دیدبان آزار: این متن توسط جمعی از کنشگران فمینیست تهیه شده و نسخه فارسی آن برای انتشار در اختیار دیدبان آزار قرار گرفته است.
ما جمعی از مبارزان جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» با نوشتن این بیانیه با مردم فلسطین و خصوصاً ساکنین غزه که از هفته‌های گذشته توسط دولت اشغالگر اسرائیل به فجیع‌ترین شکل نسل‌کشی می‌شوند اعلام همبستگی می‌کنیم. امروز ما عزادار خیل جانها و صداهایی هستیم که طی این نسل‌کشی از دست رفته‌اند و می‌دانیم که هیچ کلمه و هیچ بیانیه‌ای این جانها را بازنمی‌گرداند. ما معتقدیم که وضعیت فعلی، مستلزم اقدام‌های اضطراری برای پایان‌دادن به نسل‌کشی، آپارتاید و سرکوب نظام‌‌یافته مردم فلسطین است. مقصود ما از نوشتن این بیانیه، علاوه بر اعلام همبستگی با مردم فلسطین و مبارزه آنها برای بازپسگیری حق «زندگی»، دعوت دیگر مبارزان و متعهدان به جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» به اتصال کنش و صدای‌شان به صدای رسای «فلسطین» و حق او بر تن، زمین و سرنوشت خویش است.
1) خطاب به همرزمان فلسطینی‌مان: ما، مبارزان جنبش ژینا، به‌عنوان کسانی که در جغرافیای سیاسی به نام «ایران» و زیر یوغ رژیم پدرسالار و سرکوب‌گر جمهوری اسلامی زندگی کرده‌ایم، خشونت را از بدوی‌ترین تا پیچیده‌ترین شکل آن می‌شناسیم. ما، خصوصاً آنهایی از ما که توسط جمهوری اسلامی مهر «دیگری» خورده‌‌ایم و انسانیت‌زدایی شده‌ایم، از رنج رویارویی با خشونت ساختاری آگاهی داریم. ما شما زنان، اعضای جامعه کوئیر و دیگر مبارزان فلسطینی را هم‌سرنوشت خود می‌دانیم و هم‌زبان‌تان می‌شویم، زبانی آگاه از خشونت و در دفاع از «زندگی» و «آزادی».
ما معتقدیم همانقدر که نظام‌های سلطه درهم‌تنیده‌اند، ما نیز باید مبارزات خود را به هم پیوند دهیم. چرا‌که رهایی تک‌تک ما در گرو رهایی جمعی ماست. ما درس مبارزه و همبستگی در برابر این نظام‌های سلطه را از به خیابان‌آمدن همرزمان فلسطینی، مبارزان افغانستانی تحت حکومت طالبان، و خواهران کوردمان در روژاوا آموخته‌ایم. ما نسل‌به‌نسل درس مقاومت را از همرزمان فلسطینی، مقاومت و نوشته‌های‌شان آموخته‌ایم. ما از خاطر نمی‌بریم که یاران فلسطینی ما در آغازین روزهای قیام ژینا، همبستگی تمام و کمال خود را با رهایی ما و پیام «ژن ژیان ئازادی» اعلام کردند و نشان دادند که همبستگی نه یک مسیر یک‌طرفه و انتخابی، بلکه ابزار رهایی‌بخشی در مقابل هرشکلی از ستم است.
ما می‌دانیم که مسیر رسیدن به این رهایی جمعی، نه از طریق انتخاب بین دوگانه‌های ساختگی مانند «امپریالیسم جهانی/حکومت جمهوری اسلامی»، «حکومت استعماری اسرائیل/نیروی ارتجاعی حماس»، «یهودی‌ستیزی/همبستگی با قربانیان فلسطینی»، بلکه از طریق برهم‌زدن این دوگانه‌ها می‌گذرد. ما سال‌هاست که تجربه مواجهه با دوراهی انتخاب بین «بد و بدتر» را داشته‌ایم و امروز محکم‌تر از هرروز به این دوگانه‌های ساختگی و هرگونه نظام سرکوبگری، بلند و رسا «نه» می‌گوییم. ما از شما آموخته‌ایم که مقاومت جمعی تنها راه ممکن‌کردن «زندگی» و شکستن چرخه‌های خشونت است. ما علیه نظام‌های درهم‌تنیده خشونت شانه‌به‌شانه شما می‌ایستیم، از شما و مقاومت شما درس «زندگی»، «آزادی» و «انسانیت» می‌آموزیم، همراه با شما تا فلسطینی آزاد می‌جنگیم.
بیشتر بخوانید:
«ما با مرگ بیشتر از زندگی سروکار داشته‌ایم»
زنان غزه و کابوس‌های مضاعف
ii) خطاب به همرزمان «ژن، ژیان، ئازادی»: «ژن، ژیان، ئازادی» فریاد ما بود برای بازپسگیری زندگی به وسیله تن‌هایمان. فرصتی برای مبارزه نه به معنی پیوستن به امری دیکته‌شده، بلکه فریادی از خشمی انباشته در تن‌های نزیسته و خشونت‌دیده ما، درخواستی برای زندگی به گونه‌ای که هرگز رخصت آن را نداشته‌ایم اما تخیلش را نسل‌به‌نسل تا امروز پرورانده‌ایم. ما در یک سال گذشته توانستیم صورت زمخت و چرکین مفهوم و واژه «انقلاب» را از گفتمان «انقلابی» جمهوری اسلامی بازپس بگیریم. ما «انقلاب» را از نو تعریف کردیم و بسط دادیم. آن را به اندیشه‌های فمینیستی‌مان پیوند زدیم و از عمق صدا و بدن‌های جمعی به واژه «انقلاب» روحی دوباره دادیم: رمز ما انقلاب ژینا بود. ما با انقلاب ژینا، «زندگی» را فریاد زدیم و معنا کردیم.
حالا، موظفیم مسیری مشابه را در جهت بازپسگیری مفهوم فلسطین از گفتمان جمهوری اسلامی بپیماییم. به‌عنوان مبارزان انقلاب ژینا، ما موظفیم مبارزه رهایی‌بخشی فلسطین را درگفتمان فمینیستی و ضداستعماری خود وارد کنیم. گفتن و زیستن فمینیستی با فلسطین، نه به معنای همراهی با برساخت‌های گفتمانی جمهوری اسلامی، بلکه در تامل در معنای «آزادی» و حق «زندگی» است. ما به خاطر می‌آوریم که عمر اشغال سرزمین فلسطین و مبارزه برای رهایی آن طولانی‌تر از عمر جمهوری اسلامی است. ما به خاطر می‌آوریم که فلسطین با جمهوری اسلامی آغاز و معنا نمی‌شود. ما مصممیم تا مغزهایمان را از زنگار‌های جمهوری اسلامی و همچنین نیروهای راست افراطی خارج از ایران نسبت به فلسطین رها کنیم. این گامی است در راستای برساختن همبستگی فراملی فمینیستی با همرزمان و هم‌سرنوشتان‌مان در فلسطین.
ما با صدای فراملیتی فمینیستی خود بلند فریاد می‌زنیم: تا آزادی فلسطین، تا آزادی بدن‌ها، آرزوها، و سرنوشت‌های‌مان، تا «ژن، ژیان، ئازادی!»
لینک بیانیه و اسامی امضا‌کنندگان را اینجا ببینید.
