دیدبان آزار

رویکردی که در آن هر دو طرف دارای عاملیت جنسی برابرند

آیا زمان رویکرد «نه، یعنی نه» به پایان نرسیده است؟

آیا همچنان رویکرد «نه، یعنی نه» کارآمد است؟

این‌ها سوالات ابتدایی نشستی است که سال ۲۰۱۵ در دانشگاه Northeastern برگزار شد. نشستی که در آن کلیف لیک، استاد جامعه‌شناسی، جنت هالی، استاد حقوق دانشگاه هاروارد و شهیده سیمونز کارگردان مستند «نه! مستند تجاوز» در این برنامه در زمینه مفهوم رضایت جنسی سخنرانی کردند.

 کلیف لیک، سخنران اول معتقد است که رویکرد «نه یعنی نه» کارآمد نیست و باید به سیستم‌های دیگری برای تعیین رضایتمندی جنسی فکر کرد: سیستم فعلی «نه یعنی نه» به عنوان ابزاری برای تعیین رضایتمندی در رابطه جنسی، در واقع به این معنی است که ما تنها باید راه‌هایی برای دور زدن شنیدن پاسخ منفی پیدا کنیم. اجتناب از اینکه طرف مقابل بگوید نه، حذر از شنیدن پاسخ منفی، وقتی که می‌خواهیم رابطه جنسی برقرار کنیم.تقریبا تمام حضار موافقند که چنین چیزی به دلایل متعددی کافی نیست.

یکی از این دلایل این است که چنین رویکردی، روابط جنسی ما را تقابلی می‌کند. به این معنی که یک طرف رابطه را در جایگاه تلاش و درخواست کردن قرار می‌دهد و طرف دیگر را در موقعیت نگهبانی، پذیرش یا به طور مستمر پاسخ منفی دادن. در این صورت ما بر مبنای برابری تعامل نمی‌کنیم و همواره یک طرف رابطه در حال هدایت و کنترل موقعیت است.

 کلیف لیک در این سخنرانی می‌گوید: یکی دیگر از دلایلی که باید از سیستم «نه یعنی نه» عبور کنیم، این است که این سیستم برای هر دو طرفین رابطه عاملیت قایٔل نیست. در واقع این رویکرد در ذات خود برای یکی از طرفین رابطه عاملیت بیشتری قایٔل می‌شود و همانطور که گفتم یک طرف در مقام درخواست و جست‌وجو و دیگری را در جایگاه پذیرش یا عدم پذیرش قرار می‌گیرد. در موقعیت نگهبانی و نه در مقام ابراز تمایل، خواسته‌ و عاملیت جنسی. پس از عبور از چارچوب «نه یعنی نه» می‌تواند به معنای حرکت به سمت دنیایی باشد که در آن افراد دارای عاملیت جنسی برابر هستند.

در این ویدیٔو، سخنرانی اول را به طور کامل همراه با زیرنویس فارسی می‌توانید مشاهده کنید.

 

برگردان: غنچه قوامی