الف. س: اول صبح در حالی که طبق معمول زود به دانشگاه رسیده بودم، رفتم به سمت انتشارات دانشگاه و تعدادی از پوسترهای دیده‌بان آزار را پرینت گرفتم. به بهانه ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان، بعد از کلاس با پایه‌ترین رفقایم رفتیم سراغ مغازه‌های حوالی میدان شیخ‌بهایی و خیابان خدامی. واکنش‌ها خیلی بهتر از حد انتظارم بود‌. عده‌ای حتی دیده‌بان آزار و پوسترها را از قبل می‌شناختند. به غیر از یکی دو مورد که گفتند صاحب مغازه و تصمیم‌گیرنده نیستند، بقیه با میل و رغبت اجازه دادند پوسترها را در مغازه‌شان بچسبانیم و حتی کمکمان کردند. پیرمردی که فروشنده سوپرمارکت بود گفت: "بچسبون دخترم ولی تو این دوره زمونه خشونت بیشتر علیه مردانه تا زنان." مرد جوان دیگری هم معتقد بود این آزارها به خاطر بیکاری رخ می‌دهد: "از صبح تا شب سر کار هستم و وقت سر خاروندن ندارم، چه برسه به این کارا." در کل می‌شود گفت این چالش و هم‌چنین پوسترها دیگر برای مردم ناآشنا نیست. به امید روزی که دیگر خبری از آزارهای فیزیکی و کلامی چه برای زنان و چه برای مردان نباشد.