«حالا چه کار کنم؟» این سوالی است که بعد از فاصله گرفتن از تجربه دردناک آزار از خودمان می‌پرسیم. چطور در جامعه‌ای که حرف ما را قبول ندارد یا ما را سرزنش می‌کند صدایمان را بلند کنیم؟  خاطرات تنها چیزی هستند که ما داریم. این جا همان نقطه‌ای است که این متخصص حافظه به نام جولیا از آن کمک می‌گیرد. در حالی که بازمانده‌های آزار جنسی عموما سعی می‌کنند که خاطرات حادثه را فراموش کنند، یک مصاحبه خوب می‌تواند حال آنها را بهبود ببخشد.

در این ویدیو جولیا می‌خواهد که خاطره خودمان را تبدیل به یک سند کنیم. سندی که بعدا برای اقدامات قضایی یا پیگیری در محل کار بتواند به کارمان بیاید. به همین خاطر او تاکید دارد که وقتی که آزاری برایتان رخ می‌دهد آن را بنویسید. چراکه هنگام تعریف کردن داستان ممکن است دچار تحریف شویم. بنویسید که چه اتفاقی افتاد؟ چه کسی آنجا بود؟ چه روزی و چه ساعتی رخ داد؟ کجا رخ داد؟ به چه کسی گفتید؟ چه احساسی داشتید؟ آیا مدرک دیگری دارید؟ 

ثبت کردن این اطلاعات بعدا حرف زدن درباره آزار را برایتان راحت‌تر و شفاف‌تر می‌کند. جولیا بر اساس این ادعا نرم‌افزاری برای آزار در محیط کار طراحی کرده که گفت‌وگو درباره این موضوع را بهبود می‌بخشد. ابزاری که بدون ترس از قضاوت و فاش شدن نام به کمک یک سامانه پیام‌رسان آنلاین سوال‌هایی درباره رویداد از بازمانده آزار می‌پرسد. در این سخنرانی او درباره گفت‌وگو حول آزار پس از رویداد حرف می‌زند و از سازمان‌ها و اداره‌ها می‌خواهد راهی برای شنیده شدن صدای آزاردیده‌ باز کنند.