جنبش‌های #MeToo و #TimesUp در جلب توجه‌ها به سمت آزار جنسی در محل کار نقش مهمی داشته است، هرچند نمی‌توان از نظر دور داشت که بخش زیادی از این ادعاها به گزارش نمی‌رسد و یا حتی اگر برسد، ممکن است با عواقب و مشکلاتی روبه‌رو شود. براساس «اطلاعات پیمایش ملی» با اینکه تخمین زده می‌شود که حدودا 5 میلیون نفر در محل کارشان به طور روزانه آزار جنسی را تجربه می‌کنند، اما تا بحال فقط حدود 9200 شکایت از طریق کمیسیون فرصت‌های استخدامی برابر و سازمان مجری استخدام منصفانه دولت مطرح شده است. به عبارتی بیش از 99% از آزاردیدگان شکایت و گزارش آزار خود را مطرح نمی‌کنند. بسیاری از این شکایات توسط کمیسیون استخدامی داوری می‌شوند و این کمیسیون شبه حقوقی از مدت‌ها پیش از جنبش‌های اخیر به طور جدی به اتهامات مربوط به تبعیض و آزارهای جنسی می‌پرداخته است.  

کارفرمایان باید چه واکنشی به این شکایات نشان دهند؟

درصد بسیار کمی از کارکنانی که از تجربه آزارشان طرح شکایت می‌کنند، ممکن است با واکنش کارفرما مبنی بر مجازات آزارگر روبه‌رو شوند، و آمارها نشان می‌دهد که 68% از اظهارات کارکنان با اقدامات تلافی جویانه کارفرما به جایی نمی‌رسد. حدود دو سوم از افرادی که تجربه آزار خود را پیگیری کردند، شغل خود را از دست داده‌اند. در تحلیل این آمارها جالب توجه است که از دست دادن شغل بیشتر برای زنان سفید پوست و اقدامات تلافی جویانه بیشتر در مقابل زنان سیاه پوست رخ داده است.هرچند مشخص نیست این مشکلات در نتیجه گزارش شکایات محقق شده‌اند یا در اثر انتقال ان به کمسیون‌های مربوطه، اما روشن است که شکایت از این آزارها برای زنان بی‌خطر نبوده است.

شکایت کردن فایده‌ای هم دارد؟

بعد از آنکه این شکایات به کمیسیون‌های مربوطه طرح می‌شود، این نهادها بلافاصله از لحاظ حقوقی مسئولیت پیگیری این پرونده‌ها را به عهده می‌گیرند و از آنجایی که به ندرت اتفاق می‌افتد که این ادعاها حقیقت نداشته باشد، اگر این شکایات با تاخیر تحویل داده نشده باشند، و خود دادخواهان نیز در میان فرآیند داوری، از شکایت خود صرف نظر نکنند، در نهایت با اعلام رای به نفع آزاردیده، امکان گرفتن خسارت مالی وجود خواهد داشت.  البته که دریافت غرامت در پرونده‌های زیادی رای داده نمی‌شود و اگر هم ذکر شود، میانگین ان 700. 24 دلار خواهد بود و فقط 12 درصد نتایج این پرونده‌ها منجر به تغییراتی در امور مربوط به محل کار آزاردیده می‌شود.

ادعاهای مربوط به آزار جنسی مسئله حقوقی است یا مدیریتی؟

بسیاری از پرونده‌های مربوط به آزار جنسی در محیط کار، از نظر حقوقی قابل استماع  و داوری هستند اما در عمل فایده‌ای ندارند. بسیاری از اوقات درصد غرامت دریافتی کمتر از 10000 دلار است در حالیکه در طی این مدت شخص منفعت‌های بزرگتری همچون شغلش را از دست می‌دهد. به نظر می‌رسد که سیر قانونی در این موضوع کمتر محتمل است که به ایجاد فضای امن تر و غیر آزاردهنده در محیط کار برای افراد تبدیل شود و آزارهای جنسی و به طور کلی هر تبعیضی در محیط کار بیشتر محصول سوء مسئولیت مدیریتی است تا مشکلات و موانع قانونی. بنابراین به نظر می‌رسد که موثرترین را در برخورد و از بین بردن آزارهای جنسی در محیط کار با اتخاذ مسئولیت‌پذیری مدیریتی ممکن شود. در این رابطه کمیسیون فرصت‌های برابر در سال 2016 پیشنهاد کرده است که فرصت‌های مناسب آموزشی برای کارفرمایان در مواجهه با آزارهای جنسی مهیا شود تا هم آنها با انواع این ازارها اشنا شوند و هم بتوانند چنین مسائلی را در فضاهای کاری کاهش دهند. پیشنهاد کمیسیون برگزاری دوره‌های تربیتی برای مدیران در خلق محیطی آرام و قابل احترام برای کارکنان است.

نویسنده: کارلی مک‌کان

برگردان: غزاله شعایی

منبع: Conversation