دیدبان آزار: مارگارت رابلوسکی به یاد می‌آورد که چقدر از دست‌درازی مردی در مترو آزرده شد. او در اسنپ‌چت خشمش را با دوستانش به اشتراک گذاشت و روایات مشابهی از آنها دریافت کرد. این واقعه انگیزه آغاز یک پروژه عکسی را با عنوان «سوار مترو بودم وقتی که ...» در او بیدار کرد. رابلوسکی در سال 2017 هم‌زمان با به راه افتادن جنبش می‌تو در آمریکا، تصمیم گرفت روایات آزار را در وسایل حمل‌ونقل عمومی مستندسازی کند. این پروژه به بخشی از پایان‌نامه کارشناسی ارشد او در دانشگاه هنر جرج واشنگتن تبدیل شد و با اوج گرفتن جریان روایتگری آزار جنسی مورد توجه زیادی قرار گرفت. او این عکس‌ها را در صفحه اینستاگرام منتشر می‌کرد.
روایاتی که رابلوسکی مستندسازی می‌کند، مصادیق متعددی از آزار جنسی در مترو را دربر می‌گیرد. از متلک‌پرانی گرفته تا خودارضایی در ملاءعام. رابلوسکی می‌گوید میان روایات مردان و زنان اشتراکاتی وجود دارد: «هم‌پوشانی و شباهت‌های روایت با یکدیگر ترسناک است.» او اضافه می‌کند که خلاف تصور غالب، بخش عمده‌ای از آزارها در شلوغی و در ساعات روز رخ می‌دهند. اکثریت راویان موارد رخ داده را به صورت رسمی گزارش نکرده‌اند. اون مرد جوانی از فیلادلفیا این‌گونه روایت کرده است: «صدای حرکت مترو در ذهنم مانده و همواره در گوشم پخش می‌شود. انگشتانش از روی پاهایم بالا و بالاتر می‌‌رفت. من صاحب این عکس نیستم. آن مرد صاحب این عکس است. گویی همواره مالک جزئی از من است و می‌تواند آن را هرجا که دلش می‌خواهد بگذارد. من هیچ کنترلی روی آن ندارم.»
زنی دیگر که می‌خواهد هویتش ناشناس باقی بماند می‌گوید: «یک روز صبح که در مترو به خواب رفته بودم، چیزی را لای ران‌هایم حس کردم. بیدار شدم و دستی را لای پایم دیدم. بلند شدم، آن مرد را هل دادم و سرش داد کشیدم. هیچ‌کس از من نپرسید حالم خوب است یا نه. هیچ کس برایش مهم نبود و سرش را بالا نیاورد.» رابلوسکی می‌گوید: «واکنش‌های زیادی به این پروژه دریافت کرده‌ام. هم حمایتگرانه و هم منفی. عده‌ای پرسیدند چرا روی چنین موضوعی متمرکز شده‌ام در حالی که مسائل مهم‌تری وجود دارد.»
بیشتر بخوانید:
یک صدا، می‌تواند به جنبشی جمعی کمک کند
مقابله با آزار جنسی از طریق هنردرمانی
بر اساس نظرسنجی سازمان مدیریت مترو در سال 2016، 20 درصد پاسخ‌دهنگان آزار جنسی در سیستم حمل‌ونقل عمومی را تجربه کرده‌اند.[1] رابلوسکی می‌گوید حس مشترک زنانی که با آنها مصاحبه کرده، فقدان اعتماد به نفس برای گزارش کردن این آزارها بوده است. آنها مطمئن نیستند که مقامات مترو مسئولانه با این گزارش‌ها مواجه شوند. رابلوسکی تلاش کرد که عکس‌های خود را جایگزین تبلیغات کارزارهای ضد آزار فعلی در متروها کند چرا که معتقد بود تصاویر زنده از اشخاصی که این رنج را متحمل شدند تاثیرگذاری بیشتری دارد. با پیگیری‌های او، تعدادی از عکس‌ها به همراه روایات افراد در ایستگاه‌های مترو نصب شدند.
همان سال در ماه آگاهی‌بخشی در زمینه خشونت جنسی، مدیریت متروی دی‌سی در همکاری با سازمان «آزار خیابانی را متوقف کنید»[2] و «اقدام جمعی برای فضاهای امن» [3]کارزاری را برای مقابله با آزار جنسی در سیستم حمل‌ونقل به راه انداخت. این کارزار تبلیغاتی را در متروها نصب کرده و مسافران را تشویق به مداخله در صورت مشاهده آزار و گزارش آن به پلیس مترو می‌کرد. در اطلاعیه این کارزار آمده است: «مدیریت سیستم مترو موارد آزار جنسی را به جد پیگیری خواهد کرد. ما افرادی که شاهد آزارند یا آن را تجربه می‌کنند قویا تشویق به گزارش می‌کنیم. پلیس مترو تمامی ابزارهای ممکن را برای یافتن متخاطیان و اجرای عدالت به کار خواهد گرفت.» البته رویکرد مدیریت مترو، منتقدین زیادی هم دارد که معتقدند گزارش کردن به ریشه‌کن شدن این خشونت‌ها منجر نمی‌شود. به ویژه آنکه بسیاری از مصادیق آزار جنسی حتی به لحاظ قانونی جرم تعریف نشده‌اند.
سازمان‌های فعال در زمینه خشونت جنسی و تشکل‌های از سال 2012 لابی‌گری با مسئولان مترو و مطالبه‌گری را برای مقابله با آزار جنسی گسترده آغاز کرده بودند. هالی کرل مدیر سازمان «آزار خیابانی را متوقف کنید» درباره پیگیری‌های سال 2012 از مدیریت مترو می‌گوید: «اولین واکنش و جوابی که از آنها گرفتیم این بود که اگر آزاری وجود دارد حتما کسی لاس می‌زند. این مسئله، مشکل سیستم ما نیست.» کرل توضیح می‌دهد که یک ماه بعد از آن جلسه اولیه، مترو با خواسته‌ها و پیشنهادهای فعالان فمینیست موافقت کرد و در همکاری با سازمان‌های متعدد حقوق زنان، کارزارهایی را به راه انداخت، در ایستگاه‌ها و متروها تبلیغات بزرگ مقابله با آزار جنسی نصب کرد، سایتی برای گزارش آزار جنسی طراحی کرد، پیام‌های صوتی آموزشی برای مداخله و گزارش موارد آزار از بلندگوها پخش کرد، بروشور توزیع کرد و ... . [4]
[1] http://www.collectiveactiondc.org/2016/04/12/dc-releases-findings-from-one-of-the-first-transit-safety-surveys-in-the-u-s/
[2] Stop Street Harassment
[3] Collective Action for Safe Spaces (CASS)
[4] http://stopstreetharassment.org/2018/01/2018antishtransitdc/
