دیدبان آزار

فراخوان جنبش «نون اونا دی منو» در ایتالیا به مناسبت 8 مارس

«نه یک زن کمتر»

متن زیر ترجمه‌ای است از فراخوان جنبش فمینیستی نون اونا دی منو1 (نه یک زن کمتر) در ایتالیا که در روزهای پایانی ژانویه‌ سال امسال در وبسایتی با همان نام منتشر شد. بسیاری از زنان و فمینیست‌ها در روز ۸ مارس سال گذشته در ایتالیا و نیز در بسیاری از کشورهای جهان، در اعتصاب فراملی شرکت کردند و به راهپیمایی‌های اعتراضی پرداختند. با این حال، انتشار متن فارسیِ آن همچنان می‌تواند برای آشنایی با گفتمانِ این جنبش و اشاعه‌ی بینش آن‌ها و مطالبات مترقی‌شان مفید باشد که در زیر می‌خوانید:

در روز ۸ مارس ما در همه‌ قاره‌های جهان با فریاد «نه یک زن کمتر» به اعتصاب فمینیستی دست خواهیم زد! همه‌ فعالیت‌های کاری و مراقبتی/پرستاری را، چه با مزد و چه بی‌ مزد، متوقف خواهیم کرد. اعتصاب را به اماکن کاری و منازل، به مدارس و دانشگا‌ه‌ها، به بیمارستان‌ها و به میادین خواهیم برد. ما دست به سینه [به نشانه‌ی امتناع از کار] می‌‌ایستیم و مشاغل و سلسله‌مراتب جنسیتی را رد می‌کنیم. تولید و بازتولید جامعه را متوقف می‌کنیم. ۸ مارس روزی‌ست که ما اعتصاب می‌کنیم!

در ایتالیا از هر سه زن بین سنین ۱۶ و ۷۰ سال یک زن قربانی خشونت یک مرد بوده است؛ نزدیک به ۷ میلیون از زنان در معرض خشونت جسمی و جنسی بوده‌اند؛ سالانه حدود ۲۰۰ زن توسط شوهر یا دوست پسر حال یا سابق‌شان به قتل می‌رسند. یک میلیون و چهارصد هزار زن قبل از ۱۶ سالگی مورد تجاوز جنسی‌ قرار گرفته‌ا‌ند. یک میلیون زن مورد تجاوز یا سوء قصد تجاوز قرار گرفته‌ا‌ند. ۴۲۰ هزار زن مورد آزار یا تهدید جنسی‌ در محل کار خود قرار گرفتند. تنها کمتر از نیمی از زنان بالغ در بازار رسمی‌ کار استخدام می‌شوند. تبعیض مزدی بسته به حرفه از ۲۰ تا ۴۰ درصد زنان شاغل را فرا می‌گیرد. یک سوم زنان کارگر شغل خود را به دلیل زایمان ترک می‌کنند.

اعتصاب پاسخ ما به تمام اشکال خشونتی‌ست که به طور نظام‌مند زندگی‌ ما را، در خانواده، محل کار، خیابان، بیمارستان‌ها، مدارس و در درون و بیرون از مرز‌ها نشانه گرفته‌اند.

زن‌کشی. تجاوز. توهین و آزار و اذیت در محل کار. خشونت خانگی. تبعیض و خشونت علیه زنان دارای ناتوانی‌های جسمی. ویزای اقامت مشروط بر ازدواج. موانع بی‌شمار برای دسترسی به سقط جنین. اعمال خشونت‌های پزشکی‌ و روانی‌ بر بدن و زندگی‌ ما. قرارداد موقت با حجم کار دو برابر و نصف مزد. نظام رفاهی که دیگر وجود ندارد و وزن خود را بر دوش کار پرستاری رایگان انداخته و در این فقر عمومی‌ از آن سو‌ء استفاده می‌شود. ما علیه تمامی این خشونت‌های ساختاری، که آزادی را از ما سلب کرده‌اند، اعتصاب می‌کنیم!

ما در سراسر جهان علیه روی کار آمدن راست ارتجاعی که با نولیبرالیسم پیمانی پدرسالارنه و نژادپرستانه امضا کرده اعتصاب می‌کنیم. ما هر کس که این اتحاد را نفی می‌کند به اعتصاب فرا می‌خوانیم. از برزیل تا مجارستان، از ایتالیا تا لهستان، سیاست‌های ضد زن، ضد لزبین، ضد ترنس*، دفاع از خانواده و نظام‌های پدرسالارانه، و حمله به آزادی سقط جنین، به موازات جنگ علنی علیه مهاجران و ملت رُوما (rom) به پیش ‌برده می‌شوند. شاهد به‌کارگیریِ بی‌مانند ترکیبی از پدرسالاری و نژادپرستی‌ به‌مثابه سلاح‌هایی برای استثماریم. پدران و ارباب‌ها، دولت‌ها و کلیساها همه می‌خواهند ما را سر جای خود بنشانند؛ ما اما نمی‌خواهیم سر جای خود بنشینیم و به این دلیل در روز ۸ مارس اعتصاب می‌کنیم!

ما اعتصاب می‌کنیم، زیرا مخالف لایحه‌ی «پیلون» در مورد جدایی‌ زوج و حضانت‌ هستیم، لایحه‌ای که به زنان حمله کرده و از فرزندان استفاده‌ ابزاری می‌کند. ما علیه قانون «سالوینی» می‌جنگیم، قانونی که مانع آزادی و حق تعیین سرنوشت مهاجران می‌شود و به خشونت نژادپرستانه مشروعیت می‌دهد. ما حملات «ایدئولوژی جنسیتی» را تحمل نخواهیم کرد، تهاجمی که قصد تحمیل ایدئولوژی پدرسالارانه در مدارس و دانشگاه‌ها را دارد. ما «درآمد شهروندی» جعلی بر مبنای خانواده را محکوم می‌کنیم؛ جعلی به این دلیل که ما را مجبور می‌سازد فقیر و تحت کنترل سرکوب‌گرایانه‌ دولت بمانیم. ما انعطاف‌پذیری جعلی مرخصی ازدواج را که مسئولیت مراقبت از فرزندان را فقط بر دوش مادر می‌اندازد، محکوم می‌کنیم. ما در این روز در تمامی قاره‌ها میادین شهرها را در دفاع از آزادی تصمیم‌گیری بر زندگی‌ و بر بدن خود، آزادی تحرک، آزادی مدیریت روابطمان خارج از چارچوب خانواده‌ سنتی و برای رهایی از باج قرارداد‌های موقتی اشغال می‌کنیم.

ما خواهان درآمدِ کافی برای تعیین سرنوشت خویش هستیم، و حداقل ستمزد برای اروپا و رفاه اجتماعی را در سطح جهانی‌ مطالبه می‌کنیم. ما خواستار سقط جنین رایگان، امن و آزادیم. ما می‌خواهیم در زندگی‌‌هایمان خودگردانی و آزادی انتخاب داشته باشیم، ما خواهان تقسیم عادلانه‌ی بار کار مراقبتی و پرستاری هستیم. ما می‌خواهیم آزاد باشیم هر کجا که خواستیم بدون ترس برویم، جابه‌جا شویم و علیه خشونت نژادپرستانه و نهادینه‌شده بایستیم. ما خواهان ویزای اقامت اروپایی‌ بدون قید و شرط هستیم. این کلمات کلیدی قدرت یک جنبش جهانی را در خود دارند. بله، در روز ۸ مارس ما اعتصاب می‌کنیم!

جنبش جهانی‌ فمینیستی معنا و توان جدیدی به واژه‌ اعتصاب داده است؛ واژه‌ای که سال‌هاست به‌وسیله‌ی سیاست‌های اتحادیه‌های صنفی معنای خود را از دست داده بود. باید مبارزه کنیم تا هر کسی، فارغ از نوع قرارداد کاری‌اش، و به رغم باج‌گیری با ابزار تمدید‌های مکرر قراردادهای کاری یا کار غیرقانونی، بتواند اعتصاب کند. باید از یکدیگر حمایت کنیم و روابط همبسته‌مان را تقویت و مستحکم کنیم تا بتوانیم علیه کار مراقبتی و پرستاری اعتصاب به راه بیاندازیم، کاری که به رسمیت شناخته‌شدن آن به‌عنوان کار هنوز با دشواری‌های زیادی روبه‌روست. از این رو، ما تمامی‌ اتحادیه‌های کارگری را فرا می‌خوانیم تا روز ۸ مارس را روزی برای اعتصاب عمومی اعلام نمایند و از همه نمایندگان و کارگران زنی که می‌خواهند به این اعتصاب بپیوندند، به طور عملی و واقعی حمایت کنند، و مجامع بحث و تصمیم‌گیری را تشکیل داده و دیدار کارگران زن با هسته‌های محلی «نه یک زن کمتر» را در راستای حفظ استقلال جنبش فمینیستی تشویق کنند. این اعتصاب فرصتی بی‌‌نظیری برای تأیید قاطعانه‌ی قدر‌ت‌مان و شنیده‌شدن صدای‌مان است.

با اعتصاب همه جنسیت‌ها و به‌دست همه جنسیت‌ها، رهاییِ تمامیِ سوژگی‌ها را به تمرین می‌گذاریم و بر حق تعیین سرنوشت بر بدن خود علیه خشونت، بیمارسازی و روانی‌‌سازی ترنس‌ها و بیناجنسی‌ها تأکید می‌کنیم. ما در ضدیت با تبعیض‌هایی که علیه انسان‌های دارای توانایی‌های کم بدنی اعمال می‌شوند، حق تعیین سرنوشت و امیال را برای همگان مطالبه می‌کنیم.

ما با اعتصاب در مصرف‌ و از طریق شیوه‌ مصرف‌مان بار دیگر بر اراده‌ی خود برای تغییر نظام موجود به نظامی که نوع دیگری از سبک زندگی‌ را بر کره‌ی زمین طرح‌ریزی کند و بدیلی علیه جنگ، استعمار، و استثمار زمین، قلمروهای جغرافیایی، و بدن‌های انسان‌ها و حیوانات باشد، تأکید می‌ورزیم. با اعتصاب از کار تولیدی و بازتولیدی ما تمامی حوزه‌هایی که در آن‌ها خشونت اقتصادی، روحی و فیزیکی بر زنان بازتولید می‌شود را مسدود می‌کنیم.

«نه یک زن کمتر»، فریادی‌ست که این قدرت و این صدا را بیان می‌کند. اعتصاب فمینیستی پاسخی‌ است در مقابله با خشونت پدرسالارانه و نژادپرستانه‌ جامعه نولیبرالی. ما اعتصاب می‌کنیم تا زمانه‌ نوینی خلق کنیم.

حالا که زندگی ما [برایشان] ارزشی ندارد، ما اعتصاب می‌کنیم!

 

منبع: سایت پراکسیس

مطالب مرتبط