شرح واقعه: باغ هشت بهشت یه پارک خیلی بزرگه که همیشه شلوغه. چون هم محل عبور بین چند خیابون و محله ست هم یه محل خوش آب و هوا واسه دور هم نشستن دوستان و خانواده ها و مسافران و حتی صرف غذاست ، اون روز من و مامانم مادر دختری واسه خودمون بستنی خریده بودیم و گفتیم بریم تو پارک راه بریم و بستنی بخوریم ، مامانم بستنیشونو به من دادن و رفتن که از دستشویی پارک استفاده کنن ، من قدم زنان یه کمی از دستشویی دور شدم و تو حال خودم داشتم بستنی میخوردم و از هوای خوب و گلها و چمن و درختای پارک و بوی نم آبی که باغبون پارک به سنگفرش و چمن می پاشید لذت میبردم که صدای هفت، هشتا پسر هفده هجده ساله به گوشم خورد که شر و شور کنان از پشت سرم میومدن ، اصلا فکر نمی کردم که بخوان حتی متلک بگن چه برسه به دست درازی!!! ولی انگار من از دنیای واقعی اطرافم تصور دیگه ای داشتم فکر میکردم وقتی سنم بالا بره دیگه کسی بهم متلک نمیگه یا بهم دست درازی نمیکنه، اما نمیدونستم که تفریح بچه های سرزمینم بیرون ریختن عقده هاشون با آزار دیگرانه و فرقی نمیکنه طرفشون چی کی یا چند ساله زن یا مرد جاندار یا بی جان انسان یا حیوان باشه فقط باید چیزی یا کسی باشه که زور و قدرت جوابگویی و یا مقابله به مثل یا مبارزه نداشته باشه ، بله یکی از اونه درحالیکه پشت من بهشون بود و روحمم خبر نداشت که چه کاری میخواد انجام بده به من نزدیک شد و از پشت گردن تا باسن من رو لمس کرد و چیزایی هم گفت که من اصلا نمی تونستم بفهمم انگار کر شده بودم فقط قهقهه بقیه شونو میشنیدم که انگار بزرگترین تفریح زندگیشونو کرده بودن ، من مثل یه مجسمه یخ زده با دوتا بستنی تو دستم به روبرو خیره موندم و با صدای مامانم که بهم می گفتن ببخشید معطل شدی عزیزم بیا تا بریم به خودم اومدم ، اطراف رو نگاه کردم هیچ اثری ازشون نبود نمیدونم چند دقیقه من خشکم زده بود ولی برام سالها گذشته بود انگار .... و من حتی جرات و توان اعتراض هم نداشتم چون میدونستم کسی به کمکم نمیاد همه از دور نگاه میکنن و میدونستم توان بدنی مقابله به مثل با بچه های چابکی توی اون سن و سال رو نداشتم از طرفی ترسیدم که مادرم از دور درگیری و ناراحتیمو ببینن و خدایی نکرده سکته کنن و یه عالمه فکر و خیال این مدلی باعث سکوت من تو اون لحظه شد