«اگر زنان می‌خواهند مانع تجاوز شوند، نباید شبیه به فاحشه‌ها لباس بپوشند.» این جمله‌ای بود که یک افسر پلیس در تورنتو به زبان آورد و همین حرفش باعث تظاهرات خیابانی به نام «SlutWalk» در برلین شد.

فرهنگ تجاوز وجود دارد، چون ما وجودش را باور نداریم -از پذیرش ضمنی زن‌ستیزی در همه ساحات و مکالمات روزانه‌مان گرفته تا رسانه‌هایی که از آنها استفاده می‌کنیم- تحقیر زنان را می‌پذیریم و افزون‌خواهی جنسی غیرقابل کنترل مردان را به عنوان یک امر عادی در نظر می‌گیریم.

اما تجاوز به یک عنصر در فرهنگ ما بدل شده است زیرا هیچ تعریف فرهنگی پذیرفته شده‌ای از آنچه در واقع وجود دارد، ارائه نداده‌ایم. همانطور که «جسیکا ولنتی»، سردبیر مجموعه «  Yes Means Yes» توضیح می‌دهد: «تجاوز جنسی نتیجه فرهنگی است که ریشه در زن‌ستیزی دارد اما به هر دلیلی -انکار، مراقبت از خود، جنسیت – آمریکایی‌ها همواره به دنبال توجیهی برای خشونت مردان هستند.» اما موارد اخیر تهاجم جنسی، از استوبنویل، اوهایو تا دهلی و هند، آمریکایی‌ها را وادار می کند که خود را در مورد نقشی که ما در تبلیغ فرهنگ ایفا می‌کنیم و نه تنها خشونت جنسی علیه زنان را مجاز یا توجیه می کند، خودآگاهی دهند.

 فعالانی همچون «ایشا پندیت»، «جاکلین فریدمن»، فیلمساز «نائولا کابرال» و ولنتی معتقدند که ما می‌توانیم فرهنگ تجاوز را پایان دهیم. آ‌نها برای پایان دادن به تحمل جمعی ما در برابر خشونت علیه زنان و ایجاد فضایی که به زنان و مردان قدرت می‌دهد تا وضع موجود را تغییر دهند، ۱۰ مورد زیر را پیشنهاد داده‌اند:

 

1.مشکلات واقعی را نام ببرید

خشونت مردانه و سرزنش بازماندگان؛ این‌ها سنگ بنای فرهنگ تجاوز است و دراین مسیر دست به دست هم می دهند. همیشه وقتی نمونه‌ای از تجاوز جنسی خبرساز می شود، نخستین پرسش‌ها رسانه‌ها در مورد متانت، لباس یا جنسیت بازمانده است. همه ما باید آماده شویم تا در عوض این‌ها، از پیام‌هایی که افراد در طول زندگی خود در مورد تجاوز جنسی دریافت کرده‌اند درباره «مرد بودن» بپرسیم. اما اینجا یک نکته وجود دارد و آن هم اینکه، وقتی تجاوزی شکل گرفت، سوال درست این نیست که فرد در زمان وقوع تجاوز چه کاری انجام داد، چه پوشیده بود و یا اینکه چه می‌گفت. سوال اصلی این است که چه چیزی باعث شد که متجاوز فکر کند کارش قابل قبول است؟ خشونت جنسی یک مسئله فراگیر است که با تجزیه و تحلیل وضعیت فردی قابل حل نیست. 50 واقعیت اصلی درباره خشونت خانگی را بیاموزید؛ مثل اینکه احتمال مرگ خشونت‌آمیز یک زن در خانه‌ای که در آن اسلحه وجود دارد، 270 درصد افزایش می‌یابد. به یاد داشته باشید، عمل خشونت‌آمیز یک اتفاق صرفا غم‌انگیز نیست که توسط یک فرد یا یک گروه افراد دیوانه انجام شود. خشونت در جامعه به عنوان «ابزاری برای ادعا و تامین قدرت» عمل می کند.

 

2.مردانگی را بازتعریف کنید

هنگامی که از خشونت مردانه به عنوان اصلی‌ترین دلیل خشونت علیه زنان نام برده می‌شود، باید بپرسیم آیا مردانگی ذاتا خشونت‌آمیز است؟ چگونه می‌توان بدون خشونت مرد/ مردانه بود؟ بدانید که تجاوز مصرانه به هیچ عنوان یک عنصر مردانه و طبیعی نیست. به سازمان‌هایی بپیوندید که برای تعریف مجدد مردانگی کار می‌کنند.

 

بیشتر بخوانید:

راهکارهایی برای حمایت از بازماندگان تجاوز

متهمان تجاوز چطور باید عذرخواهی کنند؟

 

3.درباره «رضایت مشتاقانه» مشتاق شوید

فرهنگ تجاوز، متمایل به میلی جمعی برای مقصر دانستن بازمانده و یافتن بهانه‌ و توجیه‌هایی برای متجاوز است. «رضایت مشتاقانه»، ایده‌ای که همه ما مسئول آن هستیم تا اطمینان حاصل کنیم که شرکای جنسی ما به طور فعال در هر آنچه از نظر جنسی بین ما رد و بدل می‌شود، شرکت می‌کنند. این موضوع می‌تواند جلوی هرگونه توجیه و بهانه‌ای را بگیرد. به جای جستجوی «نه» مطمئن شوید که «بله» فعال وجود دارد. اگر خودتان رضایت مشتاقانه را قبول کنید و سپس آن را به اطرافیان خود بیاموزید، به زودی می تواند به یک ارزش در جامعه تبدیل شود. در این شرایط، اگر کسی مورد تجاوز قرار بگیرد دیگر این سوال پیش نخواهد آمد که او در آنجا چه می کرد، یا او واقعا به اندازه کافی و واضح پاسخ منفی داده بود یا نه. پرسش اصلی این خواهد بود که شما چه کاری انجام دادید تا مطمئن شوید که طرف مقابل شما، واقعا وارد این کار شده است؟

 

4.برای آنچه واقعا می‌خواهید، صحبت کنید

از آنجا که بسیاری از موارد سرزنش‌های بازماندگان متکی به ایده‌های منسوخ در مورد جنسیت زنانه و مردانه است، وقت صرف کنید تا بفهمید در رابطه جنسی، چه چیزی را برای خودتان می‌خواهید. یادگیری این موضوع و نحوه بیان آن می‌تواند اقدامی انقلابی باشد و به دیگران بفهمانید که چه چیزی از رابطه جنسی برای خودتان می‌خواهید. یادگیری نحوه بیان آن می تواند اقدامی انقلابی باشد و حتی باعث بهبود زندگی جنسی شما هم می‌شود.

 

5.سواد رسانه‌ای داشته باشید

رسانه، مانند هر چیز دیگری که ما مصرف میکنیم، یک محصول است. کسی آن را تصور، ایجاد و پیاده‌سازی کرده است. سعی کنید سوالات صحیحی بپرسید، درباره اینکه چه کسانی رسانه‌هایی ایجاد می‌کنند تا از ابژه‌سازی زنان سود ببرند؛ به ویژه زنان رنگین‌پوست. ذهن و قلب خود را با رسانه‌هایی تغذیه کنید که زنان را به عنوان انسانی کامل با حق خودمختاری از بدنش نشان می دهد. یاد بگیرید چگونه باید با سازندگان رسانه  گفتگو کنید. در این صورت نه تنها خودتان سالم‌تر خواهید بود، بلکه همزمان به یک اکوسیستم رسانه‌ای احتیاج خواهید داشت که برای همه سالم‌تر است.

 

6.آگاهی خود از فرهنگ تجاوز را جهانی کنید

جوامع مختلف در مورد خشونت مبتنی بر جنسیت دارای ویژگی‌های خاص خودشان هستند، اما ذاتگرایی در مفاهیمی همچون ملت‌ها / فرهنگ‌ها / نژادها زیان‌بخش است. (مفاهیمی همچون نژاد و ملت و فرهنگ را نمی‌توان محدود به تعاریف جوامع مختلف کرد.)

به استراتژیهای جهانی نگاه کنید. مانند ایجاد جنبشی برای ایالات متحده و تصویب کنوانسیون جهانی منع خشونت علیه زنان و مشارکت در پرداختن به پدیده تجاوز جنسی به عنوان ابزاری برای جنگ. همچنین، بیایید قانون خشونت علیه زنان را مجددا مجاز بدانیم، قبل از اینکه به زن‌ستیزی فرهنگ‌های دیگر بپردازیم.

 

۷.تاریخچه خود را بشناسید

برای ما که در ایالات متحده زندگی می‌کنیم، ضروری است که تاریخ طولانی خشونت‌هایی که همین جا مجازات شدند را بپذیریم و از آن‌ها بیاموزیم. نسل‌کشی بومیان آمریکا، میراث همیشگی برده‌داری‌، فقدان رابطه با روند قانونی (ماجرای زندان گوانتانامو) و بررسی تمامی این موارد از منظر جنسیتی. هیچ لینک سریعی برای دانستن این موارد وجود ندارد، شما مجبورید چند کتاب بزرگ بخوانید.

 

8.رویکرد اینترسکشنال را در پیش بگیرید

اعداد بسیاری از چیزهایی که ما باید بدانیم را به ما می‌گویند، اما همه آن‌ چیزها را هم نمی‌گویند. آنچه که اعداد و ارقام می‌توانند از بین ببرند واقعیت تجربه زیسته زنان، افراد LGBTQ و دیگر افرادی است که داستان هایشان در سرخط خبرها نیست. فراموش نکنید که جنس و جنسیت متفاوت است و بیشتر از دو جنس وجود دارد. افرادی که از نظر جنسیت تعریف نمی‌شوند، افراد با جنسیت نا منطبق، افراد کوئیر، ترنس‌، و/یا افرادی که باینری جنسیت را پیچیده می‌کنند، با نسبت‌های نامتناسبی خشونت جنسیتی را تجربه می‌کنند. به این فکر کنید که چگونه درآمد، نژاد، جنسیت و تابعیت و وضعیت مهاجرت فرد بر توانایی او در استفاده از سیستم عدالت کیفری به عنوان یک پناهنده تاثیر می گذارد و راهکارهایی ارائه می‌دهد که این چالش‌ها را برطرف می‌کند. آسیب‌پذیرترین افراد را از حاشیه به مرکز منتقل کنید تا راه‌حل های موثر ایجاد کنید.

 

9.سیاست واقعی را تمرین کنید

شاید شما در رد فرهنگ تجاوز کاملا روشن باشید، اما وقتی شخصی که می شناسید زنی را فاحشه می‌نامد با زبان همدلی به او نزدیک شوید. سعی کنید به آن‌ها بگویید که می‌دانید احتمالا آن افراد هیچ آسیبی به کسی نمی‌رسانند اما نگران این هستید که روزی چنین کاری را (تجاوز) انجام دهند و علتش را هم برایش توضیح دهید. صبور باشید؛ تعداد بسیار کمی از ما نظرات خود را در یک لحظه تغییر می‌دهیم. ممکن است زمان و تکرار لازم باشد تا به فکر فرو برویم.

 

10.با گروه‌های اجتماعی خود مذاکره کنید

فرهنگ تجاوز جنسی با پذیرش انفعال و تخریب زنان، سرزنش بازماندگان و تاکید بر مردانگی در جوامع ما به شکل فیزیکی و دیجیتالی رشد می‌کند و رونق می‌گیرد.

گزارش آزار در فیس‌بوک. لابی مدیران کالج برای ایجاد فضاهای امن‌ در دانشگاه و بحث درباره این موضوع. از هر 5 زن، یکی در سال‌های تحصیل خود مورد تعرض قرار می‌گیرد ، با این حال بسیاری از دانشکده‌ها سیستم مناسبی برای گزارش وقایع و مجازات مرتکبان ندارند.

 

دو راه دیگر برای مبارزه با فرهنگ تجاوز جنسی

به تجاوز نخند؛ بیشتر مردم متجاوز نیستند، اما بیشتر متجاوزین معتقدند که همه این کار را می‌کنند. علاوه بر این، شما نمیتوانید تشخیص دهید که در حضور یک متجاوز هستید. به نظر نمی‌رسد که آن‌ها هیچ تفاوتی با بقیه داشته باشند. بنابراین گرچه ممکن است خندیدن به شوخی مربوط به تجاوز بی‌ضرر به نظر برسد، اما خنده شما می‌تواند به متجاوز ناشناخته در میان شما بگوید که فکر می‌کنید تجاوز خنده‌دار است.

داستان خود را بگویید؛ هر مسئله سیاسی یک روایت شخصی دارد که به ایجاد ارتباط با موضوع و تقویت حمایت از بازماندگان حال و آینده کمک می‌کند. گزارش «آکیبا سلیمان» درباره چگونگی ایجاد پلی شخصی و سیاسی در مبارزه بر سر عدالت باروری را بخوانید. حتی می‌توانید با گفتن داستان شخصی خود شروع کنید.

کافی نیست که مجرمان تجاوز جنسی و خشونت جنسی به عدالت کشیده شوند. از آنجا که مشکل در فرهنگی نهفته است که با تحقیر تصاویر زنان سرگرم می‌شود ، راه حل این است که به اقدامات فردی به عنوان علامت فرهنگ تجاوز جنسی و حل کلی آن عمل کنیم. همه ما در وجود فرهنگ تجاوز سهیم هستیم، بنابراین همه ما می‌توانیم در ریشه‌کن کردن آن نقش داشته باشیم.

 

نویسنده: والتر موزلی و را گومس

برگردان: نیلوفر حامدی

منبع: The Nation