دیدبان آزار

«به تجاوز در دانشگاه‌ها پایان دهید»


 

 

دیدبان آزار: «به تجاوز در دانشگاه‌ها پایان دهید(EROC[1] نام سازمانی فمینیستی در استرالیا است که کلیه فعالیت‌های خود را بر مقابله با خشونت جنسی در دانشگاه‌ها متمرکز کرده است. از جمله اقدامات EROC می‌توان به ارائه خدمات حمایتی به بازماندگان خشونت جنسی در دانشگاه، آموزش عمومی به واسطه کارزهای آگاهی‌افزایی، اعمال فشار و لابیگری برای اصلاحات ساختاری قانونی و سیاستگذاری و ... اشاره کرد. این تشکل از یک شبکه حمایتی برای بازماندگان فراتر رفته و تلاش می‌کند بازماندگان حقوق خود را بشناسند و آنها را از دانشگاه‌ها مطالبه کنند. در واقع از اهداف این گروه ایجاد شبکه مطالبه‌گری در سطح دانشگاه‌های استرالیا است. شبکه‌ای که بتواند دانشگاه‌ها را ملزم به پاسخ‌گویی کند در قبال پرونده‌های خشونت جنسی کند.

از جمله اقدامات آموزشی این سازمان برگزاری برنامه‌های آموزشی پیرامون مفهوم رضایت جنسی برای دانشجویان سال اول است؛ رضایت جنسی به چه معناست؟ کلیشه‌های رایج حول این موضوع چه می‌گویند؟ به پرسش‌هایی از این دست برای دانشجویان در قالب ویدئو و بروشور پاسخ داده می‌شود. این سازمان یک کارزار عکاسی با هشتگ #EndRapeOnCampus هم پایه‌گذاری کرده که دانشجویان و کنشگران را دعوت به ارسال عکس می‌کند. در این تصاویر افراد پلاکاردی به دست گرفته‌اند و رویشان پیام‌هایی اعتراضی یا جملاتی در حمایت از بازماندگان خشونت جنسی نوشته‌اند. هدف این کارزار ایجاد اعتماد به نفس برای بازماندگان و هم‌چنین کنشگران مبارزه با خشونت جنسی است. چرا که تعدد عکس‌ها نشان از شبکه‌ حمایتی قدرتمند دارد. روی یکی از پلاکاردهای تصاویر نوشته شده: «دانشگاه من، تقلب را سختگیرانه‌تر از تجاوز مجازات می‌کند.»

 

بیشتر بخوانید: 

چگونه رضایت به روابط جنسی ما شکل می‌دهد؟  

دیگر بس است!

 

گزارش تحقیقی که این سازمان در سال 2017 منتشر کرده حاکی از آن است که موارد خشونت جنسی در دانشگاه‌ها به طور سیستماتیک، آگاهانه و فعالانه مورد لاپوشانی قرار می‌گیرند و نادیده گرفته می‌شوند. طبق این گزارش، در بین سال‌های 2011 تا 2016، 575 شکایت رسمی آزار و نعرض جنسی به دانشگاه‌های سراسر استرالیا گزارش شده است و از این تعداد شکایات تنها 6 مورد به اخراج متخاطی از دانشگاه منجر شده است. در مواردی مقامات و نهادهای دانشگاه سعی در ساکت کردن دانشجویانی که مورد تجاوز قرار گرفتند، داشته‌اند. این سازمان دانشگاه‌ها را به قصور و بی‌توجهی متهم کرده و مدعی شده که دانشگاه‌ها فاقد سازوکارهای موثر حمایتی، سیاست‌های پاسخگو و پیگیرانه و کارکنان متخصصند. این گزارش به آثار هولناک خشونت جنسی بر زندگی دانشجویان هم پرداخته است. «کاترین لامبی»، استاد دانشگاه با تایید جزئیاتی که در این گزارش افشا شده می‌گوید: «دانشگاه‌های ما عملا به بازماندگان پشت کرده‌اند. آنها ادعا می‌کنند این موارد از حوزه اختیارات و مسئولیت‌هایشان خارج است. اما دیگر وقت آن رسیده با مستندات افشا شده روبرو شویم به آزار و تعرض جنسی در دانشگاه‌ها پایان دهیم.»

این در حالی است که دانشگاه مقررات انضباطی مشخصی برای مواجهه با مرتکبان خشونت جنسی دارند که به آنها اختیار بررسی پرونده‌ها و مجازات خشونتگران را می‌دهد. اما یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد آنها بعضا سیاست‌های موجود را نیز به درستی اجرا نمی‌کنند. در برخی مواردی که دانشگاه به مسئله ورود کرده، پرونده به جریمه 55 دلاری مرتکب ختم شده است یا نهایتا متجاوز به خوابگاه دیگری انتقال داده شده است. بازماندگان خشونت جنسی به محققان سازمان EROC گزارش داده‌اند که توسط دانشگاه درباره پوشش خود و میزان مشروبی که خورده بودند مورد پرسش قرار گرفته‌اند. این سوال‌ها موجب شده آنها از پیگیری پرونده خود منصرف شوند. در برخی موارد بازماندگان حس کرده‌اند که کارکنان دانشگاه از مرتکب پشتیبانی می‌کنند.

طبق نتایج مطالعه‌ای که اتحادیه ملی دانشجویان در سال 2015 انجام داده، 27 درصد پاسخ‌دهندگان در دوران دانشگاه تعرض جنسی را تجربه کرده‌اند. این اتحادیه اعلام کرده که مستنداتی وجود دارد که نشان می‌دهد تلاش‌های پیشین برای انجام تحقیقات در این زمینه، توسط دانشگاه‌ها مسدود شده و یا جدی تلقی نشده است. این مستندات نشان از عزم برخی دانشگاه‌ها برای مسکوت نگه داشتن فراگیری خشونت جنسی در نهادهای تحت نظارتشان است. در واقع آنچه که در اولویت بوده اعتبار و آبروی دانشگاه است و نه وضعیت بازماندگان و رسیدگی به آنها. سازمان EROC با اشاره به تحقیقات صورت گرفته اعلام کرده که تنها یک نفر از 72 نفر، خشونت جنسی را به دانشگاه‌ خود گزارش کرده‌اند.

EROC در این گزارش خواستار آموزش دادن کارکنان دانشگاه، راه‌اندازی کارزارهای آگاهی‌بخشی دانشگاهی و دبیرستانی، سیاست‌های بازمانده‌-محور و متدهای موثر علنی‌سازی و گزارش خشونت و تعبیه یک مکانیسم ملی گزارش‌دهی شده‌اند. این گزارش به کمیسیون حقوق بشر استرالیا که در حال برگزاری نظرسنجی خشونت جنسی در 39 دانشگاه‌ استرالیا بود، تقدیم شد. کمیسیون مدتی بعد در آگوست سال 2017، گزارشی بی‌سابقه از آنچه در دانشگاه‌های استرالیا می‌گذرد منتشر کرد. بر اساس این گزارش، از هر 10 زن دانشجو، یک نفر مورد تعرض جنسی قرار گرفته است و تنها 4 درصد دانشجویان باور دارند که دانشگاه‌ها به قدر کفایت از بازماندگان حمایت کرده‌اند. در سال 2016، 51 درصد از دانشجویان مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند و تنها 9 درصد دانشجویان تعرض جنسی را به دانشگاه گزارش داده‌اند. یک سال بعد از انتشار این گزارش و در پاسخ به آن، «دانشگاه‌های استرالیا»[2]، دستورالعملی 12گانه برای دانشگاه‌ها تدوین کرد به عنوان راهنمایی برای پیگیری، بررسی و مواجهه موثر موارد خشونت جنسی به کار گرفته شود. EROC، در تبدیل خشونت جنسی در دانشگاه‌ها به مسئله عمومی و ملزم کردن دانشگاه‌ها به مواجهه کارآمد، نقش موثری داشت. این سازمان هم‌چنان به فعالیت‌های حمایتی و اطلاع‌رسانی خود ادامه می‌دهد و تلاش دارد تا وضعیت زنانی را که در دانشگاه مورد خشوت جنسی قرار می‌گیرند و پاسخ دانشگاه به آنها را رصد کند.

 


[1] https://www.endrapeoncampusau.org/

[2] Universities Australia