شرح واقعه: میلاد هستم.از اهواز.پارکینگ متعلق به آپارتمانم را به همسایه ی روبرو به شکل لفظی به صورت اجاره واگذار کردم.و مبلغ سه ماه اول گرفتم.این شخص بخاطر درگیری که با پاره ای از افراد مجتمع داشته.اصرار داشت.هیچکی خبر دار نشه.حتی مدیر آپارتمان.اما گفت:خودم ماشینم در پارکینگ نمیزارم.اجازه بدین همسایه ی بالا سری در پارکینگ شما بگذاره.ما هم پذیرفتیم . اما برای حل وسواس این شخص در ندانستن دیگران اومدیم صبح روز بعد از اجاره ی پارکینگ به همسایه ی بالایی هم به شکل تلفنی گفتیم. شما پول شارژ آپارتمان را برای ما واریز کن.ایشونم قبول کرد.تا اینکه سر کار بودم.و همسایه روبرو زنگ زد.اول یه دستی و کنایه زدن.بعد هیاهو راه انداخت.پای تلفن بر این مبنا که شما مرا بی شعور فرض کردی و ....چرا به شخص دیگه هم اجاره دادی!!یکی از همسایه ها بهم خبر داده..... بعد هم نقل به مضمون با ادبیاتی فوق الذکر گفت:ما لای پامون داره.....و اینا.آخرم گفت:یا این قضیه را جمع کن....یا پول مارو پس بده....ما هم بخاطر وضعیت نامناسب اقتصادی در آن شرایط زمانی قضیه رو جمع کردم.که البته اون شخص پس از جمع شدن قضیه با وقاحت و تعفن کلامی ادعا کرد ما همسایه ایم .شما داداش گلم هستید!!اما من در جواب اینجا با جوابی روشن دست رد بر وجودش زدن.بعد هم به یکی از دوستان خبر دادم.و تازگی ها سربسته به مدیر پیشین مجتمع اشاره ی مهم:ایشان پیش از اجاره ی پارکینگ روز اولی که اومدم در مجتمع و مرا شخصی جز مدیر نمی شناخت.تعقیبم کرد ودزد خطاب کرد.و یکبار با لحنی مشمئز کننده پای تلفن گفت :من دو جفت کارم .کسی رو دوست ندارم.گفتم:منظورتان چیه گفت:هیچی کلا میگم.