نیلوفر حامدی: عصر روز سه مارس 2021، «سارا اورارد»، مدیر 33 ساله بازاریابی در جنوب لندن ناپدید شد. او که در آن زمان در منطقه بریستون هیل لندن زندگی می‌کرد، پس از ترک خانه یکی از دوستانش و در مسیر خانه گم شد. شش روز بعد، «وین کونزس» افسر پلیس متروپولیتن، به اتهام آدم‌ربایی و قتل سارا بازداشت شد. دهم مارس بقایای جسد سارا در جنگل‌های اشفورد پیدا شد. قتل او انگلیسی‌ها را شوکه کرد و ترس و هراس عمومی نسبت به امنیت زنان با اعتراضات گسترده در خیابان‌های انگلیس همراه شد. بیش از صدها نفر به خیابان‌ها آمدند و نسبت به فقدان امنیت در فضای عمومی اعتراض کردند. تجمعی که برخورد پلیس را نیز به همراه داشت.
پس از این حادثه، مجلس اعیان انگلستان به بررسی مجدد لوایح مرتبط با ثبت جرایم آزارگران جنسی پرداخت و «بوریس جانسون»، نخست‌وزیر انگلستان مجموعه‌ای از «اقدامات فوری» را برای بهبود امنیت زنان اعلام کرد. گشت‌زنی ماموران پلیس لباس شخصی در کافه‌ها و کلوپ‌های شبانه یکی از این اقدامات بود؛ تصمیمی که در روزهای گذشته از سوی نخست‌وزیر انگلستان گرفته شد اما به عقیده کنشگران نشان از اوج ناآگاهی نسبت به عمق ناامنی موجود در خیابان‌ها برای زنان دارد.
افزایش نیروهای گشت پلیس به 20 هزار نفر
گشت‌زنی افسران لباس شخصی برای شناسایی افراد مشکوک در ساعات شب، از جمله برنامه‌های پایلوتی بود که در این زمینه به دنبال جلسه مأموران جرائم و عدالت دولت به ریاست نخست‌وزیر اجرا و انجام شد. این برنامه شامل افسرانی است که با لباس شخصی در مناطق اطراف کلاب‌ها و بارها حضور می‌یابند. قرار بر این شده که همزمان با خروج مردم در زمان بسته شدن بارها، گشت‌های پلیس هم افزایش پیدا کند. دوبرابر شدن بودجه محلات برای امن‌سازی خیابان‌ها، بهبود کیفیت نورپردازی و افزای دوربین‌های مداربسته از دیگر اقدامات مقررشده در این طرح بوده است.
دفتر نخست‌وزیری همچنین گفته که برای اطمینان از تمرکز بیشتر بر اقدامات مقابله با خشونت جنسی، وزرا متعهد به همکاری با نیروهای پلیس خواهند بود. «بوریس جانسون» گفته است که این طرح (پروژه ویجیلانت) می‌تواند به معنای اقداماتی در پارک‌ها و خیابان‌هایی باشد که زنان در مسیر خانه خود در آنها پیاده‌روی می‌کنند. «دومینیک راب»، وزیر امور خارجه در مصاحبه با اسکای نیوز ضمن پذیرفتن اینکه اقدامات بیشتری برای انجام دادن وجود دارد، گفت: «من فکر می‌کنم ترسناک است که زنان هنوز از ترس، ارعاب و تهدید رنج می‌برند. من این را به عنوان یک پسر، یک شوهر و یک برادر می‌گویم. البته که این مسائل برای همه ما رخ می‌دهد. فکر می کنم مردان هم این موضوع را تجربه می‌کنند اما تشخیص می‌دهند این زنان هستند که متحمل بار اصلی این مسئله‌اند. ما همه سهمی از جامعه داریم و شخصا می‌خواهیم که خیابان‌های امن‌تری برای راه رفتن زنان در ساعات شب داشته باشیم.»
زنان در همه مکان‌ها مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند
واکنش‌ها به این طرح دولت اما با انتقاداتی همراه شد؛ «استلا کریزی»، نماینده حزب کارگر، گفت که اگرچه او با این طرح‌ها مخالفت نخواهد کرد و از هرگونه بهبود روشنایی خیابان‌ها استقبال می‌کند، اما طراحان پروژه ویجیلانت تا حد زیادی نکته اصلی را فراموش کرده‌اند. او در مصاحبه با بی‌بی‌سی و با اشاره به مرگ سارا اورارد عنوان کرد: «مرگ این دختر فقط به خاطر بیرون بودن از خانه در ساعات شب نبوده است. بنابراین افزایش افسران پلیس لباس شخصی در کلوپ‌های شبانه این موضوع را که زنان در انواع مکان‌ها مورد سوءاستفاده و تعرض جنسی قرار می‌گیرند، حل نمی‌کند. از زنانی که در طول روز روشن برای دویدن به پارک‌ها رفته‌اند در مورد تجربیات‌شان بپرسید و آن‌وقت کمی از این چالش را درک خواهید کرد. آنچه مرا متعجب می‌کند این است که 80٪ زنان در محیط‌های عمومی مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند اما 90٪ آنها در نظرسنجی‌ها می‌گویند هرگز آن را گزارش نمی‌کنند؛ زیرا معتقد نیستند که تغییری در این زمینه ایجاد خواهد شد.»
او درخواست کرد که زن‌ستیزی به مثابه جرم مبتنی بر نفرت شناخته شود تا جرائم موجود مانند آزار جنسی، سوءاستفاده و ارعاب تحت عنوان جرائم نفرت‌پراکنانه گزارش و ثبت شوند. از این طریق به الگوهایی برای فهم مسئله دست خواهیم یافت که به پلیس برای پیگیری این موارد کمک خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
افزایش آزار جنسی در فضای عمومی در دوران قرنطینه
عکس‌برداری از زیر دامن زنان در انگلیس جرم‌انگاری شد
71 درصد زنان انگلستان آزار خیابانی را تجربه کرده‌اند
طبق نظرسنجی UN Women UK، بیش از چهار پنجم زنان جوان در انگلیس مورد آزار واذیت جنسی قرار گرفته‌اند. در میان زنان 18 تا 24 ساله، 86٪ گفته‌اند که این تجربه را در فضاهای عمومی داشته‌اند. در حالی که فقط 3٪ آنها به خاطر نمی‌آوردند که هرگز چنین رفتاری را تجربه کرده باشند. 11٪ باقیمانده نیز ترجیح دادند به این سوال پاسخ ندهند. طبق این نظرسنجی، 71٪ از زنان در تمامی گروه‌های سنی گفته‌اند که در محیط‌های عمومی با آزار جنسی روبرو شده‌اند. موضوعی که سبب می‌شود انجمن‌های فعال در این زمینه، مسئله را یک بحران حقوق بشری بدانند و بگویند که فقط کافی نیست که ما مدام اعلام کنیم «حل کردن این مسئله برای ما خیلی دشوار است.» اکنون باید به آن رسیدگی شود.
«لورا بیتس»، بنیانگذار پروژه سکسیسم روزمره در انگلستان گفت که زنان تشخیص می‌دهند خشونتی که به آنها اعمال شده، مصداق آزار جنسی بوده اما جای تعجب نیست که آنها هیچ اعتقادی به یک سیستم «فرسوده و ناکارآمد» ندارند. اگر در انگلیس در مورد سوت زدن، متلک اندختن و یا سایر آزارهای خیابانی صحبت کنید، ناگهان متهم می‌شوید که «زنانه» حرف می‌زنید و واکنش بیش از حد نشان می‌دهید. به همین دلیل هم زنان تصور می‌کنند که اگر به خاطر چنین موضوعی جلو بیایند و حرف بزنند، جدی گرفته نمی‌شوند.»
98٪ عاملان تجاوز جنسی در انگلیس و ولز تحت پیگرد قانونی قرار نمی‌گیرند
حالا عده زیادی معتقدند که این اقدام دولت نشان داده که درک چندانی از آنچه در واقعیت درباره امنیت زنان اتفاق می‌افتد، ندارد. تعداد کمی از زنان این اقدامات اخیر را مرتبط با امنیت خود دانسته‌اند و معتقدند که افزایش حضور پلیس مخفی در بارها و کلاب‌ها، تاثیری در جلوگیری از ایجاد شرایطی که سارا اوراد با آن مواجه شده بود، نخواهد داشت. سارا در دوران پاندمی کرونا به قتل رسید و در بار یا کلاب نبود ومردی که به آدم‌ربایی و قتل او متهم شده، یک افسر پلیس است. تحقیقات سال 2019 نشان داده که تقریباً 1500 اتهام سوءرفتار جنسی علیه افسران پلیس در طول شش سال ثبت شده اما تنها 13٪ از این اتهامات به اخراج یا استعفای آنها منجر شده است. در یک مورد، یک بازمانده تجاوز گفته که افسری که روی پرونده‌اش کار می‌کرده، از آسیب‌پذیری‌اش استفاده کرده و در دو نوبت با او رابطه جنسی برقرار کرده است.
sister Uncut، یک گروه فمینیستی که مجموعه‌ای از اقدامات آگاهی‌بخش درباره سارا اورارد را بر عهده داشته، هفته گذشته مباحثی را حول ناکامی و ناکارآمدی پلیس در تامین امنیت زنان آغاز کرده است. به عقیده آنها، سیستم پلیس و دادگستری به ظاهر از زنان در برابر خشونت‌های جنسیتی محافظت می‌کند، اما داده‌های وزارت کشور نشان داده که 98٪ عاملان تجاوز جنسی در انگلیس و ولز تحت پیگرد قانونی نیستند. تابستان سال گذشته، پلیس پس از ناپدید شدن خواهران سیاه «نیکول اسمالمن» و «بیبیا هنری دیر» وارد عمل شد. همان زمان مادر این دو دختر گفته بود که کلیشه‌های نژادی باعث شده پلیس با تاخیر اقدامات خود را آغاز کند. در موردی دیگر گفته شده بود برخی از پلیس‌ها با اجساد دو زن عکس سلفی گرفته و آنها را در یک چت گروهی به اشتراک گذاشته بودند. با توجه به این مسائل چگونه ممکن است حضور بیشتر پلیس، ناامنی‌ای را که به طور نامرئی در تاروپود زندگی روزمره زنان تنیده شده، کاهش دهد؟
خطر افزایش نظارت پلیس برای گروه‌های به حاشیه رانده‌شده
ایده افزایش حضور پلیس در بارها و کلاب‌ها از نظر تاریخی دارای اهمیت خاصی برای جوامع به حاشیه رانده‌شده است. در سال 1969، اداره پلیس نیویورک به یک بار همجنسگرایان مرد حمله کرد که نتیجه آن چند شورش و در نهایت، تظاهرات «پراید» شد. رژه‌ای که هنوز هم نماد جهانی کوئیرها محسوب می‌شود. درآن دوره بود که پلیس، مردان همجنسگرا را به دام می‌انداخت و یا با استفاده از وضعیت مبهمی که به لحاظ قانونی داشتند، آنها را بازداشت می‌کرد. از سوی دیگر، سیاهان هم همواره از قشر آسیب‌پذیر در مقابل نیروهای پلیس بوده و پلیس به طور نامتناسبی زیست شبانه سیاهان را هدف قرار داده است. از جمله حمله ناگهانی لباس شخصی‌ها به یک کلاب در دهه 1930؛ رفتارهای تندی که از سوی پلیس در دهه‌های 70 و 80 حتی بیشتر هم شد. در انگلستان و ولز، سیاهان 9 برابر بیشتر از همتایان سفیدپوست خود برای تفتیش بدنی متوقف می‌شوند وافسران پلیسی که به«جولیان کول» دانش‌آموز 19 ساله، خارج از یک کلوپ شبانه تا حد فلج شدن آسیب رساندند، هنوز تحت پیگرد قرار نگرفته‌اند.
اگرچه کلوب‌های شبانه از تبعیض‌های جنسیتی، نژادپرستی و همجنسگراهراسی عاری نیست، اما در عین حال زندگی شبانه برای زنان و سایر افراد به حاشیه رانده‌شده، فرصتی است تا آنها بدون ترس از خشونت و قضاوت درباره جنس/ جنسیت خود حرف بزنند. همانطور که گروه فمینیستی خواهران Uncut نوشتند: «هرگونه افزایش قدرت پلیس، خواه افسران مخفی در بارها باشد یا پلیس‌های فعلی، منجر به افزایش خشونت می‌شود. به ویژه برای کسانی که به طور تاریخی به حاشیه رانده شده‌اند.» افزایش پلیس مخفی در کلوب‌های شبانه و بارها نمادی از تجاوز خزنده پلیس به و نظارت دائمی آنها بر زندگی روزمره ماست که تحت لوای امنیت مخفی می‌شود. اقدامی که به نظر می‌رسد به جای اینکه امنیت زنان زنان را افزایش دهد، برعکس عمل کند.
منابع:
 - Copy 2.jpg&width=72&height=72)
.jpg&width=72&height=72)
