در ماه دسامبر ۲۰۱۹، زنان لبنانی به خیابان‌های بیروت آمدند و علیه خشونت جنسی شعار دادند. «آیا جوما» از سازماندهندگان این تجمع می‌گوید: «ما می‌خواستیم که دست خود را در دست زنان دیگر در نقاط متعدد دنیا بگذاریم. تا صدا و مبارزاتمان یکی شود: دفاع از خود در برابر هر نوع خشونت مبتنی بر جنسیت. فرقی نمی‌کند چه پیشینه، نژاد و عقیده‌ای داشته باشیم، همه ما زنان خشونت و تبعیض را تجربه می‌کنیم. ما می‌خواهیم به دولت بگوییم که دیگر ساکت نخواهیم ماند.» سازمان‌دهندگان و شرکت‌کنندگان این تجمع، همان زنانی بودن که طی دو ماه قبل، نقشی موثر در تظاهرات ضددولتی در لبنان داشتند. تلاش‌ها و کمپین‌سازی‌های این زنان در راستای استعفای سیستم سیاسی فاسد لبنان، در پیوند با مبارزه با مردسالاری قرار دارد. مردسالاری‌ای که در  نهادهای سیاسی لبنان نمود پیدا می‌کند. «رز»، از دیگر شرکت‌کنندگان این تظاهرات می‌گوید: «زنان در لبنان به واسطه قوانین محدود می‌شوند، قوانینی که تحت کنترل نهادهای مذهبی هستند. بنابراین یکی از مطالبات عمده انقلاب ما، حقوق برابر برای زنان است.»

علیرغم تلاش‌های طولانی‌مدت کنشگران حقوق زنان، آزار جنسی به طور مشخص در قوانین لبنان جرم‌انگاری نشده است و لوایح ارائه شده پیشین توسط پارلمان مردود اعلام شده‌اند. چند سال قبل در واکنش به ارائه لایحه منع آزار جنسی، تعدادی از نمایند‌ه‌ها موضوع را به سخره گرفتند و گفتند که این قانون ممنوعیت تعریف و تمجید از زنان را رقم خواهد زد. پیش از انقلاب لبنان، فعالان حقوق زنان با همکاری وزیر امور زنان، در حال تدوین پیش‌نویس جدیدی بودند که به نظر می‌رسد تحولات اخیر در این روند تعویق ایجاد کرده است. «آلیا» یکی دیگر از زنان حاضر در تجمع می‌گوید: «در جامعه لبنان، بدن زنان همواره در معرض قضاوت و اتهام قرار می‌گیرد. بدن زن هرگز به خودش تعلق ندارد. جامعه صاحب بدن زن است. ما قوانین معدود و پراکنده‌ و مجازات‌های جزئی برای مقابله با جرائم جنسی داریم. به همین دلیل معترضین علیه قوانین شعار می‌دهند. ما نمی‌خواهیم در گیر و دار تحولات اخیر،  حقوق زنان به فراموشی سپرده شود.»