طیبه امیری: در گذشته، به مدت هفت سال یزد زندگی کردم. همیشه برگشت از مدرسه یا رفتن به کلاس زبان و به طور کلی پیاده در شهر پلکیدن با دلهره‌ فراوان همراه بود، چون از نگاه‌ها و متلک‌های ناجور در امان نبودم. بدترینش هم که زیاد اتفاق می‌افتاد دستمالی برخی موتوری‌ها یا شلوار پایین کشیدن و آلت‌نمایی تو کوچه‌های خلوت بود. هنوز هم صدای موتور که می‌شنوم، می‌ترسم.

 

 

تقریبا از آن زمان، هر سال به یزد می‌آیم، متوجه می‌شوم که اوضاع بهتر شده، اما همچنان آن ترس همراهم است. گاهی مردها و حتی زنان طوری نگاهت می‌کنند که انگار از مریخ آمده‌ای. هنوز هم متلک می‌شنوم. این‌دفعه به جای غصه خوردن، تصمیم گرفتم پوسترهای دیدبان آزار را پرینت بگیرم و ببرم در همان بافت تاریخی به دیوارها و مغازه‌ها بچسبانم. همان جایی که محل گذر مسافرها و همینطور خود یزدی‌ها است. 

 

 

با مغازه‌دارها که حرف می‌زدم، خودشان هم حرف‌هایم قبول داشتند و می‌گفتند به پلیس اطلاع داده‌ایم اما  اقدامی نکرده است و دیگر خودمان حواسمان هست که تلاش کنیم اوضاع امنیت در کوچه‌های بافت بیشتر بشود. حالا اینجا بخش توریستی یزد است و من از سطح شهر و محل قدیمی زندگی‌ام بی‌خبرم. امیدوارم اوضاع آنجا هم بهتر شده باشد.

 

 

ما در اقلیت هستیم اما ادامه می‌دهیم

مهران: بزرگترین دغدغه زندگی من همیشه موضوعات مربوط به حقوق زنان بوده است. به خاطر همین هم همیشه دوست داشتم در این جهت کاری انجام دهم.

 

 

‏به محض اینکه پوسترها را در سایت دیدبان آزار دیدم توجهم را در جلب کرد و تصمیم گرفتم آ‌ن‌‌ها را در منطقه انقلاب تهران که در همانجا هم زندگی می‌کردم، بچسبانم. البته الان مدتی است پوسترها را پرینت نگرفته‌ام اما دوباره برمی‌گردم و به عنوان کار هفتگی یا ماهانه آنها را  می‌چسبانم.

مساله‌ای که بعد از چسباندن پوسترها توجهم را جلب کرد این بود که آن‌ها مدت زمان زیادی روی دیوار نمی‌مانند. درحالی که آگهی‌های تبلیغاتی بیشتر از این پوسترها بر دیوار ماندگارند. ‏در واقع  گویی ما و کسانی مانند ما همچنان در اقلیتیم اما همچنان به کارمان ادامه می‌دهیم.

 

 

در کنار بازخوردهای مثبت، شاهد آزار کلامی و نگاه مسموم برخی رهگذران هم بود

هانیه پرده‌نشین: روز پنجشنبه ۱۴۰۰/۷/۱، برای چسباندن پوسترهای دیدبان آزار به خیابان ولی عصر تهران رفتیم. اکثر مغازه‌داران به خصوص قشر جوان در مواجهه با درخواست نصب پوسترها باز خوردی مثبت نشان داده و این فعالیت را خلاقانه و جالب تلقی می‌کردند که نسبت به سری قبل پخش پوسترها بسیار امیدوار کننده بود.

پوسترها روی جداره معابر و ویترین فروشگاه‌های خیابان ولی عصر، حد فاصل چهار راه ولی عصر تا خیابان امام خمینی نصب شدند. با وجود بازخوردهای مثبت، من همچنان  شاهد ازار کلامی از رهگذرها بودم و نگاه‌های مسموم را احساس کردم. مواجهه با این افراد آزارگر که تعدادشان اصلاً هم کم نیست، نشانگر نیاز حداکثری به ریشه‌یابی، بررسی علمی و قانون‌گذاری جدی در حوزه امنیت زنان در سطح شهر است.