخت‌ها محرمانه است این موارد معمولا مسکوت باقی می‌مانند. رفتارهای نادرست افشا نمی‌شود و در نتیجه مثل یک راز سربسته در نهایت مشکل را بازتولید می‌کند.»
آموچآو می‌گوید: «امروز همچنان تعدادی از زنان وال استریت صدایی ندارند. اما جنبش #من_هم_همینطور (#MeToo) در حال تقویت شبکه و جریانی زیرزمینی است و موجب می‌شود زنان در شرکت‌های مالی هوای یکدیگر را داشته باشند. چیزی که تاکنون وال استریت آن را دست‌کم گرفته است. پتانسیل این جنبش در حال قدرتمندتر شدن است. بسیاری از این زنان من را پیدا کرده و با من تماس می‌گیرند. برنامه‌ریزی و سازماندهی می‌کنیم و به طور ناملموس تغییراتی را ایجاد می‌کنیم و این شبکه تنها چیزی است که داریم. متاسفانه ما در این فضا استثنا هستیم.»
«آموچآو» اکنون مدیریت شرکت خود در کالیفرنیا را برعهده دارد. او اخیرا در یک کنفرانس صنایع مالی، مورد آزار جنسی دو مرد ناشناس گرفت. مردی که او را نمی‌شناخت، «آموچآو» را بوسید و در مورد دیگر، مردی پای او را لمس کرد. او دودل بود که آیا باید این موضوع را به مسئولان کنفرانس گزارش کند یا به کارفرمایان آن دو مرد بگوید و در نهایت احساس کرد که یک‌بار دیگر ادعای او بدلیل نبود شواهد کافی بی‌اعتبار است. او می‌گوید: «وال استریت پاسخگو نیست و هیچ عواقبی متوجه مرتکبین نیست. داستان هرگز گفته نشده و راز باقی مانده است.»
زنان آزار می‌بینند، مردان ارتقا می‌گیرند
هشت سال قبل هم، سه زن دیگر که کارمند سابق گلدمن ساکس بودند- معاون سابق، مدیر و یک متولی دیگر- در دادگاه فدرال علیه این شرکت شکایت کردند. آن‌ها گفته بودند که این شرکت به‌طور سیستماتیک علیه زنان در پرداخت دستمزد و اعطای ارتقای شغلی تبعیض اعمال می‌کند. در روند این شکایت زنی به نام «اچ.کریستن چن.اوستر» که هشت سال در این شرکت مشغول به کار بوده و در سال 2005 نهایتا معاون شرکت شده است گزارش داد که در پاییز سال 1997 به مناسبت ارتقای شغلی یکی از همکاران به کلابی در منهتن رفته بودند. در آخر شب یکی از همکاران متاهلش اصرار می‌کند تا او را به خانه دوست‌پسرس که نزیک کلاب بود برساند. او در مسیر، ناگهان او را به دیوار می‌چسباند و برای برقراری رابطه جنسی با او تلاش می‌کند.
در ادامه این گزارش آمده است که «چن اوستر» از این عمل استقبال نکرده و مجبور به دفاع فیزیکی از خود می‌شود. صبح روز بعد مرد از او عذرخواهی کرده و از او می‌خواهد که در این مورد سکوت کند. چن اوستر در نهایت این موضوع را به سرپرست خود گزارش می‌دهد، اما او هیچ اقدامی در این زمینه نمی‌کند. کمی بعد او در موسسه با هفت درصد افزایش حقوق و همان همکار مرد با ۴۰۰درصد افزایش حقوق ارتقا می‌یابد... اکنون 8 سال از جریان این پرونده گذشته است و پرونده همچنان در جریان است.
می‌خواهم به موفقیت شغلی برسم، پس نادیده می‌گیرم
«لیزا کارنوی»، که به مدت 25 سال در بانک آمریکا کار کرده و به تازگی موقعیت ارشد خود را ترک کرده است مدتی در شرکت خدمات مالی «Bear Stearn» کار کرده است. کارنوی از تجربه خود در این زمینه می‌گوید؛ «درآنجا مدیران، تعداد معدودی از میزهای کارمندان زن را کنار هم گذاشته بودند که به آن قسمت «گتوی صورتی» می‌گفتند و بقیه محیط دفتر، محیطی کاملا مردانه بود. من یک سال آن وضعیت را تحمل کردم». کارنوی که در رتبه‌بندی سال 2013 «American Banker»، عنوان چهارمین زن قدرتمند در وال استریت را کسب کرده است، می‌گوید:« من به سادگی آموخته‌ام که نسبت به رفتارهای نادرست بی‌تفاوت باشم. بسیاری از زنانی که تلاش می‌کنند به موفقیت برسند، مانند خودم، بسیار بلندپرواز هستند و مایلند تا این دست از رفتارها را کنار بگذارند و بگویند "من می‌خواهم به موفقیت شغلی بلندمدت برسم پس نادیده می‌گیرم".» کارنوی می‌گوید که به شکایت ازBear Stearn فکر کرده است؛ چون آنچه در این شرکت می‌گذشت بسیار منزجر کننده بود اما در نهایت با خود گفته: «اما من می‌خواهم 30 سال دیگر در این مسیر شغلی حرکت کنم.»
چرا زنان سکوت می‌کنند؟
«الن پائو»، یکی از زنانی است که در طرح شکایت معروفی به اتهام تبعیض جنسیتی علیه شرکایش در شرکت «Kleiner Perkins» شکست خورد؛ او در این باره می‌گوید که بسیار متعجب است که چرا مدیران مالی از افشا کردن داستان‌های اخیر در مورد آزار و اذیت جنسی اجتناب می‌کنند. او ادامه می‌دهد: «من فکر می‌کنم که این اجتناب ممکن است به این دلیل باشد که هنگامی که زنان به یک پیروزی حقوقی دست پیدا کرده (و غرامت دریافت می‌کنند) پس از آن دیگر موقعیتشان پیشرفتی نمی‌کند. احتمالا این مسئله موجب می‌شود که سکوت کنند.»
نویسنده: ویلیام کوهن
برگردان: طنین عصفوری
 - Copy 2.jpg&width=72&height=72)
