صاحب لباس عروس، آلینا زنی از قزقیزستان است که قربانی سنت آلا کاچو شده است. رسمی قدیمی در قرقیزستان به این معنی که مردان زنان را می‌دزدند و از این طریق خانواده زن را برای کسب رضایت ازدواج تحت فشار می‌گذارند. بسیاری از این زن‌ربایی‌ها برای پیشگیری از رسوایی و بی‌آبرویی به ازدواج ختم می‌شوند. در روایت آلیا چنین نوشته شده است: «۲۱ ساله و سال چهارم دانشگاه بودم. می‌خواستم طراح لباس شوم. پس از حادثه تجاوز مادربزرگم خواست که خانواده را بی‌آبرو نکنم. من هم با او ازدواج کردم.»

این داستان یکی از لباس‌هایی است که در نمایشگاه لایا ابریل هنرمند اسپانیایی عکس آن به دیوار آویخته شده است. نمایشگاهی که سال گذشته در پاریس برگزار شد. سوزان مور، خبرنگار گاردین می‌نویسد: «من پیشتر نمایشگاه‌هایی که با هدف آگاهی‌رسانی درباره تجاوز، پوشش بازماندگان را به نمایش گذاشته بودند دیده بودم. اما این چیدمان، اثری متفاوت بود. تصاویر بزرگ سیاه و سفیدی از لباس‌های بازماندگان به دیوار نصب و روایات صاحبان آنها در بالای تصاویر نقل شده بود. گویی این لباس‌ها مالک خود بودند. روایات صاحبان تو را دگرگون می‌کرد و از تو آدم جدیدی می‌ساخت.»

در این نمایشگاه علاوه بر تصاویر لباس‌ها و روایات، اشیا، شهادتها و محتواهای آرشیوی متعددی نیز گردآوری شده بود. از جمله یک کمربند عفاف و دیگر تصاویر و اسناد و مدارکی از صنعت ترمیم پرده بکارت بعد از تجاوز. یکی دیگر از تصاویر مربوط به یک یونیفورم ارتش امریکا است که مردیت آن را به تن می‌کرده. مردیت می‌گوید: «حضور در ارتش یعنی ماموریت اولویت همه‌چیز است. در چنین فضایی زنان باید حواسشان باشد که ضعیف و "احساساتی" قلمداد نشوند.» مردیت یک سال توسط فرمانده خود مورد تجاوز قرار گرفته بود. کمی آن‌سوتر یک برقع از زنی در را مشاهده می‌کنیم که در ازدواجی اجباری به طور مستمر مورد تجاوز زناشویی قرار گرفته است. ابریل می‌گوید این فرآیند مشارکتی است. دو سال زمان برده تا بتواند اعتماد این زنان را برای ارسال لباس‌هایشان جلب و رابطه‌ای دوسویه با آنها برقرار کند.

سوزان مور می‌نویسد: «به تصویری محو شده از چهره صدها مرد متهم به تعرض جنسی که می‌رسم در جا خشکم می‌زند. مردانی که کشیش کلیسای کاتولیک بودند. و کمی بعد به تصویر لباس کوچکی برمی‌خورم که مال دختری ۵ ساله از کلمبیا است که توسط معلم مدرسه‌اش مورد خشونت جنسی قرار گرفته است. مادر او به مدرسه شکایت می‌کند اما اولیای دیگر شاگردان مدرسه در مقابلش قرار می‌گیرند.» ابریل می‌گوید وقتی بسته از کلمبیا به دستش رسیده و لباس به این کوچکی را دیده ویران شده است. او در مصاحبه‌ با سوزان مور می‌گوید که برای مواجهه با فشارهایی که در فرآیند این پروژه متحمل شده تحت نظارت دو روان‌درمان‌گر قرار گرفته است. ابریل سعی دارد ساختارمندسازی تجاوز به واسطه ازدواج، ارتش و کلیسا را نشان بدهد. او معتقد است که آموزش اهمیت دارد اما تنها بخشی از پاسخ است. بنابراین نباید بر افراد تمرکز و مسئله تجاوز را فردی و شخصی کرد: «تجاوز یک سیستم است و ابزاری برای کنترل زنان.»

 

منبع: گاردین