نویسنده: گلاره به ژینا که فکر می‌کنم، نخستین چیزی که در ذهنم نقش می‌بندد گیسوان قرمزش است؛ سیلی از شراره که هم گرما دارد، هم خطر، هم زندگی. گاهی آدم‌ها با یک عکس، خاطره، یا جمله در ذهن نقش می‌بندند. ژینا برای من یک رنگ است: قرمز. قرمزی که حالا پ...
پریسا سردشتی: با خودم می‌گویم نوشتن و در حالت دیگرش شعر گفتن در روزگاری که بدن‌ها به مقاومت در خانه و خیابان روی آورده‌اند و رنجشان را فریاد می‌زنند به چه کار می‌آید؟ تمام این مدت با این پرسش سهمگین مواجه بوده‌ام. سهمگین از آن‌‌رو که از یک شاعر ...
مهسا غلامعلی‌زاده: آخرین سه‌شنبه سال بود. سال شمسی. باید می‌رفتم سر کلاس. این بیرون، تقویم متفاوت است. تن اما هنوز تن می‌زند از پذیرش. دو هفته متمادی است که داریم کتاب بازگشت به ویرانه زهرا صالح را می‌خوانیم. درس‌مان در مورد دیاسپورا و تبعید و هوی...
ساناز عظیمی‌پور: جمعه، چهارم ژوئیه، تظاهراتی اعتراضی در برابر سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین برگزار شد. این تجمع که به دعوت گروه AFGactivistcollective و در واکنش به موج گسترده اخراج شهروندان افغانستانی از ایران شکل گرفت، تلاشی بود برای پژواک صدا...
نویسنده: سحر این یادداشت را در روزهای اوج خشم و نفرت مهاجرستیزانه، زنی می‌نویسد که باید بگوید نسبت به ۹۹ درصد جامعه مهاجر وضعیت بهتر و مشکلات کمتری دارد. من یک وسیله شخصی دارم و مجبور نیستم سوار تاکسی و اتوبوس بشوم یا پیاده رفت‌و‌آمد کنم بنابراین از...
نویسنده: شین. الف یک. مادرها مستأصلند. التماس می‌کنند و اشک می‌ریزند. یکی می‌گفت: «پدر بچه‌ها را طالبان کشته و ما فرار کردیم. چرا می‌ماندیم؟ دخترهایم باید مدرسه بروند.» گریه می‌کرد و من می‌خواستم زمین دهن باز کند. باید متقاعدشان می‌کردم که ...
نویسندگان: میم و سین این گزارش حاصل گفت‌وگو با چهار زن زندانی سیاسی است که در جریان حمله اسرائیل به زندان اوین در دوم تیرماه ( ۲۳ ژوئن ۲۰۲۵)، از بند زنان زندان اوین به زندان قرچک منتقل شدند. حمله‌ای که تنها به تأسیسات نظامی محدود نماند و زندانیان غیر...
دیدبان آزار: یادداشت‌های پیش رو، از صفحات شخصی فعالان فمینیست درباره حمله اسراییل به ایران و روزهای جنگ گردآوری شده است. دیدبان آزار همواره تلاش داشته صداهای فمینیستی زنان و کوئیرها و ... را انعکاس دهد و مستند کند. بازنشر این متون...
نویسنده: پروا حالا چه چیز باید چاره کند وهمی را که در هواست؟ و لرزه‌های دل را می‌آویزد با صدای بی‌راهی که می‌آید ناهوا و می‌رود بی‌محابا حالا چگونه باید شب‌ها پروا کرد از نجوایی ناپیدا که گوش را می‌برد تا جایی که آه باز می‌آرد تنها؟ آوای بیقرار ماه ا...
نویسنده: شکیبا عابدزاده جمعه سی‌ام خرداد ماه ساعت هشت شب. تهران. هشتمین روز جنگ دو روز است اینترنت ملی شده و در تاریکی و بی‌خبری فرو رفته‌ایم. فقط می‌شود با تماس‌های محدود از افراد نزدیک مطلع شد و برای بقیه دوستان دیده و ندیده آرزو...
نویسنده: م. ر صبح روز یکشنبه، خورشیدِ هنوز امیدوار، بار دیگر طلوع کرد و با تک‌تک کردن بی‌امان پنجره‌ها، من و هم‌اتاقی‌هایم را از خواب ناز و شیرین صبحگاهی بیدار نمود. در اتاقِ هشت تخته، پنج تن هستیم. چهار تن افغانستانی و یک تن ایرانی. وان چهار تن دانش...
نویسنده: درنا فریبرز از زمانی که فضاهای مجازی عرصه‌ای برای اعتراض و ابراز خشم علیه سیستم مردسالار و خرده‌فرهنگ‌های زن‌ستیز شده‌اند، به موازات کسانی را می‌بینیم که به زنان جان به لب رسیده برچسب «مردستیز» می‌زنند؛ برچسبی که همچون کمندی...
برگردان: ساناز عظیمی‌پور مقدمه مترجم: در ویدیویی از فردی که متهم به قتل الهه است، می‌گوید: «انگیزه‌ام سرقت نبود. او را کشتم چون بی‌حیا بود، چون خراب بود.» اینفلوئنسر ایرانی با ۱۴ میلیون دنبال‌کننده، در دفاع از تجاوز بازیکنان تیم ملی به دختر...
نویسنده: ستاره خردادماه است و جایی که زندگی می‌کنم هوا هیچ نشانی از خرداد ندارد. طوفان است و باد و باران شدید. از این جهت نوشتن در مورد «احضار دوال‌پای رسوایی با پای سیب» نیازمند سطحی از گسست از بدنم و یا جدا کردنش از از اطراف و محیط خود است، که بتوا...
نویسنده: صاد این یادداشت را در اوج عصبانیت می‌نویسم. زمانی که پشت‌بند رسوایی تجاوز جنسی در کره جنوبی و تلاش عده‌ای برای تلطیف‌سازی آن یا جلوه‌دادن آن به عنوان غرور ملی توسط آیسان اسلامی، خبر قتل الهه حسین‌نژاد آمده است. با ضربات چاقو جانش را گرفته و ...
نویسنده: فمینیست‌ها برای ژینا (پاریس) دهه 70 در فرانسه، دوران تلاطم اجتماعی بود. اما در سایه مبارزات دانشجویی، موج دوم فمینیسم و گفتمان آزادی، بدن کارگران جنسی هنوز محل جرم‌انگاری، سرکوب و فراموشی بود. آنها سال‌ها تحت سرکوب پلیس، جریمه‌های پیاپی، باز...
نویسنده: جون جُردن مترجم: نیلوفر رسولی ۱ آغاز شد و پایان نیافت تا چهل‌و‌دو روز و چهل‌و‌دو شبِ بعد، دمادم و بی‌امان صد‌و‌ده‌هزار بار و بیش از آن عراق را بمباران کردیم بغداد را بمباران کردیم بصره را بمباران کردیم، پادگان‌ها را بمباران کردیم...
نویسنده: عاطفه صفری این داستان را فقط برای ثبت در تاریخ می‌نویسم و البته برای خواهرانم که ممکن است به زودی وارد چنین فرایندی شوند و شاید آشنایی قبلی، مسیر را برایشان آسان‌تر سازد. این‌طوری بود که در اصفهان من تقریبا ۱۰ تا ۱۲ پیامک هشدار در مورد ...
نویسنده: گاف زندان غریب‌جایی است. در شعر و ترانه، در رمان و فیلم، آن نهایتِ دشواری را، انتهای ستم را، اوج نفرین را، قعر ناامیدی را، جزیرۀ دورافتادۀ غربت را با حبس و بند و زندان به تصویر می‌کشند و به گوش‌مان می‌رسانند تا گوشۀ ذهن‌مان را جانوری تاریک و...
نویسنده: عالیه مطلب‌زاده زنان سینماگر ایرانی، در سال‌های اخیر، نه‌فقط به‌عنوان بازیگر یا کارگردان، بلکه به‌مثابه صدایی معترض در همراهی با جنبش «زن، زندگی، آزادی» ظاهر شده‌اند. صدایی که دیگر پشت ویترین جشنواره‌ها و قاب‌های سانسورشده نمانده، بلکه به خی...
.jpg&width=&height= "جنگی علیه مردم؛ آنجا که «مردم» بدن‌هایی واقعی بر زمین می‌شود")
