تصمیم‌گیری درباره تعریف کردن یا نکردن این موضوع که مورد خشونت جنسی قرار گرفته‌اید، صد درصد بر عهده خودتان است. هیچ دستورالعمل یگانه و مشخصی برای اطلاق به تمامی تجربه‌ها وجود ندارد. داستان هرکس و فرآیند درمانی او منحصربه‌فرد است. دلایل متعددی وجود دارد که موجب می‌شود افراد تصمیم به عدم افشای تجربه خود بگیرند. به یاد داشته باشید حتی اگر انتخاب کنید تجربه خود را برای اطرافیان بازگو کنید به این معنی نیست که باید تمامی جزئیات واقعه را انتقال بدهید. تصمیم شماست که تا آنجا که احساس راحتی می‌کنید حرف بزنید.

 

چگونه برای کسی تعریف کنم؟

صحبت کردن از تعرض جنسی هرگز کار آسانی نیست. اما اگر آمادگی دارید و تصمیم به این کار بگیرید، بد نیست نقشه‌ای مشخص پیش رو داشته باشید. در ادامه‌ ملاحظات و توصیه‌هایی را می‌خوانید که ممکن است به شما در این زمینه کمک کند.

چه چیز: کاملا به خودتان بستگی دارد که تا چه اندازه به جزئیات ورود می‌کنید. گاهی کسی که با او صحبت می‌کنید قصد کمک دارد و تلاش می‌کند چیزی بگوید و در نهایت به پرسش‌گری درباره جزئیات حادثه می‌رسد. اینکه او از شما می‌پرسد اصلا به این معنی نیست که شما باید پاسخ بدهید. همیشه می‌توانید بگویید: «من فقط می‌خواستم به تو اطلاع بدهم که چنین اتفاقی برایم افتاده و فعلا احساس راحتی نمی‌کنم همه‌چیز را با جزئیات توضیح بدهم.» صادق باشید و به خاطر احساس طرف مقابل رنج خود را ناچیزشماری نکنید. برای مثال به دروغ نگویید: «آنقدرها هم بد نبود، حال من خوب است، نگران نباش.»

چه کس: با توجه به شناختی که از شخصی که می‌خواهید با او صحبت کنید دارید، آیا با او احساس راحتی و امنیت می‌کنید؟ آیا فکر می‌کنید واکنشی حمایتگرانه خواهد داشت؟ آیا تا به حال شنیده‌اید که نسبت به اخبار مربوط به خشونت جنسی اظهارنظرهای قضاوت‌گرانه‌ای بروز داده باشد؟ آیا او تا به حال تجربه‌ خود از خشونت جنسی را با شما به اشتراک گذاشته است؟ آیا او مرتکب را می‌شناسد؟  اگر جواب بله است آیا ممکن است این موضوع بر روی واکنشی که به شما نشان می‌دهد تاثیر بگذارد؟

چه زمان: بهتر است که توجه کامل فرد شنونده را برای خود داشته باشید و به او فرصت بدهید واقعه را درک و هضم کند چون احتمال دارد شوکه یا عمیقا متاثر شود. اگر او قصد خوابیدن دارد، تحت تاثیر مشروب است یا قصد ترک کردن خانه را دارد، کمی صبر و زمان بهتری را انتخاب کنید. ممکن است

کجا: اگر به فردی که انتخاب کرده‌اید اعتماد دارید و با او احساس امنیت می‌کنید، احتمالا بهتر است که مکانی خلوت و خصوصی را برای بازگویی تجربه خود انتخاب کنید. اما اگر فکر می‌کنید ممکن است خشمگین شود یا رفتار خشونت‌آمیز از خود بروز بدهد، مکانی عمومی گزینه بهتری خواهد بود. می‌توانید از یک فرد مورد اعتماد بخواهید که شما را همراهی کند.

چگونه: شیوه‌ای که برای بازگو کردن انتخاب می‌کنید هم همانی است که احساس راحتی بیشتری به شما می‌دهد. بنا به خواست شما می‌تواند از طریق گفت‌وگوی تلفنی، مکالمه حضوری و یا حتی نوشتن نامه صورت بگیرد. هرکدام از این شیوه‌ها مزایا و معایبی دارد و خودتان باید با توجه به شرایط خاصتان تصمیم بگیرید که کدام گزینه برایتان بهتر است. برای مثال اگر نگرانید که آن فرد ممکن است به کرات صحبت شما را قطع کند یا اینکه زیادی سوال بپرسد، نوشتن نامه گزینه مناسبی خواهد بود. اگر دوست ندارید واکنش چهره طرف مقابل را ببینید می‌توانید مکالمه تلفنی را انتخاب کنید.

فارغ از اینکه چه شیوه‌ای را در پیش می‌گیرید، ایده خوبی است که ابتدا اصولی را برای طرف مقابل مشخص کنید. مثلا می‌توانید بگویید: «می‌خواهم چیزی را برایت تعریف کنم که خیلی برایم سخت است و خیلی برایم مهم است که فقط گوش بدهی و سوالی نپرسی.» و یا اینکه از او بخواهید شما را برای اقدام قانونی تحت فشار نگذارد. موارد دیگری مانند حفظ محرمانگی گفت‌وگو را هم بهتر است از ابتدا تذکر بدهید.

 

بیشتر بخوانید:

دستورالعمل‌هایی ساده برای کمک به کسانی که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند

چرا بازماندگان آزار جنسی زودتر قدم پیش نمی‌گذارند؟

 

صحبت کردن با شریک عاطفی درباره تجربه تعرض جنسی

صحبت کردن با شریک عاطفی درباره تجربه خشونت جنسی بسیار سخت است. فرقی نمی‌کند این تجربه جدید باشد یا مربوط به سال‌ها قبل و اینکه تازه وارد رابطه شده‌اید یا مدت‌ها قبل. آیا ترومای جنسی گذشته شما اثری منفعی روی رابطه فعلی‌تان گذاشته است؟ آیا صمیمیت و نزدیکی میان شما و پارتنرتان را تحت‌الشعاع قرار داده است و در شما حس دافعه ایجاد می‌کند؟ آیا به پارتنر خود اعتماد دارید؟ آیا ادامه و آینده این رابطه برای شما اهمیت دارد؟ اگر پاسخ به این سوالات مثبت است می‌توانید گفت‌وگو با شریک عاطفی خود درباره تجربه گذشته را مدنظر قرار بدهید. اگرچه همیشه لازم نیست تجربه خود را برای پارتنرتان بازگو کنید، اما اگر به لحاظ جنسی رابطه نزدیکی دارید، صحبت کردن از این موضوع می‌تواند به هر دوی شما کمک کند. او را متوجه خواهید کرد که به خاطر تجربه‌های گذشته با چه رفتارهای جنسی و فیزیکی‌ای احساس راحتی نمی‌کنید و باید از آن رفتارها اجتناب کند. اگر هنگام رابطه جنسی احساسات و خاطرات گذشته به شما هجوم می‌آورند اینکه با پارتنر خود صحبت کنید و به او بگویید که چگونه می‌تواند از شما حمایت کند می‌تواند در بهبود وضعیت موثر باشد. این افشای تجربه باید به شما حس امنیت و توانمند شدن بدهد.

مکالمه و تعامل با پارتنر درباره اعمال جنسی یا موقعیت‌هایی که شما را معذب و آزارده می‌کند به این معنی نیست که باید تمامی جزئیات واقعه را با او در میان بگذارید. اگر مطمئن نیستید که چطور باید موضوع را پیش بکشید می‌توانید چنین جملاتی را امتحان کنید: «من آمادگی ندارم درباره جزئیات صحبت کنم، فقط می‌خواهم بهت بگویم که دوست ندارم ... را انجام بدهی و .... را ترجیح می‌دهم. در گذشته اتفاق بسیار بدی برایم افتاده است.» 

 

چگونگی مواجهه با واکنش‌های قضاوت‌گرانه

مایه خوشحالی است اگر کسی که با او صحبت می‌کنید، برخوردی حمایت‌گرانه و آرامش‌بخش داشته باشد. اما متاسفانه همیشه این‌طور نیست و بعضا ممکن است چنین سوالاتی را بشنوید: چرا زودتر به من نگفتی؟ چرا تنهایی به آنجا رفتی؟  چرا جلویش را نگرفتی؟ و ... . اگر چنین پرسش‌هایی شنید به هیچ‌وجه فراموش نکنید که شما مقصر نیستید. از فرد مورد نظر مدتی فاصله بگیرید و هر موقع آمادگی یا اصلا تمایل داشتید درباره علت واکنش او بپرسید. به یاد داشته باشید که شما و احساستان از همه‌چیز مهم‌ترید. از صحبت کردن ناامید نشوید و افراد دیگری را امتحان کنید. فرد حامی را پیدا خواهید کرد.

 

توسل به حمایت‌های تخصصی

اگر به هردلیل نمی‌خواهید با دوستان، نزدیکان، خانواده، پارتنر و ... درباره تجربه خود صحبت کنید یا دراین‌باره دودل هستید، می‌ترسید و آمادگی ندارید و یا اصلا این کار را کردید و پاسخ حمایت‌گرانه نگرفتید، به یاد داشته باشد که همواره می‌توانید به تماس با متخصصان و مراجعه به روان‌درمانگر فکر کنید. این افراد می‌توانند به شما کمک کنند تصمیم‌‌هایی بگیرید که کمترین خطر و آسیب را برایتان به دنبال داشته باشد. با رجوع به حمایت تخصصی می‌توانید آسیب‌های احتمالی را کاهش دهید و روند بهبودی را تسریع ببخشید. دیده‌بان آزار می‌تواند به شما برای برقراری ارتباط با مشاوران و روان‌درمان‌گران کمک کند. تماس با اورژانس اجتماعی (۱۲۳) نیز یکی دیگر از گزینه‌های موجود است.

 

منبع: Rainn